వృక్షవేదన..

మట్టితల్లి ఎదను చీల్చుకుని మొలకగా నేను పురుడు పోసుకుని మనుషులందరికీ ఎంతో సేవ చేసుకుని మహావృక్షమై ఎదగాలని ఆశపడితినో లేక నేను అందమైన కలనే కంటినో తెలియక పోయె నా ఈ గుండెఘోషను తీర్చు మానవజాతే లోకంలో కొరవడిపోయె! మమకారం మరచి అవసరానికి అన్నింటా వాడుకుని నన్ను పీకేసినా అమ్మలా మిమ్మల్ని చూసుకుంటూ ఆకలి వేసిన నాడు ఆహారమైనా సేదతీరేవేళ మంచమై, చేతకాని నాడు చేతికర్రగా మారి ఊతమిచ్చాను పాడుగాలిని కడుపులో నింపుకుని ప్రాణవాయువు మీకు ఇస్తున్నాను! మలినం లేనట్టి మనసుతో పచ్చగా ఎదిగి అందరి ఇచ్ఛా కావాలని బ్రతుకంతా మనిషితోటే పయనమై చితిదాకా మీతో కలిసుండాలని కంకణం కట్టుకున్న నాపైనే కక్షగట్టి నరుకుతుంటే కట్టెనై కాలుతున్నా భగవంతుడే కలిపిన బంధములే ఇదని సర్దుకుని గాలినై వీస్తున్నా! మతలబులతో ముడిపడ్డ మనిషి నాకు పుట్టెడు కష్టాలు కలిగించినా ఓర్పుతో అన్నీ సహించి అక్కున చేర్చుకుని మీకు నీడను ఇచ్చినా వేరులో దాచిన ఔషధాన్ని ఇస్తి, నా కొమ్మని నీకు ఆయుధంగా చేస్తి ఇన్ని చేసిన నన్ను మీరు చంపుతుంటే నేలరాలుతూ లోలోన రోధిస్తి! మంత్రం ఏదో జరిగిపోయి మాయతో రెండు చేతులు నాకు మొలిస్తే నా ఒంటిపై నీ చేయి పడనీయక వృక్షమై నీకు భిక్ష అయ్యేటి దాన్ని మానవా.....మనసు ఉన్న మనిషివి కదరా నీవు ఇకనైనా మారవా అంకురార్పణ మొదలు అణువణువూ నీకే అర్పితమని తెలుసుకొనరా!

నీ బలాత్కారం

రెండు తొడలు మధ్యలోంచి తన్నుకునొచ్చి
ఆకలని ఏడుస్తూ రొమ్ములు రెండూ పీల్చి
కడుపునిండితే నువ్వు బోసినవ్వులు రువ్వి
జన్మతః స్వార్థంతో పెరిగి పెద్దదైన నీ ఒళ్ళు
ఆడదానిపై ఆధారపడ్డ పరాన్నజీవివి నువ్వు!

పెరిగినాక మీసాలు గెడ్దాలు నీకు పుట్టుకొచ్చి
అవయవాలు ఎదిగి ఆకలి ఆకారాలు మార్చి
ఆడది కనపడితే ఆత్రుతతో పెరుగు నీ కొవ్వు
కనపడని అందాలకై వెతుకుతాయి నీ కళ్ళు
జన్మస్థలమైన అంగానికై ఆరాటపడేవు నువ్వు!

ఆ ఆరాటంలో మగబుధ్ధి వక్రించి కోరిక పైకొచ్చి
నెరవేర్చుకునే నెపానికి భీభత్స మార్గాలు కూర్చి
కుదిరితే వశపరుచుకుని లేకుంటే బలాత్కరించి
ఆమె కట్టూబొట్టూ రెచ్చగొట్టెనను నీలోని కుళ్ళు
నిగ్రహం కొరవడి పైత్యంతో కొట్టుకున్నది నువ్వు!


చెప్పాలంటే శారీరకంగా రేప్ చేయబడ్డ ఆమె/అమ్మ
కుచితవైఖరితో మొత్తం బలాత్కరించబడ్డది నువ్వు!  

ఏకమైనాము..

పలుకరించే పదిమందిలో నేనూ ఒకదాన్నై పలుకరిస్తే
పస ఉండదని పరిపరివిధముల యోచించి ప్రియా అన
ఉదయభానుని తొలికిరణంలా నిన్ను నేను చుట్టేసానని

వేల నక్షత్రాలు నిశిరాత్రి నందు నీ పక్కన చేరి నిదురిస్తే
ఈర్ష్య పడిన నా వయసు పిల్లగాలిలా వీచి నిన్ను తాక
నీ మనసంతా కోటికాంతుల వెన్నెలవెలుగు నింపేసానని

ఎన్నెన్నో వర్ణాలు ఏవేవో భావాలను కుంచెగా మార్చి గీస్తే
ఆగనన్న ప్రతి భావంలో నేనే వివిధ భంగిమల్లో అగుపించ    
వరించిన వలపు వశం తప్పి అతిసౌందర్య రూపం నాదని

సమస్యల సాగరాన్న నిన్ను ఆటుపోట్ల అలలు ఆవహిస్తే
గాబరాపడ్డ నా మనసు నిన్ను చేరి నేను తోడున్నానన
నీ జీవితపు నావను తీరానికి చేర్చే తెరచాపను నేనేనని

నీ సర్వస్వం నేనని చెప్పలేని నీ నిస్సహాయతని ప్రేమిస్తే
నువ్వు నాకు గులామువై చేయకు సలామని నేను అన
నా ప్రతిబింబమై నన్నంటి నాలోన నిన్ను ఐక్యం చేసావు!