క్షణక్షణం మదికి మరింత దగ్గర అవుతానన్నది!
సంధ్యవేళ నీ ఊసులేమో వింజామరలుగా వీస్తూ
రాత్రివేళ జ్ఞాపకాలను ఊరేగింపుగా తెస్తానంటుంది!
ఊపిరితీసి వదలబోవ నీ పరిమళం నన్ను చుట్టేసి
పులకరింతల కబురై వచ్చి గిలిగింతలు పెడుతుంది!
నా ఎద ప్రాంగణం అంతా నీవు పెనవేసి వీణ మీట
హృదయసవ్వడేమో నీ మాటల్ని పాట పాడుతుంది!
ఎందుకు ఈ అసంకల్పిత అవినాభావాలు అనుకుంటే
వెర్రిదానా వలపని నీ వలపు నన్ను కౌగిలించుకుంది!
వలపు మంట మోజు ఏమిటో రుచి చూసి చెప్పబోతే
నీ విరహంలో నేను కాలుతూ నిన్ను కాల్చ వద్దంది!
ఇది భ్రాంతా లేక బంధమా అనుకును మీమాంసలో
ఆలోచనలన్నీ నువ్వు నా సొంతమని ధృవీకరిస్తుంది!
