ప్రవరాఖ్యుడికి పాఠాలు నేర్పమని ప్రాధేయపడ్డాయి!
సిగ్గుపడ్డ చెక్కిళ్ళని చూసి మందారానికే మతితప్పి...
చాటుగా నక్కిన నారదుడినే ముద్దు ఇమ్మనడిగింది!
మల్లెపూలు మత్తెక్కి మెలికలు తిరిగి మైమరచి...
మంటలురేపమాకని మన్మధుడిని మందలించాయి!
పొదివిపట్టుకున్న చేతుల్ని పొగడపూమాల చూసి...
బ్రహ్మను బ్రతిమిలాడి సొగసులీయమని పోరుపెట్టింది!
చిలిపిసరాగాలని చిత్రంగా చిట్టిచేమంతులు గాంచి...
సోయగాల చిరునామా ఏదని చితగుప్తుడ్ని కోరాయి!
ఊసులన్నీ విని ఉడుక్కున్న ఉమ్మెత్త ఉసురుపెట్టి...
పక్షపాతని పరమశివుడ్నే పరుషమాటలు పలికింది!
గడియలే క్షణాలని గాబరాపడ్డ గన్నేర్లు పెదవి విరచి...
ప్రేమ పొందాలన్నా పెట్టిపుట్టాలని భక్తితో ప్రార్ధించాయి!
మనం ఏకమైన దృశ్యాన్ని చూసి నందివర్ధనం నవ్వి...
ఇచ్చిపుచ్చుకునేది ప్రేమని కృష్ణుడ్ని క్రీగంట చూసింది!
