నా సంపూర్ణం..


అందమైన దృశ్యాల నుండి రంగులు దొంగిలించినా
భావాలోచనలకు పదాలను చేర్చి మాలలు అల్లినా
దేవాలయాల్లో దేవుళ్ళని కొలచి దీవెనలు పొందినా
పగటికలగా వచ్చి నిజమయ్యే స్వప్నానివిగా నీవు
నీ నుండి పొందే స్ఫూర్తికి ఇవేవి సరికావు, రావు
అందుకే నీకోసం వేచి చూసే నిరీక్షణను నేను...

                            *****

నక్షత్రాల నుంచి వెలుతురుని నేను దొంగిలించినా
గాలితెమ్మెర సంగీతాన్ని సాధనతో ఆలాపించినా
చందమామ నా పై చల్లని వెన్నెలను కురిపించినా
ప్రపంచం పరాయైనా నా సొంతమనే ధీమావి నీవు
నీవు నా చెంతలేని లోటును ఇవేవీ పూరించలేవు
అందుకే నీకే హాని జరగరాదని తలుస్తాను నేను...

                             *****

పరుగులేసే వయసును కాలం నుండి దొంగిలించినా
పుస్తకాలు విజ్ఞాన విషయాలు ఎన్నింటిని భోధించినా
స్థితిగతుల నైసర్గిక స్వరూపం నాకణువుగ నర్తించినా
నువ్వు లేనిదే వెలసిన రంగాయె వసంత ఋతువు
నీవల్ల అయిన ఖాళీని ఇవేవీ పూర్తిగా భర్తీచేయలేవు
అందుకే నే కోల్పోయి నిన్ను దక్కించుకుంటాను...

లేపుకు పో..

నా ఆత్మ అటు ఇటూ అల్లాడెనే కానీ 
సుఖమైన సంకెళ్ళలో బంధించబడలేదు
ఒక్కసారైనా మనసు ఆరాటాన్ని తీర్చు
అబద్ధపు ఆత్మ సంతృప్తినే ఇచ్చి పో..

నేను గొంగళి చుట్టిన సీతాకోకచిలుకను
రంగుల రెక్కలొస్తే విప్పుకు ఎగురుతాను
ప్రతికూల పరిస్థితుల కోసం వేచి ఉన్నా
సానుకూలతను సవ్యంగా కూర్చి పో..

ఒంటరైన హృదయ కదలికలు నిస్తేజమై
ఎందుకో తోడుగుండెను జతకోరుచున్నవి
తిరస్కరణకు గురై మది ముక్కలయ్యేను
పరిమితులెరగని తనువును తాకి పో..

తిరుగుబాటు చేసి నీ నుంచి నిన్ను దోచి
అగ్గికి ఆజ్యాన్ని జతచేసేటి ప్రక్రియలో కలిసి
మిగిలినవి నీకు కైవసంచేసే సంకల్పం ఇది     
లేచిపోయే సూత్రంచెప్పి సొరంగం త్రవ్వి పో..

మదిరొద..

ఎప్పుడో ఆవిరైపోయాయి అనుకున్నా కన్నీళ్ళు
మసకబడ్డ కళ్ళను తడిమితే తడిసాయి చేతులు
భావాలను ఏమార్చి నవ్వడం సులభమేం కాదు
విరిగిన మనసును అతికినా కనబడతాయి గీతలు!

నా రక్తంతోనే తడిసారి ఎర్రబడ్డాయి నా చేతివేళ్ళు
గాజుమదిని నమ్మడం తప్పని తెలిపాయి గాయాలు
ఇంకెన్ని కోరికలు కలలను కప్పెడతానో తెలియదు
కానీ పుట్టిపోయేది వట్టిచేతులతో అంటారు లోకులు!

నన్ను ఎవరో తలచుకుంటున్నారని చెప్పె వెక్కిళ్ళు
కొత్తగాలి తెచ్చేను కబురని తెరచి ఉంచాను కిటికీలు
నవ్వి ఆహ్వానిస్తుంది వేడుకో వ్యధో అర్థంకావడంలేదు
జీవితానికి తర్ఫీదుఇస్తున్నా ఒకటేనని వెలుగునీడలు!

చెవిటి మనసుఘోష చేస్తుంది గులకరాళ్ళ చప్పుళ్ళు 
నిండుగా తమ పాత్రని పోషిస్తూ అలసినాయి బాధలు
ఆనందమా నువ్వు నీ పాత్రని ఎలా పోషిస్తావో తెలీదు
అప్పుడప్పుడూ వచ్చి ఇచ్చిపోరాదా కొన్ని సంతోషాలు! 

అక్షరాభరణం


నాకూ నా ఆలోచనలకూ ఏదో అవినాభావ సంబంధం
బాధలోను ఆనందంలోను అక్షరాలుగా అల్లుకుంటాయి
రంగురంగుల ఊహల పరిచయాలకు రూపం ఇస్తాయి!
నాలోనాకు నా అనుభూతులకీ తెలియని అంతర్మధనం
భావాలుగా బయటపడుతూ ఆవేశాన్ని వెదజల్లుతాయి
ఆవేదన చెందుతుంటే ఆత్మీయంగా పెనవేసుకుంటాయి!

నాతో చెలిమి చేయాలనుకునే అదృష్టానికి ఈర్షాధ్వేషం
అవే అందమైన పదాలుగా అల్లుకుని బంధువులైనాయి 
తెలిసీ తెలియని విజ్ఞానపు వ్యక్తిత్వమై వికాసాన్నిస్తాయి!     
నావల్లకాని పనులకు నా రచనలంటే ఎంతో అభిమానం
ఈ విధంగా విశ్వవీక్షణ గవాక్షాలై మురిసి గెంతులేస్తాయి
ఏ మాధ్యమ పరిజ్ఞానంలేని నాతో రచనలు చేయిస్తాయి!
   
నాలో రసాస్వాధన్ని పెంపొందించిన నీకు పద్మ అర్పితం
ఉత్తమాభిరుచినిచ్చిన నీకు నాభావాలన్నీ గులామైనాయి 
ఆప్తంగా అలరించే అక్షరాలకు సాష్టాంగ ప్రణామాలన్నాయి! 

అందగాళ్ళే..

పురుషులకు సిగ్గేల సింగారము ఏల
ప్రకృతే సింగారించిన గోరువంకలాయె
మేకప్ వెలుగులు పడనిదే వెలగని 
గాజుముక్కలే అలంకరించుకోని స్త్రీలు
పురుషులు చీకట్లో మెరిసే రత్నాలు..

అందంతో అమరి ఆకర్షించే రంగులవల    
పురివిప్పి ఆడే మయూరం మగదాయె 
ఆడనెమలి తెలుపు నలుపుల్లో వెలవెల
విలువైన దంతాలు కలిగింది మగ ఏనుగే
ఆడ ఏనుగుకు ఏవి అంతటి విలువలు..

లేడి వెదజల్లలేదు కస్తూరిని మగజింకలా
అందుకే ఆడది మగజింకని రమ్మనదాయె
నాగమణిని ధరించిన కోడెత్రాచులో గంభీరం   
మణులున్నాయని వెంటపడిపోవుని నాగిని
సాదాసీదా ఆడపాముకు లేవీ చమక్కులు..

అందమంతా ఆడవారి సొంతమని మగగోల
ప్రకృతి చేసింది అన్యాయమని అరుపులాయె
సముద్రుడిలోనే దాగె ముత్యాలు రత్నాలు 
వాటికొరకేగా నదులన్నీ కలిసేది సాగరంలో 
నిడారంబర నదులకి లేకపోయె హొయలు..

విలువైన అంశాలన్నీ పురుషులకే చెందాలా
అడుగుదామంటే భగవంతుడూ మగవాడాయె
ఆశ్చర్యకరమిది తొమ్మిదినెలలు మోసి కన్నా
అంకురార్ప శౌర్యం అతనిదేనని ఊరేగింపులు
ప్రకృతే అలకరించి పంపిన పురుషపుంగవులు..

(ఆడవారి అందచందాలు తప్ప మగవారిని పొగడలేదు అభివర్ణించలేదంటూ అభియోగించిన వారికి పద్మ అర్పిస్తున్న చిరుకానుక ఆమోదయోగ్యమేనని అభిలషిస్తూ...మీ పద్మార్పిత)      

ఫోర్త్ జెండర్


పాపాలు చేసి పుణ్యం కోసం
గుడిచుట్టూ ప్రదక్షణలు చేసే
ప్రబుధ్ధులు అసలైన కొజ్జాలు..

ఇతరుల ఎదుగుదల కాంచి
ఏడవలేక నవ్వుకునే నరులు
నాణ్యత నిండిన నపుంసకులు..

మంచిమాటలని నీతులు చెప్పి
గోతులు తవ్వుతూ చెడుచేస్తూ
బ్రతికే బద్మాషోళ్ళు హిజ్రాలు..

శాంతం భూషణమని అరుస్తూ 
శీలం పవిత్రమని ప్రవచనాలు
చెప్పే సన్యాసులే శిఖండులు.. 

సుఖాల కోసమే వెతుకులాటని
దుఃఖాల ఊబిలో దూరి పైబడక
లబోదిబోమనే వారు మాడాలు..

అమ్మ ఆలిగా పనికోచ్చే ఆడోళ్ళు
ఆడపిల్లగా పుడతానంటే వద్దనే
ఆడంగినాకొడుకులే గాండూగాళ్ళు..

ఏమిటి?

కొందరు గొంతు చించుకు అరిచినా
మరికొందరు మౌనం వహించినా..
ఎవర్లో మార్పొచ్చి ఒరిగింది ఏమిటి?

తమలో తాము ఏడ్చి నవ్వించినా
పైకి నవ్వుతూ లోలోన ఏడ్చినా..
వారు ఉన్నా లేకున్నా తేడా ఏమిటి?

జోలపాడి కలల ఊహలు ఊగించినా
దరిచేర్చుకుని దూరంగా నెట్టేసినా..
నిదుర మేల్కున్నోళ్ళు చేసింది ఏమిటి?

కోరిన కోరికలు తీర్చి దివాళా తీసినా 
వాస్తవాలను కలలుగా చూపించినా..
వచ్చి వాటేసుకున్న ఆస్తులు ఏమిటి?

పగలురేయి వచ్చిపోతూ కాలం గడిచినా
నేడుని రేపటి ఊహలతో బ్రతికించినా.. 
సమయానికి వచ్చిన సమస్య ఏమిటి?

నా ఆలోచన్లు అర్థంలేని ప్రశ్నలే అయినా
వచ్చేదేమిటి ఒరిగేదేమిటని అడిగినా..
జరిగేవన్నీ జరుగక ఆగిపోవునా ఏమిటి?

ఆమె-ఆధునిక క్లియోపాత్ర

అవయవ అందాలు చూసారు అందరూ 
అంతరంగమదనం కాంచలేదు ఎవ్వరూ
అంగాంగం ప్రదర్శించెనని నిందలు వేసి
ఆయుధంగా శృంగారం సంధించెనన్నారు!

అందం చూసి నిగ్రహం కోల్పోయినవారు
అంతరంగ సిం హాసనం పై కూర్చోబెట్టారు
అనుయాయులకు ఇది అర్థంకాక గేలిచేసి
అనైతికం ఆమె భావాలోచనలు అన్నారు!
     
ఆధ్యాత్మికత జీవిత అవసరం అన్నవారూ
అంతర్గతంగా రాజీపడి ఆనకట్టలేసినవారూ         
అబల సంధించిన సమ్మోహన అస్త్రం అని 
అదే కామకళా వైదుష్యంలో మూర్చిల్లారు!

అందని అందం వికృతమని సర్దుకున్నవారు   
అధికమించి కొంతైనా అర్థం చేసుకున్నవారు
అవసరమైన ఊరడింపుతో అభయమే ఇచ్చి
అంతిమంగా కాలసర్పకాటు పడేలా చేసారు!

ఏదో చేసిపో..

నీ అచ్చట్లు ముచ్చట్లు కరువైనాయంటూ 
ఎద ఎగిరెగిరి ఆగలేక కొట్టుకుంటుందయ్యో
ఏడనున్నా వచ్చి సందిట్లో సవ్వడే చేసిపో!

నీ సురుక్కు చూపులే నన్ను కానలేదంటూ 
నల్లమబ్బు కాటుకెట్టిన కళ్ళు మండెనయ్యో
వరదలా వడివడిగా వచ్చి నన్ను వాటేసుకో!

నీ లేత ముళ్ళ మీసాలు చెవి నిమరలేదంటూ
రవిక బిగువై రాగాలు శృతి తప్పి పాడెనయ్యో
పరువపు శంఖాన్ని తమకమే తగ్గేలా ఊదిపో!

నీ తుంటరి సైగలు కసితో కవ్వించ లేదంటూ
నారుమల్ల చీర నడుముజారి గోలచేసెనయ్యో
బుట్టెడు మల్లెలతో వచ్చి బాగా బుజ్జగించుకో!

నీ బెరుకుతనమేదో బిడియాన్ని బంధించెనంటూ
పెదవులే విరహవయ్యారంతో వంపు తిరిగెనయ్యో
మదనుడి కైవసపు మంత్రాలు వచ్చి వల్లించిపో! 

ప్రేమలో పీ.హెచ్.డీ

పొంగేటి పరువాల పట్టా చేతబట్టుకుని
మిడిసిపాటు వయ్యారంతో ప్రేమించబోతే
వలపుల ఓనమాలు చేయిపట్టి దిద్దించి
ఒడిలోన వేడి సెగరేగితే నిగ్రహమంటావు! 

మురిపాల ఈడు కంటపడనీయక దాచి

ఆశలే అణచి అలరించక అత్తర్లే చల్లబోతే 
సరసాక్షరాలు సరిగ్గా వ్రాయమని సైగచేసి  
కుసుమించే గంధమని తనువు తడిమేవు!

వయసు వసంతం వలపు బాణం వేయ

అందాలు హారతై నీకు దాసోహమనబోతే 
అధరపు అంకెలతో ఎక్కాలు వల్లించమని
ఎడబాటులో ఏబీసీడీలు నేర్పుతానంటావు!

అవునంటే కాదనే భోధనలతో తికమకపడి

పదాలు పైటజార్చి నిన్ను పెనవేసుకోబోతే 
హద్దులు అన్నీ చెరిపేసి ముద్దులెన్నో ఇచ్చి 
మొత్తానికి ప్రేమలో పీ.హెచ్.డీ చేయించావు!     

గాజుల సవ్వడి..

గాజులు తొడుక్కుని గదిలోన కూర్చో అంటూ
గలగలా వాగేసి స్త్రీని బలహీనురాలంటే ఎలా?

చిన్నప్పుడు విన్న తల్లి చేతి గాజుల సవ్వడి
ఉదయాన్న లేలెమ్మంటూ మేల్కొల్పిన ధ్వని
గోరుముద్దలు తినిపిస్తూ బుజ్జగింపులా రాగం
నిన్ను జోలపాడి నిద్ర పుచ్చుతూ చేసే శబ్ధం 
అమ్మ చేతి గాజులు దీవించు నిన్ను అలా..
తల్లిచేతి గాజులు ఎప్పుడూ మ్రోగాలని కోరుకో
అవి మ్రోగినంత కాలం తండ్రిప్రేమకి కొదవులేదు
తల్లితండ్రులు ఆశీర్వాదం లేనిదే నీవు ఎదగవు!

భార్యా చేతిగాజుల సవ్వడి గురించి ఏం చెప్పేది
వేచిన చేతులు తలుపు తీసును చిలిపి సడితో
వేడి కాఫీ చేతికి అందిస్తూ మనసున ఒదిగేను
వంటింటి నుండి ఘుమఘుమలాడు గలగలలు
రాత్రివేళ మ్రోగు కొంటెగా కవ్వించు మువ్వలా..
భార్యచేతి గాజులను బహుగట్టిగా ఉండాలనుకో
అవి మ్రోగినంత కాలం నీ ఉనికికి ఢోకా లేదు
చేతిగాజులు పగిలి మౌనమే రోధిస్తే నీవుండవు!   

సోదరిగాజుల ధ్వనిలో ఉన్నాయి వాదోపవాదాలు
నీ నుదుటిపై బొట్టుపెట్టి కట్టును రక్షాబంధనాలు
కూతురి చేతిగాజులు నాన్నా అంటూ మదినితాకి
అత్తారింటికి వెళుతూ కంటనీరు పెట్టించి తడిమేను
కోడలి గాజులే కొడుకు పెదవిపై విరిసె నవ్వులా..
సోదరి గాజుల సవ్వడితో రక్తసంబంధాన్ని పెంచుకో
కూతురు కోడలి సడి విననిదే అనుబంధమే లేదు
ఈ గాజుల సవ్వడి లేక నీవు నిరాధారమయ్యేవు! 

నింద వేయకే..

చిరుగాలీ తుంటరి చిగురాకులా సడి చేయకే
నునుసిగ్గుతో తలవాల్చిన నా కనుదోయలకు
తెలియని ఆశలేవో చూపి ధైర్యాన్ని ఎర వేసి 
నగుమోము పై ముంగురులను కదలనీయకే!

చలివెన్నెల జాబిలీ ఎదనుతట్టి నిదుర లేపకే
తారలతో నీవు తాళలేక విరహం నాలో రేపి
ఎదురు చూసిన గుండె గుబులుగున్న వేళ
మేఘాల్ని తరిమి నన్ను వీధి పాలు చేయకే!

చలువ చందన పరిమళం చిలిపిగా పూయకే
ఏకాంతం కోరుకునే ఇరువురి హృదయాలకు
కనులవిందు చేస్తానని కల్లబొల్లి కబుర్లు చెప్పి
కలవర కలువ నయనాల కునుకు దోచేసుకోకే!

మేను హొయలు వన్నెల బిగువులు చూడకే
నిండైన నా వయ్యారాలని నీ వర్ణనలో చూపి
కలలను కనుల ముందుంచి అతనిలో కసిరేపి
కవ్వించింది నేనంటూ నిందను నా పై మోపకే!     

ఏమిటిది!?

మధుర జీవితమే దరిచేరి తీయగా నన్ను తాకి  
క్షణక్షణం మదికి మరింత దగ్గర అవుతానన్నది!

సంధ్యవేళ నీ ఊసులేమో వింజామరలుగా వీస్తూ
రాత్రివేళ జ్ఞాపకాలను ఊరేగింపుగా తెస్తానంటుంది!

ఊపిరితీసి వదలబోవ నీ పరిమళం నన్ను చుట్టేసి
పులకరింతల కబురై వచ్చి గిలిగింతలు పెడుతుంది!

నా ఎద ప్రాంగణం అంతా నీవు పెనవేసి వీణ మీట  
హృదయసవ్వడేమో నీ మాటల్ని పాట పాడుతుంది!

ఎందుకు ఈ అసంకల్పిత అవినాభావాలు అనుకుంటే
వెర్రిదానా వలపని నీ వలపు నన్ను కౌగిలించుకుంది!

వలపు మంట మోజు ఏమిటో రుచి చూసి చెప్పబోతే
నీ విరహంలో నేను కాలుతూ నిన్ను కాల్చ వద్దంది!
 
ఇది భ్రాంతా లేక బంధమా అనుకును మీమాంసలో
ఆలోచనలన్నీ నువ్వు నా సొంతమని ధృవీకరిస్తుంది!

నిర్లిప్త పయనం..

ఇదేమి ప్రయాసా పోరాటమో తెలియకున్నది
స్వప్నాలు నిజం చేసుకోవాలన్న ప్రాకులాటలో
సీతాకోకచిలుక ఉన్న రంగులన్నీ కుదవుపెట్టి
తన అసలు రంగు వెలసిపోయేలా చేసుకుంది!

తన నిశ్చింతని వదలి సుఖాలను అన్వేషిస్తూ 
ఆలోచనలే ఊపిరిగా చేసుకుని నిశ్శబ్ధ హోరులో
గుండె చేసే చిన్న ధ్వనికి సైతం బెదిరి తృళ్ళిపడి    
కళ్ళ నుండి జారుతున్న మౌనరాగం వింటుంది! 

తన భావలు బయటపడలేక రాక శ్వాసలో ఆగి
తనకైన గాయాలు ఎవరికీ కనబడనీయక దాచి 
ముందు చూపంటూ ఏమీ లేక వెలుగు కానరాక  
నీడనే నేస్తంగా చేసుకుని నలుగురితో నడుస్తుంది!

జీవన పజిల్

జీవితం ఒక రంగుల రూబిక్స్ క్యూబని తెలిసె
చెల్లాచెదురుగా పడున్న రంగుల చతురస్రాలని
వరుసక్రమంలో ఆకర్షించేలా సర్దబోవ అనిపించె
చూస్తే ఇంపుగా ఉండి ఆడుకునే ఒక పజిలని
అటుదిటు తిప్పి సరిచేస్తే అన్నీ ముక్కలేనని!

జీవితాన్ని మక్కువతో మొక్కి కొనసాగితే తెలిసె
ఒకేరంగున్న ఘనాలైన ఒక్కచోట కలిసుండవని
చూడబోవ త్రిమితీయ రూపాలతో తికమక పెట్టి
పారాహుషార్ అంటూ సంకేతాలు అందిస్తాయని
చదువబోతే అన్నీ అర్థంకాని కోడ్ భాషాక్షరాలని!

జీవితంలో సమస్యలు స్పష్టంగా కనబడితే తెలిసె
బ్రతుకైనా పజిలైనా పరిష్కరించాల్సింది మనమని
జనాలు ఎదుగుతుంటే నాలుగు రాళ్ళురువ్వి నవ్వి
వీలుకుదిరితే క్రిందకు దించే ప్రయత్నమే చేస్తారని
కష్టాలని కాలితో తన్నితే జీవితం కుదుటపడునని!

పధకాల ప్రియుడు

నా రాకుమారుడవని ఎదను ఇచ్చి ఎదలోన దాగుండమంటే
పరువపు ఎత్తుపల్లాలు చూసి ఎత్తుపోతల పధకమే వేసావు!

ఉన్నతమైన ఊసులే చెప్పి ప్రేమికుడిగా ఉపాధి పొందమంటే
ఊహకందని ఊసులతో ఊపిరాడని ఉపాధి హామీ ఇచ్చావు!

మనువాడి ఆలిగా చేసుకుని అనురాగాన్ని కురిపించమనంటే
ఇదిగో అదిగో అంటూ అందీ అందని అభయ హస్తమిచ్చావు!

విజ్ఞానం ఉంది విద్యలెన్నో భోధించే వివేకవంతుడు అనుకుంటే
విర్రవీగే నైపుణ్యాన్ని చూపి విద్యోన్నతి పధకం అంటున్నావు!

సొగసుగాడి యవ్వారం చూసి శోభనంలో సున్నుండలు పెడితే
శృంగారమే కరువాయెనని పనికి ఆహారపధకం ఎందుకన్నావు!

సర్దుకుపోయి ఏదో ఒకగూటి పక్షులుగా కాపురం చేద్దామంటే
గుడిసెకన్నా గుండే పదిలమంటూ స్వగృహ పధకమనేసావు!

నేలపై నిలకడతో నిశ్చింతగా ఉండు నింగిలోకి ఎగిరిపోవద్దంటే
చేతిలో చిప్ప పెట్టి ఉడాయించి ఉడాన్ పధకాన్ని పాటించావు!

వ్యధాప్రవాహం..


నీకు సరిహద్దులంటూ ఏమీ లేవుగా
ప్రవహించు కన్నీరా ప్రవహిస్తూనే ఉండు
హృదయ వ్యధలన్నీ తీరేలా ప్రవహించు


నీవు కంట జారితే వేదనలు కరిగేను
నీకు నేనేం గిరిగీయలేదుగా పొంగుతూ 
సగం ప్రవహించి ఆగే నదిలా కాక 
సాగరంలా ఉప్పొంగి రోధించు...


కనుల భాషను కన్నీటి రూపంలో చెప్పి
వేదన తీరి మది భారం తీరేలా రోధించు
లోపల బడబాగ్నిని ఎవ్వరూ చూడలేరు
కనురెప్పల కదలికతో నువ్వు కాంచి చల్లార్చు!

నన్ను మరువకు

మధుర జ్ఞాపకాలనే హృదయ పల్లకీలో ఊరేగించి
మనసంతా నిన్నే నింపుకున్న నన్ను మరువకు!

కొంత కాలానికి నీవు వేరొకరి గుండెలో కొలువైనా
నా గుండె సవ్వడై కొట్టుకుంటావు ఇది మరువకు!

ప్రకృతి అందాల పూలపానుపుపై నీవు పవళించినా
పరిమళమంతా నాశ్వాసలో దాగుంటుంది మరువకు!

యవ్వనం జోరులో పరువపు మత్తులో బంధీవైనా
విషాదపు ఎండలో నీ భాస్వామినౌతాను మరువకు!

పరిస్థితులు తారుమారై గతులుమారి మనం వేరైనా
కంట్లో ఉన్న నీ ప్రతిరూపాన్ని ప్రేమిస్తాను మరువకు! 

నీవులేక..

అసలేం అర్థం కాదు అంతూ చిక్కదు
నీకు నాకున్న బంధమేమో తెలియదు
నాతో నీవుంటే నిండుపున్నమి జీవితం
నీవు దూరమైతే ఊపిరి నిండా శూన్యం!

క్షణాలన్నీ శత్రువులై పగబట్టెనని తెలీదు
మది మెదడు కలుషితమైనా కానరాలేదు
నీవులేక చెప్పుకున్న ఊసులే చిన్నబోయె
చెప్పాలనుకున్న మాటలేమో మూగబోయె!

గమ్యం దారిలో గల్లంతై అడుగు పడ్డంలేదు
నీడ కూడా వదిలేసె అందుకే వెలుగులేదు
నిర్మానుష్యం జీవితంపై పెత్తనం చెలాయించి
నాకునే అపరిచితురాలినైతి నీకై ఆలోచించి!

ఎడబాటుతో వేదనింత దగ్గరౌతుందనుకోలేదు
గుండెమంట చల్లారే మార్గం తెలియడంలేదు
నాతో నీవు లేక మరణం నన్ను తాకనంది
జీవించడం చేతకాని బ్రతుకు నరకంలాగుంది!

వృక్షవేదన..

మట్టితల్లి ఎదను చీల్చుకుని మొలకగా నేను పురుడు పోసుకుని మనుషులందరికీ ఎంతో సేవ చేసుకుని మహావృక్షమై ఎదగాలని ఆశపడితినో లేక నేను అందమైన కలనే కంటినో తెలియక పోయె నా ఈ గుండెఘోషను తీర్చు మానవజాతే లోకంలో కొరవడిపోయె! మమకారం మరచి అవసరానికి అన్నింటా వాడుకుని నన్ను పీకేసినా అమ్మలా మిమ్మల్ని చూసుకుంటూ ఆకలి వేసిన నాడు ఆహారమైనా సేదతీరేవేళ మంచమై, చేతకాని నాడు చేతికర్రగా మారి ఊతమిచ్చాను పాడుగాలిని కడుపులో నింపుకుని ప్రాణవాయువు మీకు ఇస్తున్నాను! మలినం లేనట్టి మనసుతో పచ్చగా ఎదిగి అందరి ఇచ్ఛా కావాలని బ్రతుకంతా మనిషితోటే పయనమై చితిదాకా మీతో కలిసుండాలని కంకణం కట్టుకున్న నాపైనే కక్షగట్టి నరుకుతుంటే కట్టెనై కాలుతున్నా భగవంతుడే కలిపిన బంధములే ఇదని సర్దుకుని గాలినై వీస్తున్నా! మతలబులతో ముడిపడ్డ మనిషి నాకు పుట్టెడు కష్టాలు కలిగించినా ఓర్పుతో అన్నీ సహించి అక్కున చేర్చుకుని మీకు నీడను ఇచ్చినా వేరులో దాచిన ఔషధాన్ని ఇస్తి, నా కొమ్మని నీకు ఆయుధంగా చేస్తి ఇన్ని చేసిన నన్ను మీరు చంపుతుంటే నేలరాలుతూ లోలోన రోధిస్తి! మంత్రం ఏదో జరిగిపోయి మాయతో రెండు చేతులు నాకు మొలిస్తే నా ఒంటిపై నీ చేయి పడనీయక వృక్షమై నీకు భిక్ష అయ్యేటి దాన్ని మానవా.....మనసు ఉన్న మనిషివి కదరా నీవు ఇకనైనా మారవా అంకురార్పణ మొదలు అణువణువూ నీకే అర్పితమని తెలుసుకొనరా!

నీ బలాత్కారం

రెండు తొడలు మధ్యలోంచి తన్నుకునొచ్చి
ఆకలని ఏడుస్తూ రొమ్ములు రెండూ పీల్చి
కడుపునిండితే నువ్వు బోసినవ్వులు రువ్వి
జన్మతః స్వార్థంతో పెరిగి పెద్దదైన నీ ఒళ్ళు
ఆడదానిపై ఆధారపడ్డ పరాన్నజీవివి నువ్వు!

పెరిగినాక మీసాలు గెడ్దాలు నీకు పుట్టుకొచ్చి
అవయవాలు ఎదిగి ఆకలి ఆకారాలు మార్చి
ఆడది కనపడితే ఆత్రుతతో పెరుగు నీ కొవ్వు
కనపడని అందాలకై వెతుకుతాయి నీ కళ్ళు
జన్మస్థలమైన అంగానికై ఆరాటపడేవు నువ్వు!

ఆ ఆరాటంలో మగబుధ్ధి వక్రించి కోరిక పైకొచ్చి
నెరవేర్చుకునే నెపానికి భీభత్స మార్గాలు కూర్చి
కుదిరితే వశపరుచుకుని లేకుంటే బలాత్కరించి
ఆమె కట్టూబొట్టూ రెచ్చగొట్టెనను నీలోని కుళ్ళు
నిగ్రహం కొరవడి పైత్యంతో కొట్టుకున్నది నువ్వు!


చెప్పాలంటే శారీరకంగా రేప్ చేయబడ్డ ఆమె/అమ్మ
కుచితవైఖరితో మొత్తం బలాత్కరించబడ్డది నువ్వు!  

ఏకమైనాము..

పలుకరించే పదిమందిలో నేనూ ఒకదాన్నై పలుకరిస్తే
పస ఉండదని పరిపరివిధముల యోచించి ప్రియా అన
ఉదయభానుని తొలికిరణంలా నిన్ను నేను చుట్టేసానని

వేల నక్షత్రాలు నిశిరాత్రి నందు నీ పక్కన చేరి నిదురిస్తే
ఈర్ష్య పడిన నా వయసు పిల్లగాలిలా వీచి నిన్ను తాక
నీ మనసంతా కోటికాంతుల వెన్నెలవెలుగు నింపేసానని

ఎన్నెన్నో వర్ణాలు ఏవేవో భావాలను కుంచెగా మార్చి గీస్తే
ఆగనన్న ప్రతి భావంలో నేనే వివిధ భంగిమల్లో అగుపించ    
వరించిన వలపు వశం తప్పి అతిసౌందర్య రూపం నాదని

సమస్యల సాగరాన్న నిన్ను ఆటుపోట్ల అలలు ఆవహిస్తే
గాబరాపడ్డ నా మనసు నిన్ను చేరి నేను తోడున్నానన
నీ జీవితపు నావను తీరానికి చేర్చే తెరచాపను నేనేనని

నీ సర్వస్వం నేనని చెప్పలేని నీ నిస్సహాయతని ప్రేమిస్తే
నువ్వు నాకు గులామువై చేయకు సలామని నేను అన
నా ప్రతిబింబమై నన్నంటి నాలోన నిన్ను ఐక్యం చేసావు!

సెగ సలపరం

వయ్యారి నడుస్తుంటే వెనుక వెనుకే వెళ్ళి 
దాచిన దాగని వంపులకు దాసోహమయ్యి
వలపేదో పుట్టి ఒళ్ళంతా జివ్వుమన్నదని
తను తాకకనే సొగసు సెగలు రేపిందంటూ
నింద తనపై మోపి భుజం తడుముకోనేల!

కోమలి తలెత్తక తన దారిన తానెళుతుంటే
పొంగిన పసిడిపరువం పైటజార్చ పరవశించి
కన్నె ఎదపై కన్నేసి కానరాని చోట కాలగా    
చివరికి చిన్నదాని చేతికి చేపపిల్లవోలె చిక్కి
వాలుకళ్ళతో వలవేసి పట్టెనని వెటకారమేల!

సొగసరితో సావాసమని సోగ్గాడిలా ముస్తాబై
పెదాలపై నవ్వు చూసి నరాలు సయ్యిమన 
కొత్తగా శృంగారం అదుపు తప్పి గింజుకుంటే
నీలోని వేడి బండారమంతా బయటపెట్టునని  
గోటిముద్రలు తాను కోరెనని అబాసుపాలేల!

రాలిన మనసు


మనసులోనే భావాల్ని దాచి బయట పెట్టకుండా
సహించినంత కాలం నేను సంస్కారవంతురాలినే!

పండిన ఆకులే రాలిపోయే ఆకులురాల్చే కాలంలో

కన్నీరు కార్చబోవ ఋతువు మాత్రం కరువాయెనే!

మరణించిన మనసు వెతకబోవ సాక్ష్యం దొరికెనని

భావాలని బంధించి వధించాలని ఎత్తులెన్నో వేసెనే!

శ్వాస ఆగిపోవడమే మరణమంటే ఎలాగని ప్రశ్నించ

అస్వస్తతకు గురైన శూన్యహృదమే తల్లడిల్లిపోయెనే!

తనువంతా పసిడితో అలంకరించి పయనమవబోవ

పెదవులపై నవ్వు విరిసి మనసు ముక్కలై రాలెనే!

స్థిరతిమిరం..

నీ అస్థిర చంచల మనసుతో తూకమేయకు నా ప్రేమను
కవాటాలే కంపించి హృదయమే కదలాడేను గారాభంతో
అంచనాలు వేసి అధికమించి దాటేయకు అనురాగకొలను
నీ అణువణువూ కరిగేను నా అనంత ప్రేమ సామ్రాజ్యంలో
వలపువలకి చిక్కిన మనసుకి వినిపించకు అలజడులను
మూగవైన భావాలు ఆగలేనని గొంతెత్తి పాడేను ఆవేశంతో
నీ స్వప్న జగత్తుకి రంగులు అద్దమనకు నా ఆశయాలను
సరిపెట్టుకోలేనంటూ విలవిలలాడేను వివరించలేక తనలో
అదే అలుసుగా గెలుపు నీది అనుకుని శాసించకు నన్ను
నీ అందలానికి నేను సోపానం కానని చింతించకు వేదనతో
తిమిరాల ప్రమిదనని తీర్పు చెప్పి నిందించకు నా ప్రేమను
సౌఖ్యాలు సమిధలైనా అణగారిపోయే కోర్కెలేం కోరుకోను...

వలపువిశాలం..

నిండు చంద్రుడివై నీవు నా ఎదురుగా ఉంటే 
పెదవిదాటి మాటలు రాక మౌనంగా నేనుంటే 
తలపుల్లో లేవనీ కాదు నీ పై ప్రేమ తగ్గలేదు! 

నిలువెత్తున్న నీవు అదోలా నన్ను చూస్తుంటే
నాలో కూడా కోరికలు ఉవ్వెత్తున పడిలేస్తుంటే
ఆశను తెలుపలేనన్న నా సిగ్గుది తప్పుకాదు!

నింగిపైన విహంగిలా ఊహలెన్నో ఎగురుతుంటే
ఎదలో అలజడులు నన్ను గాబరా పెడుతుంటే
భావం బయట పెట్టలేకపోతే పిరికిదాన్ని కాదు!

నిశ్చల మదిలో వలపు ఎగసి ఎగిరిపడుతుంటే
గాయమగునని ఆలోచనలు హెచ్చరిక చేస్తుంటే 
వెనుకంజె వేసే వయ్యారి వగలాడిని కానేకాదు!

నిర్మలమైన ప్రేమని ఓటమొచ్చి కౌగిలించుకుంటే
బెదిరిపోయిన నువ్వు తొణకని నన్ను కాదనంటే
ప్రేమించే మనసున్నంత కాలం లోకం గొడ్డుపోదు!   

అరువు బంధాలు...

ఉమ్మడిగా ఉండడమన్న ఊసే వింతగా ఉంది
ఉమ్మడి కుటుంబాల అర్థమేంటో తెలియకుంది!
అమ్మ-నాన్న,అక్క-బావ,చెల్లి-మరిది
అన్న-వదిన,తమ్ముడు-మరదలు,మేనత్త-మేనమామ,
పిన్ని-బాబాయ్,పెద్దమ్మ-పెదనాన్న, 
తాతయ్య-అమ్మమ్మ,నానమ్మ,ముత్తాత-తాతమ్మ...
ఇటువంటి వరుసలు ఉండేవని చెబితే 
నేటితరం విచిత్రంగా చూస్తూ నివ్వెరపోతూ
మమ్మి-డాడీ, అంకుల్-ఆంటీ అనేవి తెలిస్తే చాలు
లోకంలో బంధువులకు కొదవు లేదన్న భావనలో ఉంది!
అందానికి అమ్మపాలు అరువెట్టి పోతపాల పెంపకాలు
మూతి తుడిచి ముడ్డి కడగకుండా డైఫర్స్ వాడకాలు
పుట్టిన పిల్లల్ని ఆయాలకు, క్రెచ్ లో వేయడాలు...
రెసిడెన్స్ స్కూళ్ళు, కాన్వెంట్ చదువులు, ఏవో కోర్సులు
అమ్మచేతి ముద్ద పోయే, పిజ్జా బర్గర్లైన పిండి వంటలు  
వీటితో రక్తసంబంధం అంటే ఏమిటో తెలియని దుస్థితి
ఎవరు చుట్టాలో, ఎవరు మనవారో తెలియని పరిస్థితి
ఇంకెక్కడి నుంచి పుట్టేను ప్రేమాభిమానాలు ఆప్యాయతలు?

వలపు వుత్తర్వు

జాజుల జడివానలో నన్ను ఒంటరిగా వదిలేసి
వద్దు వద్దంటున్నా వినక వెళ్ళిపోతున్నప్పుడు
తడబాటుతోనో లేక గ్రహపాటునో నన్ను తగిలి
వెళ్ళలేక నడకాపి నన్ను చూసిన చూపు చాలు
నీవు నాతోనే ఉన్నావన్న ధీమాకది దస్తావేజు!!

కలువరేకుల వంటి కళ్ళలో కన్నీరొద్దని కసిరేసి  
కలిసిరాని కాలమే కదలిపోతుందని నీవన్నప్పుడు
విరబూసిన వెన్నెలో లేక మన్మధలీలో నిన్ను లేప
కరిగి కదిలిన నీ గుండె సవ్వడుల లయలు చాలు
నీ మదిని ఆక్రమించిన అధికారిణినన్న ముద్రకి!!

ముద్దమందారలా మురిపించ నీవు మీసం మెలేసి 
తొణక్క బెణక్క మనసు బిగపెట్టి బీసుకున్నప్పుడు    
మమతే మంచులా కరిగెనో లేక నీ మనసే మారెనో
పరుగున వచ్చి గట్టిగా నన్ను వాటేసుకున్నది చాలు 
నీ నా సంగమానికి త్రిలోక అంగీకార ఆమోదమని!!  
 

ఏడుపులేదు :)

రాత్రి ఏడవలేదెందుకో తెలిసింది 
నా వ్యధలన్నింటినీ మరచిపోయి 
నిబ్బర గుండెతో తల వాల్చేసి.. 
నిరాశ వీడి ఓర్పుని వాటేసుకుంటే 
కలిగిన నిశ్చింతతో  ఏడవలేదు!

ప్రేమ ప్రాంగణంలో పక్షిలా ఎగిరి 
అనురాగ తీపి ఫలాలని ఆరగించి 
పువ్వుల పరిమళాన్ని ముద్దాడి.. 
నిన్నటి కష్టాలకి రెక్కలు కట్టి వదిలి 
తేలికబడ్డ మనసుతో  ఏడవలేదు!

కన్నీటినే విత్తనాలుగా విసిరేసి
ఆనందాన్ని ఉద్యానవనంగా మలచి 
నవ్వుల్ని పన్నీరులా గుప్పిటతో చల్లి..
సంతోషాన్ని దుప్పటిగా పరచి పడుకుని
గాఢనిద్రలో ఏడుపురాక  ఏడవలేదు!

ఛలో యుద్ధం చేద్దాం..

అంతరంగాలను ఆలయంగా మార్చేద్దాం
ధ్వేషంతో కట్టబడ్డ గోడల్ని తొలగించేద్దాం!

శత్రువు పేరుని పలుమార్లు తలచి రాసి
మనసున దాగిన పగను చెరిపివేసేద్దాం!

రాత్రి రహస్యంగా ప్రతిగుమ్మం గొళ్ళెం వేసి
ఒకరికొకరం కాపలా ఉన్నామని చాటేద్దాం!

భయపడుతూ హోటల్ లో బసచేసే వారిని
ఇంటికి రమ్మని ఆహ్వానించి ఆతిధ్యమిద్దాం!

ధ్వేషించుకుని ధూషించుకున్నది చాలాపి
ఆనందం అందరికీ అందుబాట్లో ఉంచేద్దాం!

అందరిదీ ఒక్కబాటేనన్న భరోసాను ఇచ్చి
నమ్మకంగా దాన్ని నడిపే తివాచీ పరుద్దాం!

అప్పుడు ఆకాశంలో ఆగలేనన్న చంద్రుడ్ని
భువిపైనే మకామంటూ రప్పించి మెప్పిద్దాం!  

మోసం..

పరాయి వారిపై పిర్యాదు ఏం చేసేది
మన అనుకున్నవారే మనల్ని మోసగిస్తే
తెలిసిన ముఖమే ముఖాన్ని చాటేస్తే..

ఈ బేలకంటి కలల్ని ఎవరికి చూపేది
కళ్ళు తెరచి చూడగా కలలే మాయచేస్తే
పరిచయాలే పరాయివైపోయి పయనిస్తే..

వెలసిన నమ్మకానికి ఏరంగు పూసేది
రంగరించిన రంగులన్నీ ఆహ్లాదాన్ని విరిస్తే
మనసున దాగిన మనసుని ముక్కలుచేస్తే..

క్షణానికి ఒక మార్పుని ఎలా నమ్మేది
అనిశ్చల ఆత్రుతని నిలకడ బంధం అనేస్తే
నీతిని నిలబెట్టి నిలువుదోపిడీ చేసి ప్రశ్నిస్తే..

పాటించని ప్రవచనాలు ఎవరికి చెప్పేది
పాపం పుణ్యమని వచ్చిన వారిని గెంటేస్తే
మోసం చేత మరల మోసపోయి విచారిస్తే..      

నాలో నాతో..

శూన్యం కళ్ళలో నాట్యమాడుతుంటే
మనసు తనువు రెండూ నలుగుతుంటే
మానస కాల్పనిక ఊహా నేస్తమా..
ఒంటరి జీవితానికప్పుడు నీవే ఆసరాకా!


స్వచ్ఛంద పరమార్థమే తెలుసుకోక
స్వార్థాన్ని అవసానపట్టి సాధన చేయక 
సతమతం అవుతుంటే మేల్కొల్పి..
నా భుజస్కంధాలకు ఊతమే నీవుకా!


సత్కార్య సంకల్పమే చేయ నెంచితే 
నా మనోవికాస విశ్వాసమే సడలిపోతే
నన్నంటి ఉండి లోకంపోకడ తెలిపి..
కనులవెలుగై నడిపించి నాలో ఏకంకా! 

ప్రణయ ప్రకృతి

మేఘాలతో మెరుపులే ఊసులాడెనేమో 
చినుకులే ధారగా కురిసి చిందులేసెనే..

వలపు వాయిద్యాలై రాగాలు ఆలపించగా 

పులకరింతలే పురివిప్పి నాట్యమాడెనే..

మచ్చటించిన మాటలతో ఎదకొలనే తడవ

ఎత్తు నుండి పల్లానికి పరవశం పారెనే..  

మురిసే నీటిముత్యాలే మోముకి సొగసులద్ద

అలలై ఎగసే ఆనందం పెదవులపై తేలెనే..

ప్రసరించే కిరణపు కాంతిలో కళ్ళు మెరవ 

మైమరచి తనువే ఇంద్రధనస్సుగా వంగెనే..

ప్రకృతల్లిన పచ్చని పందిట్లో ప్రేమకు పెళ్ళవగా

నేల మట్టివాసనలతో కమ్మని విందు చేసెనే..

ఊరటించిన కొమ్మరెమ్మలు కోటిదీవెనలు ఇచ్చి

పువ్వులనే అక్షింతలుగా చల్లుతూ దీవించెనే..

ఆ రూపం..

నిత్యం తలపులతో మ్రోగేటి గుండె లయలు
తన్మయ నర్తనతో ప్రతిధ్వనించు మువ్వలు..
  
ఊహలు తుమ్మెదలై వదనాన్ని ముద్దాడగా 
చిరునవ్వు అధరాల తేనె జుర్రుకోక ఆగునా..

హృదయంలో వలపు ఉచ్ఛ్వాసై ఊపిరి పోయ 
మరో మదిలో సుగంధభరిత నిచ్ఛ్వాస ఛాయ.. 

సరసాలతో ఆలింగనమైన ప్రణయ సామ్రాజ్యం 
విడిపోని సుందర సుమధుర సువిశాల జగం..   

ప్రేమని కనురెప్పల్లో దాచుకున్న కలువపువ్వు 
వెన్నెలై లేని కోరికల్ని రెచ్చగొడుతుందా నవ్వు..

నవరసాలు ఉన్న అమాయక ముఖకవళికలు
ప్రతిజన్మ నీవేనని చేసుకుంటున్న ప్రమాణాలు..   

నేరం..

వాహ్ వా...ఎంత అందమైన ఆత్మవంచన
కవితలని పద్యాలని పదాలు పేర్చి రాయడం
శవమై తనని తానే భుజాలపై మోసుకోవడం
అద్దాలంటి అక్షరాల్ని అమ్ముకోవాలన్న ఆశతో 
అందరూ అంధులున్న నగరంలో తిరగడం!!

పాడెకమ్మీల కర్రను వేణువుగా మలచి మీటి
శ్రావ్యమైన రాగాన్ని వినిపించాలి అనుకోవడం 
నిరాశ నిట్టూర్పులతో స్మశానమంతా నిండగా
చచ్చిన ఆశలకు ఊపిరి పోయ పూనుకోవడం 
వేదనలు పురివిప్పి నాట్యం చేస్తూ నవ్వుకోగా  
ఆనందకేళీ విలాసమే అదంటూ మురిసిపోవడం 
అంచనాల అంకురాలన్నీ చెదలుపట్టి కూలిపోగా  
అందమైన ఆలోచనలే ఆరోగ్యకరమని అల్లుకోడం 
గాయాలు సరసమని సలపరాన్ని మరీ పెంచగా    
కన్నీరు రానీయకంటూ నవ్వులో దాచుకోవడం!!
భావాల గొంతుపిసిగి ఆత్మహత్య చేసినంత పాపం   

మాతృ శోకం..

నా భారతమాత రోజూ రోధిస్తూనే ఉంటుంది
సాత్వి సీతమ్మ రోజూ అంగట్లో అమ్ముడౌతూ
కుంతీ మాత మాతృత్వం మనోవేదనపడుతూ
రాధ భక్తి భాగవతాన్ని బేరీజు వేసి నవ్వుతూ
మనుషుల మానవత్వం మంటగలిస్తే చూస్తూ..

నా దేశం శిరస్సు దినదినం వాల్చేస్తూ ఉంది
యువత నిస్తేజమై విదేశాలకు వలస వెళుతూ
నీరుగారిన నిరుద్యోగులు సోమరులై తిరుగుతూ
అవిటిదైన పేదరికం దాహం తీర్చని కుంటుతూ
అగుపడ దిక్కుతోచని అభివృధ్ధి నింగిని చూస్తూ..

నా మాతృభూమి తనలోని మనల్ని ప్రశ్నిస్తుంది
మనం కలగన్న స్వాతంత్ర్యం ఇదా అనడుగుతూ
భగత్ సింగ్ ఇది కోరెనా ఉరితాడుకి వేలాడుతూ
సుభాష్ చంద్రబోస్ చెప్పెనా ఎటో మాయమౌతూ
లేక బాపూజీ నేర్పెనా హేరామని ప్రాణం విడుస్తూ..

మిగిలింది!


ఆకాశ మేఘాన్ని తాకి ప్రేమజల్లుగా కురవక
ప్రకృతితో కూడి  పిడుగువై గుండెల్ని పిండగా
నీ ఉనికి పిడిబాకై నాలో ఉప్పెనగా పెల్లుబికె!

వలపు అలగా మారి మనసు తీరం తాకలేక
కోరికల కెరటమై మనసుని కబళించబూనితే
నిన్ను నీవే కోల్పోయి నన్ను కోల్పోయినావె!

ధరణిలా దరి చేరి నాలో నిన్ను దాచుకోలేక
ప్రణయ ప్రకంపనలను పట్టి పిప్పి చేయబోవ
నీవు నలిగి నాకు నేనే శత్రువై సాక్షాత్కరించె!

చీకటి హృదయంలో జ్యోతివలె వెలగడం రాక
ఎగిసిపడే జ్వాలవై హృదయంలో మంటలురేపి
నీవు కాలి నేను కాల మిగిలింది బూడిదాయె!

వచ్చి వెళ్ళిపోకు..

ఇదిగో వచ్చి అంతలోనే వెళ్ళిపోతాను అనకు
వసంతకాలం వచ్చి క్షణాలేగా అవుతున్నాయి  
గాలి పరిమళం మారి మది పులకరించబోయె
ఊపిరి ఉల్లాసమెక్కి మత్తుకళ్ళే అరమోడ్పాయె 
నేనేం చెప్పనైనా లేదు నువ్వేం విననైనాలేదు  
అంతలోనే సద్దుమణగనీయక చల్లగా జారిపోకు!

తారలింకా నీతో ఊసులాడనేలేదు వెళతాననకు
వస్తున్న చంద్రుడేమో నిన్నుచూసి చిన్నబోయి
మన్మధుడ్ని కోప్పడగా ఓరగా రతి నిన్నుగాంచె 
వలపురాగిణులు వయ్యారంగా నిన్ను చుంబించె
నేనది చూసి ఈర్ష్యపడి కౌగిట్లో కట్టిపడేయనేలేదు   
అంతలోనే చలించి మతి మారెనని మాయమవకు!

తీరని దాహం తీర్చక అలజడికి ఆస్కారమివ్వకు
మనసులు రెండూ ముడిపడి పరిభ్రమిస్తున్నాయి
ప్రణయమేను పరిపక్వతతో నాట్యమాడ పురివిప్పె
అదిచూసి నింగి నేలను రమ్మని రాయబారమంపె
రసికత రంగులు ఇంకా పూర్తిగా పులుముకోలేదు     
అంతలోనే అలిగి ఆగలేక వంకలు వెతికి వెళ్ళిపోకు!

అ'సంతృప్తి

నా పయనం మరియు గమ్యం నీవైనప్పుడు
నీవు లేకుండా జీవించమనడం న్యాయమా?

నా ఒంటరితనం నిలదీసి ప్రశ్నిస్తున్నప్పుడు

నీవే సమస్తమని నా అసమర్ధతకి తెలుపనా?

నా అభిరుచుల ఆశలపందిరై నీవున్నప్పుడు

నిన్ను ఆశించరాదని ఆంక్షలు పెడితే ఎలా?

నా తనువూ ఆత్మా నావే అనుకున్నప్పుడు

నాలో నేను లేనేలేనని అంటే అది అబద్ధమా?

నా రక్షణకవచంగా నీ ఉనికి ఉంటున్నప్పుడు

నీ నా శరీరవాంఛలు చేస్తున్నవి పెద్ద నేరమా?

నా తృష్ణకు సంప్రాప్తి మన సంగమమైనప్పుడు

నేను ఇక్కడ నీవక్కడ ఉండడమే జీవితమా? 

జన్మసార్థకత..

నాలో నేను సేదతీరే గదులు ఎన్నో..
ప్రతి గదికీ వివిధ విశ్లేషణలు వివరాలు 
కొన్ని గదులు క్రొత్త సామాగ్రితో కులుకగా 
మరికొన్ని విరిగిన వాటితో చెల్లాచెదురుగా
నే రాసే అక్షరాల్లా..కాదు నా మనసులా!

ఖాళీగా ఉన్నాయి కొన్నిగదులు గొళ్ళెంవేసి

గొంతులోని మాటలు లోలోపల ధ్వనిస్తూ.. 
గోడలేమో వెలసిన రంగుతో వెలవెలబోతూ
భావాలు భాష రాక మౌనంగా సమ్మె చేస్తూ
ప్రతీకారం తీర్చుకో రాక లోలోనే దౌడెడుతూ!

ఈ తెలియని తర్కవిసర్జనలో పొరలు ఏర్పడి   

ఆ రహస్య పొరల మధ్య నవ్వు ఆవిరైపోయి
గడచినకాలపు స్మృతులు మరుగునపడగా..
అనుబంధాలు ఆప్యాయతలూ అంతరించినట్లు
చందమామలో మచ్చలా కనబడీ కనబడనట్లు!

నేను మాత్రం తొణక్కబెణక్క నిలబడి ఉన్నాను

కుళ్ళిన సంప్రదాయాలని చంపలేక పాటించరాక 
విక్రయిస్తున్నా వాదన్లని వ్యధలతో గెలిపించలేక
గులాబీరంగు శరీరంలో మూసి ఉన్న గదుల్లో..
విచ్ఛిన్నమవని విలువైన గదులకి తాళమేస్తున్నా!

గోప్యంగా దాచుకున్న సంస్కారం పెరిగి పెద్దదై..

చిరిగిపోతున్న మానవత్వానికి ఊపిరిపోయాలని
ఈ జన్మకు సార్థకత కూర్చి ఋణము తీర్చాలని!