మైత్రీవనం

స్నేహానికి లింగ విచక్షణ లేదు
స్నేహ స్థాపకుడు ఎవరూ కాదు
మనసులు కలవడం ముఖ్యం.. 
ఎప్పుడు ఎందుకు ఎక్కడ ఎలాగని 
ఏ పంచాంగంలో అది చెప్పలేదు!   

మనసుపడే వ్యధకు మందు లేదు 
చెబితే తెలుసుకోవడం గొప్ప కాదు 
సంబంధానికి నమ్మకం ఆధారం..
అడక్కుండా ఆసరా ఇచ్చేటి తోడుని
ఏ పరిమితి పరిస్థితి దీన్ని ఆపలేదు!

తోడుంటే ప్రాణవాయువుతో పనిలేదు  
అడుక్కుని తీసుకునేది మద్దతు కాదు  
చివరి వరకూ కలిసుండేదే స్నేహం..
వెంపర్లు ఆడ్డం ఎందుకు మనవాళ్ళని    
ఏ బేరమాడో స్నేహితుడ్ని కొనలేదు!  

నాకు నేనే..

నా అస్తిత్వం నాపైనే అలిగిందేమో.. 
అందుకే గడియారం చిన్నముల్లు కదల్లేక 
కాలాన్ని నెట్టడానికి కష్టపడుతుండగా 
నిశ్శబ్దం నా అంతర్మధనపు గానమైంది!

నా నిస్సత్తువేదో నిద్రను తిట్టిందేమో...
అందుకే నిద్ర నా కంటిరెప్పల్ని తాకాలేక
నిట్టూర్పుల వేడి విషాదం నిషా నింపగా
తనువు బాధలో భావుకతని వెతుకుతుంది!

నా పెదవులకు నిజం తెలిసిందేమో...
అందుకే బూటకపు నవ్వుని నటించలేక
ప్రస్తుతాన్ని ప్రక్కన పెట్టి గడిపేస్తున్నాగా
ఇలా గతం నుండి నేను బయటపడింది!

నా భావాలిప్పుడు అలసినాయేమో...
అందుకే కొత్తగా చెప్పి చేయించుకోలేక 
జ్ఞాపకారణ్యంలో నన్ను నేను తట్టినట్లుగా
ధైర్యాన్ని ధీమాతో పెనవేసుకోమంటుంది!