శ్రీ-420



వెనుకెనుకే వస్తావు వెంటనే మాయమవుతావు
మాయలోడివి నీవు నన్ను ఏదో మాయచేసావు

చిలిపిచేష్టలెన్నో చేసి చేతికి మాత్రం చిక్కకున్నావు
చిల్లర దొంగవి నీవు చిన్నదాని మనసు దోచినావు

సోగ్గాడివిలే నీవు సొగసరినంటూ నన్ను పొగిడేవు
సరసానికని సైగచేస్తే సంకలు ఎగరేసుకుని వస్తావు

కొంటెచూపులు చూస్తూ కొంగు పట్టుకుని తిరిగేవు
కోరమీసమే దువ్వుతూ కోమలాంగిని ఏదో కోరేవు

అన్నింటికీ సై అనంటూ అల్లరేచేసి ఆట పట్టిస్తావు
ఆలిని చేసుకోమనంటే ఆమడదూరం పరిగెడతావు

మోసగాడిని కానని మసిరాసి మంత్రమేదో వేసేవు
మొత్తానికి బ్రతుకు నేర్చిన శ్రీ-420 మగాడివి నీవు

(శ్రీ-420 పోస్ట్ తో బ్లాగ్ లో మొత్తం 420 పోస్ట్లు పూర్తి చేసానని తెలియ చేసుకుంటూ, ఎవరినైనా తెలిసీ తెలియక బాధపెట్టి ఉంటే మనసారా మన్నిస్తారని ఆశిస్తూ మీ అందరి ఆదణాభిమానాలని ఎల్లప్పుడూ కోరుకుంటూ...మీ పద్మార్పిత _/\_ )

చావు భయం

చచ్చిన శవం స్మశానాన్ని చూసి భయపడి
ఎముకల గూడుతో రాకాసిలా చిందులే వేస్తే
బూడిదంతా లేచి బ్రతికిన జనం పై ఎగసిపడే!

వచ్చిన జనం అదిచూసి రంకెలేస్తూ పరిగెడితే
తింగరోడా తిరిగి రావలసింది ఇక్కడికే అంటూ
తాతలనాటి శవాలన్నీ తాగి తూలి తాండవించె!

మెచ్చిన భూతం పరవశంతో పకపకమని నవ్వ
మర్రిఊడలకున్న కొరివిదెయ్యాలు ఉలిక్కిపడితే
బ్రతికినోడికే భయం కాని చచ్చిన నీకు ఎందుకనె!

పుచ్చిన లోకం బ్రతికిచస్తే అంతరాత్మలన్నీ కలిసి
పూడ్చడానికి బురదనీట పవిత్రంగా స్నానమాడె
పాడు జన్మ వద్దని పుర్రెలు ప్రార్ధనా గీతాలు పాడె!

నిట్టూర్పు సెగ



ఎప్పటికీ ముగియని మన సంభాషణల్లో...
నాకు నేను నవ్వుతూ నిన్ను నవ్విస్తాను!
నువ్వంటావు నిన్ను పడదోసే మాటలివని
చూపనా! మౌనంగా నీవు చేసిన పంటిగాట్లని.

ఎప్పుడోసారి తీరిగ్గా ముచ్చటిస్తావు కలల్లో...
నన్ను నేను చూసుకుంటూ నువ్వే అనుకుంటాను!
నువ్వంటావు రేయంతా కంటిపై కునుకై రాలేదేమని
చూపనా! కాయలే కాసిన కంటిలో నీ ప్రతిబింబాన్ని.

ఎడబాటు ఎన్నాళ్ళో ఈ ఎదురుచూపుల్లో...
నన్ను నేనే సముదాయించుకుని నిరీక్షిస్తాను!
నువ్వంటావు విరహంతో తాళలేక తపిస్తున్నావని
చూపనా! తమకంతో తడిచీరలో దాగిన తనువుని.

ఎదపై ఒదిగి ఒకటైపోవాలి ఊహల వాకిల్లో...
నేను నా కల నిజమయ్యేను అనుకుంటాను!
నువ్వంటావు సర్వం మరిపించు సాంగత్యంలోనని
చూపనా! నన్ను నేనే మరచి నీవైన యుగక్షణాలని.

ఓదార్పు



అప్పుడప్పుడూ నేను నేను కాలేక....
అద్దంలో వికారంగా కనిపించే రూపాన్ని
నాకు నే వెగటు పుట్టి కక్కుకునే గతాన్ని
అస్తిత్వాన్ని మరచి గోల చేసే నిర్వేదాన్ని!

నాలో నిర్లిప్తత సంతోషాల్ని గెలవలేక....
మారే ఋతువులవలె మనసు మారుస్తూ
నడిరేయి కలలు ఎన్నింటినో స్కలింపజేస్తూ
ఉన్నాను గోడకి చిత్రపటంలా వ్రేలాడుతూ!

నిశ్శబ్ధాన్ని మనువాడి రాజీ పడలేక....
మాటలెన్నింటినో పదాల పందిళ్ళుగా అల్లి
నిదురోతున్నట్లు నటిస్తున్న భావాలని గిల్లి
నన్ను నే ఓదారుస్తా మదిపై కన్నీరు జల్లి!

ఏం కావాలి!

తుపాకీనే కావాలా గుండె తూట్లు చేయడానికి...
మధురమైన మాటే చాలు మనసు మెత్తబడ్డానికి!

కళ్ళజోడుతో పని ఏల కన్నుగీటి రమ్మనడానికి...
కవ్వించే కనులు ఉంటే చాలు కైవశం అవ్వడానికి!

పరువాల వంపులే తాకాలా ప్రేమ తెలుసుకోడానికి...
పలకరింపుల పారవశ్యమే చాలు మర్మమెరుగడానికి!

చిందులేసి తైతెక్కలాడాలా సంతోషాన్ని తెలుపడానికి...
మోము పై విప్పారిన దరహాసమే చాలు గుర్తించడానికి!

బంధమే బిగియాలా ఒకరికొకరన్న భావం కలగడానికి...
మనసు చాలు మరోమనిషితో మనసిచ్చిపుచ్చుకోడానికి!

కునుకు



నిదురరాని భావాలని నిదురపొమ్మని
నిశిరాతిరి ఒంటరితనమే జోలపాడుతుంటే
నిట్టూర్పులు జతగా సన్నాయి ఊదుతూ
హృదయ సవ్వడులే మద్దెల వాయిస్తుంటే
జ్ఞాపకాలే నాట్యం చేస్తూ మదిని వెక్కిరించె!

చిరుగాలులే వచ్చి పక్కపరచి పలకరింపని
గోడ గడియారాన్ని ఆగమని సైగ చేస్తుంటే
కదలని క్షణాలన్నీ కక్ష కట్టి మదినిదువ్వుతూ
మెదడునే మభ్యపెట్టబోయి మొద్దుబారుస్తుంటే
నిద్ర నటిస్తున్న ఆలోచనలే లేచి దిక్కులుచూసె!

చెప్పుకున్న ఊసులు చంద్రుడు చాటుగా విని
అదును దొరికెనని కన్నుగీటి మరీ పిలుస్తుంటే
అలిగిన కనురెప్పలు బరువుగా మూతపడుతూ
విరహం తాళలేక విధిననలేక తననే తిట్టుకుంటే
కీచురాళ్ళతోచేరి యుగళగీతమని రాగమాలపించె!

వలపుజ్వరం

ఎడబాటుతో ఎండిన ఎదలో ఏదో తెలియని భారం
తొలకరి జల్లువై వచ్చి తనువంతా తడిపేయరాదా
మట్టిపరిమళమల్లే మనసుని మెత్తపరిచేయరాదా!

పలకరింపులే కరువైపోయి గొంతారిపోయి దాహం
మౌనాన్నే వీడి మాట్లాడి మంత్రమేదో వేయరాదా
పంతముంటే అది సడలించి పన్నీరు చల్లేయరాదా!

ఎదురుచూసి అలసిన కళ్ళలో తీరని మమకారం
నిదురబుచ్చి కలనైనా కనిపించి కనికరించరాదా
వెన్నెలంటి నీ మనసు నాదేనని నిరూపించరాదా!

నిన్ను తలచి మైమరచిన మేనుకి సోకింది జ్వరం
కౌగిట బంధించి ఇరుఎదల్లో రాపిడేదో పుట్టించరాదా
వలపురేపిన వేడిసెగలో రోగమేదైనా మాయమైపోదా!