మదితలుపులు

అక్షరాలని ఆస్త్రాలుగా చేసి సంధించానే కానీ
మది తలపులకు ఊపిరిపోసి ఉసిగొల్పలేదు
ఆశలురేపినవి మంటలమాటల జ్వాలలే కానీ
నలిగిన మదిని నిర్ధాక్షణ్యంగా నింధించనేలేదు

అనంతమానస చదరంగపు పావునైయ్యా కానీ
కుఎత్తులతో ఎవ్వరి అంతరాత్మతో ఆడుకోలేదు
ఆవేశాన్ని అణచి పదాలకి పదునుపెట్టానే కానీ
సూటిపోటి మాటలతో ఎదలని గాయపరచలేదు

అలసినా సొలసినా అక్షారాలని ఆశ్రయించా కానీ
కసి తీర్చుకోమంటూ కాలానికి కళ్ళెం ఇవ్వలేదు
ఆవేదన అంతా అలిగి పోయేలా ఆక్రోశించానే కానీ
సడలిన సత్తువతో సంస్కారం ఎన్నడూ వీడలేదు

అరమరికలులేని స్నేహాన్ని ఆలంబనగా కోరాకానీ
మకరందం చుట్టూ ఈగలని ముసిరిపోనీయలేదు
ఆలాపనంటూ ఎదలయను మౌనశృతిచేసానే కానీ
తెలియని రాగం ఆలపించాలని తాపత్రయ పడలేదు

ఎందుకో!

ముత్యాల పందిట్లో మూడుముళ్ళేస్తనని..
మూతి ముడుచుకున్నాడెందుకో నామావ!
పుష్యరాగమల్లే పచ్చని పరువాలు నావని..
పస్తులంటూ పలకకున్నాడెందుకో నామావ!
మాణిక్యం వంటి మరులు ఉన్న మణినని..
మురిపించి మారిపోయాడెందుకో నామావ!
గోమేధికంలా గోముగాచేరి కలిసుందామని..
గోప్యమేదో చెప్పనంటాడు ఎందుకో నామావ!
వైఢూర్యమై వెలిగిపోతూ వగలుపోమాకని..
చిత్రచేష్టలతో వింతగున్నాడెందుకో నామావ!
కెంపు రంగు చీరకట్టి కైపు ఎక్కించమాకని..
కిమ్మనక కూర్చున్నాడు ఎందుకో నామావ!
పచ్చల హారమెందుకే ఎదలోనే ఉన్నానని..
పలికి పెదవి విప్పకున్నాడెందుకో నామావ!
వజ్రం వంటి విలువైన వల్లమాలిన ప్రేమని..
వల్లమాకు అంటున్నాడు ఎందుకో నామావ!
నీలం వంటి కన్నీటిచుక్క నాకంట చూడని..
నట్టేట్లో నన్ను ముంచినాడెందుకో నామావ!

రాతమార్చేది నవరత్నాల మహిమకాదని..
రాయినైనా సరే కరిగించేది ప్రేమతత్వమేనని
ఎప్పుడు ఏవిధంగా తెలుసుకుంటాడో నామావ!

నన్ను నేను

నాకు గులాబీలంటే ఇష్టం ఉండదు
"ప్రేమ" వ్యధకు ప్రతీక అందుకేనేమో
మల్లెలపైన కూడా మమకారం లేదు
"మత్తు" నుండి మరలేనన్న భీతేమో
కలువలు అంటే మాత్రం కడు ప్రియం
నాకు ప్రతిరూపం అవి అందుకేనేమో!

నాకు పిల్లగాలితెమ్మెరలు అంటే కోపం
"తాపం" రేపి తపన కలిగిస్తాయనేమో
లేలేత తొలిపొద్దు కిరణాలంటే భయం
"కలల" కైపుని కసిరి లేపుతాయనేమో
తామరను తాకే వెన్నెలంటే అమితిష్టం
తనువు వికసించి పులకరిస్తుందనేమో!

నాకు నేనే తెలిసినా తెలియని ఉత్ప్రేరణ
"తప్పు" చేసి సమర్ధించుకునే తలంపేమో
ప్రతిచేష్టలో నన్నునే చేసుకుంటా విశ్లేషణ
"ఒప్పు" కాదని అంటే భరించే శక్తి లేదేమో
పద్మంటే అపారమైన ప్రేమ ఆత్మవిశ్వాసం
నే ప్రేమించుకోనిదే ఎవ్వరినీ ప్రేమించనేమో!

ఏమడగను?

దేవుడా..! నిన్నేమడగను? ఇంకేం కోరను?
ధనరాసులు అడిగి దారిద్ర్యం తీర్చమననా
పుట్టుకతోరాని సిరిని స్థిరాస్తులు అనుకోనా
అంతంలేని ఆశల నిధినిక్షేపాలు ఏంకోరను
కుబేరునికేలేని ఖాతలో చందా ఏమడగను!

దేవుడా....! నిన్నేమడగను? ఇంకేం కోరను?
పుట్టుక్కుమనే పట్టుపోగుల బంధం కోరుకోనా
గాజు పెంకులయ్యే అనురాగానికై ప్రాకులాడనా
సంబంధాల భాంధవ్యంతో బంధాలు ఏమడగను
సంభాళించునేవారు ఎందరు ఉన్నారని కోరను!

దేవుడా....! నిన్నేమడగను? ఇంకేం కోరను?
జీవించడానికి గాలి, కూడు, గుడ్డా అడగనా!!
పర్యావరణలో గాలి కలుషితమైందని మాననా
ఆకలితీరినా రుచులడిగే కూడు, ఖద్దరుగుడ్డను
నేతలేచుట్టుకుని నగ్నంగా ఉంటే ఎవర్నడగను!

దేవుడా! అందమైన కలలు నిజం చేయమంటాను
కలలరెక్కలతో నింగికెగిరి, కోరికల కొమ్మపైన వాలి
కొన్నికలలకి రంగులద్ది, సాహసకిరణాల సెగ చూపి
ప్రయత్నిస్తూ విహంగినై విజయ విహారం చేస్తాను
నన్నునడిపి నిలిపింది ఆశల ఆశయమే అంటాను!

మమతల మసాల

కస్తూరి కర్పూర పరిమళాలు ఏమివ్వను
పరిచయ పుప్పొడి సంపూర్తిగా అంటనిదే
సుగంధ లేపనాలు పూసి సేద ఏంతీర్చను
వలపు నిట్టూర్పుసెగలు గాయం చేయనిదే

లవంగా యాలకుల తైలం ఏం మర్ధించను
గతించిన ఆవిరికాని జ్ఞాపకాలు దాగుండగా
గసగసాల గుసగుసలు నాకు నేనేంచెప్పను
తలపుమసాల నషాళం తలకి ఎక్కలేదుగా

దాల్చినచెక్క ఘాటుకి ధీటైనగీటు ఏంగీయను
కంటికి కుంకుమపువ్వంటి కోమలి కానరానిదే
మిరియమై మురిసి ధనియమై దాసోహమని
జీలకర్ర వాంలా చిన్నిజీవితమంటే నేనేం కోరను

మెంతి ఆవాలతో చలువ చందనం ఏం అద్దను
చిలిపిచేష్టలతో చెంత చేరకనే చేదని ఛీదరించగా
ఇంపు ఇంగువాని సొంపుసొగసుతో పోల్చలేను
జాజికాయలో జాబిల్లిని నువ్వు చూపించమనగా

అనాసపువ్వంటి అందాలు ఏం అందించలేను
ఆపేక్షానురాగ సాంద్రతా లోపంతో సరసమాడితే
కొరివికారమైనా కొసరి కమ్మగా వడ్డించేయగలను
మమతల మసాలాతో మనసంతా నేనని దరిచేరితే

తుంటరి తలపు....

నీ తలపే భలే తుంటరి
నన్ను చేస్తుందది ఒంటరి
గిలిగింతలతో అదిచేసే అల్లరి
చలికాలం వద్దన్నా వినని పోకిరి
వేసవిలో వసంత సమీరాల ఝరి
వానాకాలం తడిపేసి చేస్తావు కిరికిరి
కాలమేదైనా నన్ను వీడవెందుకో మరి!!

ఎందుకిలాగని అడిగితే....మురిపంగా కసిరి
మరింతగా చేరువైపోతావు వద్దంటున్నా కొసరి
తలపులతో తనివితీరదుగా అంటాను విసిగివేసారి
నీ మత్తుమాటల్లో అన్నీ మరిచేను ఇదేం వింతవైఖరి
అందుకేనా తరచి తర్కించి తలుస్తాను నిన్ను మరీమరి
ఏదేమైనా బాగుంటుంది ఇరుమనసులు ఒకటై నడిచేదారి!

కాలం కరిగి

 భ్రాంతి ఏమో గాయమేం కనబడ్డంలేదు
మనసుముక్క విరిగి మరోచోటుందంటే

కాలం గాయానికేం మందేమేయగలదు
పరామర్శ అని మరో గాయమౌతుంటే

కన్నీరు తుడిచి తలవాల్చే భుజంలేదు
దుఃఖం మరో ఉప్పెనకు సిధ్ధమౌతుంటే

అరచేతిపై వేసిన గోరింట తడి ఆరనేలేదు
మందారమై పండెనని మంచిదనేస్తుంటే

హస్తరేఖలరిగి రాసినపేరు కనపడలేదు
జాతకం జతకూడెనంటూ జతకట్టేస్తుంటే

మానసచదరంగంలో పావులు కదల్లేదు
ఎత్తుపైఎత్తులతో ప్రేమ ఓడిపోయిందంటే

గడచిన కాలంలో కమ్మనికలేదీ కనలేదు
పర్యవసానం ఇదని కాలం కరిగిపోతుంటే

ఎందుకు?

 దరహాసానికి దరకాస్తెందుకు
దండించి దరహాసమెందుకు?

మదిభావాలకు ఉనికెందుకు
మనసులేని మనుగడెందుకు?

వేదనగాటుకి లేపనమెందుకు
అతికినమదికి నగీషీలెందుకు?

వాస్తవాలకి వాస్తుదోషమెందుకు
వరమిస్తూ వంక పెట్టడమెందుకు?

అంతర్ సౌందర్యానికి అత్తర్లెందుకు
అద్దెఅందానికి ఆడంబరమెందుకు?

ముఖస్తుతిమంత్ర మాటలెందుకు
మాయలో మర్మానికి మత్తెందుకు?

అక్షర అరంగేట్రం

అక్షరాలతో అరంగేట్రం చేయబోయి...
కుప్పిగంతులే వేసి కూచిపూడి ఇదని
కోలాటమాడి భరతనాట్యం అనుకోమని
కథాకళి చేసి కాలు బెణికి కట్టుకట్టుకుని
కధక్ చేస్తే అర్థమైంది ఆరంభం ఇలాకాదని
గెంతులేస్తే నాట్యం, పదాలల్లితే కవిత్వంకాదని

అక్షరాభ్యాసమంటూ అడుగులేయబోయి..
తప్పటడుగు వేయకుండా సంభాళించుకుని
భావాక్షరాలతో నర్తించబోయా వీధిభాగవతాన్ని
మణిపురీనృత్యాన్ని, ఒడిస్సీ, తెయ్యం అనుకుని
మోహినీఅట్టాన్ని, తమాషా, కాదు యక్షగానమని
ఆడబోతూ అనుకున్నా భావంలేని కళకి జీవంలేదని

అక్షరాలకి భావాల మువ్వలెన్నో కట్టి గెంతబోయి..
నాట్యమని పడిలేచి అక్షరాసరాతో ఆత్మ సంతృప్తిని
వర్ణచిత్రాలకి అక్షరాలని జతచేసి ఆనంద అభిమానాన్ని
పొందాలన్న ఆశతో బాంగ్రా, ఝుమర్, నౌటంకీ నృత్యాలని
తెలియక కజ్రీ, జత్రా, ఛావ్, గర్భా, ఛక్రీ, స్వంగ్. బిహూలని
కలిపి పులినాట్యం ఆడబోతూ తడబడుతున్నా తప్పేమోనని

2008 నవంబర్ చివరి వారంలో వ్రాయడం ప్రారంభించిన నా అక్షర అరంగేట్రం ( మొదటి కవిత వ్రాసాను ) ఇప్పటికి ఐదు వసంతాలు పూర్తిచేసుకుని నా కవితాప్రస్థానం మీ అందరి ఆశిస్సులూ కోరుతూ మీముందు ప్రణమిల్లుతున్నది._/\_

భారతీయ నృత్యాల పేర్లని కొన్నింటిని కవితాక్షరాలతో అల్లాలన్న నా ఈ చిన్ని ప్రయత్నాన్ని మీ పెద్దమనసుతో ఆస్వాధిస్తారన్న మరో ఆశతో......

సాహసమేల!

చలిగాలికి నిను తాకాలన్న తపనేల!
వలపువిరహ సెగనై నే నిను తాకగా

నీరెండ లేతకిరణాల వెచ్చదనం నీకేల!
నా మునివేళ్ళు నీ నుదుట నర్తించగా

వానజల్లు నిన్ను తడిపి మురియనేల!
సుగంధ పరిమళ స్వేదమై నే తడపగా

చిగురాశలకు నిన్ను చుట్టేసే తాహతేల!
చక్కదనాల చుక్కను నీ చెంతనుండగా

సప్తస్వరాలు కనుసైగతో నిను పిలవనేల!
సరిగమ శృంగారనాదస్వరమే నే ఊదగా

చీకటిరేయి నిను బంధించి భయపెట్టనేల!
నాకురుల వింజామరలు లాలిలా జోకొట్టగా

పూలకి మత్తుజల్లి మాయచేసే మర్మమేల!
ప్రేమమత్తుకి కొత్తదనాన్ని నేను పేనానుగా

ప్రకృతికి మన ప్రణయమంటే పరిహాసమేల!
జగతికే ఈర్హ్య పుట్టేలా నే ప్రేమను పంచానుగా 

                            *******
                      
                                                                                                        

మాననిగాయం

కన్నీరంతా కలంలో నింపి కాగితాన్ని తడిపితే
వియోగం హద్దుదాటి కవితగా మారిపోయింది
అప్పుతెచ్చి అక్షరాలతో వేదనాదప్పిక తీర్చబోతే
పదాలు కరువై అసంపూర్తి పంక్తి చిన్నబోయింది

ముగియలేదని ఊపిరాపి నిండుజీవితాన్ని కోరితే
స్మృతులెగసి నిరీక్షణాశృవులై ఆడ్డుకట్టని తెంపింది
ఇంకిన కన్నీరు కనబడనీయకుండా నవ్వేయబోతే
ఒంటరితనపు ఎడారి జ్ఞాపకాలని ఒయాసిస్సులంది

ఓటమే శత్రువుగానెంచి నిబ్బర అస్త్రం సంధించబోతే
ఎక్కుపెట్టిన బాణం గురితప్పి నన్నే గాయంచేసింది
కలసిరాని కాలాన్ని కసితో కసురుకుని జీవించబోతే
గతి నేనేనంటూ మృత్యువు పరాయిపంచన చేరింది

గాయం కనబడకుండా మనసుకి ముసుగేయబోతే
అలిగిన మది ఏడ్వలేక తనని తానే ఓదార్చుకుంది
గమ్యానికి ఆశ్రయం ఇవ్వబోయి ఆశలతో గూడల్లితే
నిరాశపొగ వేదనసెగతో మంటలెగసి కుప్పకూలింది

చిత్రాంగి

అధరాలమెరుపు అల్లరిచేసిన అలరించకంటావు
కనులకాటుక కన్నుగీటినా దూరం ఉంచుతావు
రవ్వలముక్కెర రెచ్చగొట్టినా రెచ్చిపోవద్దంటావు
ముంగురులు మురిపించినా ముట్టుకోకంటావు
కొప్పునున్న మల్లెలు పిలిచినా వద్దు వద్దంటావు
నడుము వంపు నాజూకందాలను చూడనిస్తావు
సిరిమువ్వలు సడిచేస్తుంటే సరసమాడకంటావు
బొటనవేలు బిడియపడుతున్న బింకంగున్నావు
సిల్కు చీర నలగరాదంటూ లక్మణరేఖనే గీసావు
ఒంటరూగిసలాటలో తుంటరివై నన్ను కవ్విస్తావు
                             ********
                                *****
                                   **
ఎందుకిలా అని ప్రశ్నిస్తే చిద్విలాసంగా నవ్వేస్తావు
లోలాకులు లోగుట్టు చెప్తున్నాయంటూ లాలిస్తావు
తప్పంటూ తర్కించి తలూపించి కొంగున కట్టేసావు
మదిలోన మంటలు రేపి చందన లేపనం పూస్తావు

ఏమీకావు

నా చిరునవ్వు విలువెంతో తెలుసుకోలేని నీవు
చితివరకూ తోడుంటానని చిత్రంగా మాట్లాడేవు
చితిచింతేల!? నాలుగడుగులు కలిసి వేయలేవు

మదిలోతుల మమతల మర్మం ఎరుగని నీవు
మణి మకుట హారాలతో మనసు దోచుకోలేవు
మది దోచడమా!? మనసువిప్పి మాట్లాడలేవు

నా సొగసు సోయగాలను చూసి మురిసే నీవు
సొంతమైనా మదిమందిరంలో కొలువుండలేవు
మందిరమేల!? గుండెగుడిసెకు తాళమేయలేవు

వలపుల ఎరతో వాంచల గాలమేసి వలచే నీవు
వెళ్ళిపోతున్న వయసును వజ్రాలతో కప్పలేవు
కప్పినా!? కుటిలత్వానికి పరిమళాలు అద్దలేవు

నా లోపాలని సరిచేసి చేయూతమీయలేని నీవు
నీడనై ఉంటానంటూ ప్రగల్భాలు మెండు పలికేవు
                                                                           నీడేంటి!? నింగికెగసిన వేళ కన్నీరుకార్చ రాలేవు

నా చిత్రం

నన్నడగమాకు నాచిత్రంలో ఏముందని..
ఆమోములో కలల ప్రపంచమే దాగుంది
పద్మనయానాల పలుప్రశ్నల్లో నేనున్నది
అర్థంకాని జవాబులతో తల్లడిల్లుతున్నది!!

వెతకమాకు ఆలోచనల్లో ఏందాగుందోనని..
కారుమబ్బుల జ్ఞాపకాలతో కాటుకే దిద్దింది
కలువరేకై నవ్వేపెదవి వెనుక వేదనే దాగింది
వెన్నెలకు విప్పారితే పగలు చిన్నబోయింది!!

ఆరాతీయకు చెప్పనిఊసుల్లో ఏంచెప్పానోనని..
చిన్నగా చెవిలో చెప్పబోతే తుమ్మెద జుమ్మంది
తామర తహతహ తెలుసుకోలేని నీకెలా తెలిపేది
విరహ గుండంలో తెల్లకలువ ఉనికిని ఎలా ఆపేది!!

చూడబోకు చిత్రంలో కుంచెకున్న వంపులెన్నోనని..
అద్దినరంగులు నీరుకార్చితే చూడలేక మోముకంది
కమలం చలువ నీడలో విరబూయని మదొకటుంది
ఆశల అందాలతో అలంకరించుకుని కాపురముందది!

జంటపదాలమై...

ఉండి-ఉండి అనుకోకుండా దగ్గరైనావు
మెల్ల-మెల్లగా నా మనసునే దోచేసావు

చూస్తూ-చూస్తూ వెర్రిమది నీదైపోయింది
తియ-తీయని నీ ప్రేమలో పడిపోయింది

పదే-పదే పెదాలు నీపేరే పలుకుతున్నాయి
నన్ను-నన్నుగా నిలువనీయక ఉన్నాయి

చిన్ని-చిన్ని సైగలతో నన్ను మాయచేసావు
మిణుకు-మిణుకుమన్న కోర్కెల సెగ రేపావు

ఏవో-ఏవో కలలంటూ మనసు మాటవినకుంది
నువ్వే-నువ్వే కావాలని కునుకు కలవరిస్తుంది

ఇలా-ఇలా తెలియకనే నావన్నీ నీ వసమైనాయి
క్రమ-క్రమంగా నాలోనే నన్ను లేకుండా చేసాయి

చిలిపి-చిలిపి చేష్టలతో చిత్రంగా ఒకటి అయినాము
ఏడు-ఏడు జన్మలకి జంటపదమై మనముందాము

పయనం

ఈ జీవితంలో జవాబులేని ప్రశ్నలు ఎన్నో
అడిగడిగి విసిగిస్తున్నాను నేను ఎందుకనో
కొన్నింటికి జవాబు తెలిసినా సరిపెట్టుకోలేక
సరైనదో కాదో తెలీని ప్రశ్నగా మిగిలున్నానో
సందిగ్ధంలో కొట్టుమిట్టాడుతూ వేధిస్తున్నానో
తెలీక ప్రశ్నించి నన్ను నేను అన్వేషిస్తున్నా!!

సమాజంపై సంధించబోయాను శరాలు ఎన్నో
యోచిస్తే సమాజమంటే నేనున్నా అందులో
ఇక ఎవరిపై ఎక్కుపెట్టేది వక్రించిన బాణాలను
అందుకే బంధీనైతి సంస్కరణల విల్లంబులలో
కర్తవ్యమేదో కాళ్ళనిచుట్టేసింది నేనేం చేయాలో
కార్యాచరణలో ఇక ప్రశ్నించక సాగిపోతున్నా!!

ఈ పోరాటంలో గెలుపు ఓటములు ఎన్నెన్నో
ప్రయాణంలో మజిలీ ఎరుగని మైళ్ళు మరెన్నో
అలసి విరామమంటూ స్వేదాన్ని ఆవిరవనిస్తే
దూసుకుంటూ పోయే పదునైన మలుపులెన్నో
కాలానుగుణమై సాగితే దొరికే జావాబులింకెన్నో
అందుకే నేను నేనుగా ఆగకుండా అడుగేస్తున్నా!!

పండగే పండగ...

ఎవరికోసం

సవ్వడి చేయని గుండెకి లయ ఎక్కడిది?
వెలిగించని ఒత్తుకి దీపకాంతులు ఎక్కడివి
ప్రేమించని మనసుకి వేదనవేడెలాతెలిసేది
వ్యధలేని ప్రేమకి అర్థమేలేదని ఏం చెప్పేది
ఎగసిపడని కోర్కెలసెగలో ధూపమెలాతీసేది

కవితలూ కావ్యాలు రాసి ఏం వినిపించేది
పలుకుల మధ్యన పదాలెన్నని జోడించేది
లిపికోసం వెతికితే కంటిభాషేలే కనిపించేది
ఒకరికోసం ఒకరున్నప్పుడు ఎవరికేంచెప్పేది
ప్రేమేలోకమైతే ఎవరి కోసం వేడుకలు చేసేది

ప్రాణం ప్రణయం రెండొకటని ముడి వేసింది
నీటముంచినా పాలముంచినా ఒకటేననంది
జ్ఞాపకాలతో హాయిగా కాలాన్ని సాగనివ్వంది
మరింక నన్నునేను మరచి ఎవరిని తలచేది
ఉఛ్ఛ్వాసలోని నిన్ను నిఛ్ఛ్వాసలో ఎలావీడేది!

"తూనికరాళ్ళు"

అంగుళంగుళం అందగత్తెనని
ఆమడ దూరంలోనే ఉంచేసావు
ఆరుగజాల చీర నే చుట్టానని
మూరెడుమల్లెలు తీసుకురానినీవు
జానాబెత్తెడు బట్టకట్టిన దానిని
నెరజాణనంటూ చూసి లొట్టలేసావు
ఇంచు అందాలను తాకి ఆమెని
అప్సరసంటూ అందలమెక్కించావు
చిటికెడు నవ్వుని ప్రేమనుకుని
తబ్బిబై తెగ సంబర పడిపోయావు
లీటరుబీరు పావుశేరు పలావుతిని
నోట్లని లెక్కచేయక గుమ్మరించావు
అడుగడుక్కి రోగం అంటించుకుని
కొండంత ఆస్తి కరిగినాక తిరిగివచ్చావు
ఇప్పుడింక రెండు గజాలైనా చాలని
బారెడంత బాధ్యత నాకు అంటగట్టావు
చివర్లో గుప్పెడంత గుండెలో నేనని
పిడికెడుప్రాణంలో పిడిబాకు దింపావు
(ఇది వ్యసనాలకు బానిసై చరమాంకంలో తిరిగి వచ్చిన భర్త పై భార్య విసిరిన "తూనికరాళ్ళు" )

వ్యధావేదన

కంటపడకుండా బాధను మునిపంటితో నొక్కి
ముసినవ్వుతో ఎదను పిండే వ్యధను దాచేస్తే
ఎగశ్వాసలో ఎగసి పడింది మదిలోతుల సెగ
ముఖం మారింది నవ్వుని ముసుగ్గా కప్పేసి!
వ్యధనణచిన పలుకులు కంటికి తడిగా తగిలి
తనువు తడిసి ఆనందాన్ని అప్పు అడగబోతే 
సంతోషపు స్థిరాస్తుల దస్తావేజులు అడిగింది
లేదన్నానని ముఖం పైనే తలుపేసింది కసిరేసి!

తడారిన గొంతుతో నర్తించమంటూ నవ్వుని కోరి
అలుసైపోయాను తోడురానన్న కన్నీటి ధారకు
గాయమైన గుండెలో రగిలిన సానుభూతి పొగ
ఆరకుండానే తలపు పరిహసించె మరో గాటుచేసి!
దుఃఖం అలవాటైపోయి సంతోషం చుట్టంగా మారి
నవ్వినా ఏడ్చినా కన్నీరు పెట్టని కరగని శిలనైతే
ఆశావాదంతో ముందుకు సాగడానికేం మిగిలింది
నమ్మకమే తియ్యని విషమై కాటేసింది మాటువేసి!

మదికే శిక్ష

కరిగిపోతున్న కల నిందిస్తూ నాతో అంది..
నీవు మనసుకు దగ్గరై కనులకు దూరమని

రాలుతూ తార బింకంగా ముఖం తిప్పుకుంది..
ప్రేమించి వేదన్ని నేనే కోరి కౌగిలించుకున్నానని

కన్నీరు చెంపలపై జారుకుంటూ చర్చల్లోకి దిగింది..
మనసులు ఏకమైతే కళ్ళతో వెతకడం వెర్రితనమని

మనసు మాత్రం మౌనంగా తనలో తానే అనుకుంది..
ప్రేమిస్తే అవయవాలన్నీ కలిపి శిక్షించేది తననే ఎందుకని

కల మరోమారు మేల్కొని మనసుతో మంతనాలు ఆడింది..
అభాంఢమేల తలచినది ఒకటైతే జరిగేదెప్పుడూ మరొకటేనని

వేదనతో శిక్షించబడ్డ మనసు అంబరాన్ని చేరి మరలి వచ్చింది..
వేగంగా వాన వచ్చి పరామర్శించబోయి మనసునే ముంచేసింది
ఎందుకంటే! కన్నీరు తనతో కలిసి కనబడనందుకు కట్టే రుసుమంది!

రాయబారమెందుకు?

చలనంలేని మనసును ప్రణయమంటూ దోచి
ఊపిరున్న ఊహలకు రూపమంటూ ఒకటిచ్చి
కదులుతున్న శ్వాసలో పలికే భావంగా మారి
గాజువంటి మదిని అందమైన అద్దంగా మార్చి
తడబడుతున్న అడుగులకు తోడుగా అడుగేసి
ఆవేశంతో చెలరేగబోయే సుడిగాలిదిశను మార్చి
అలిగికోరితే అందలమైనా అపూర్వంగా అందించి
మధుర ధరహాసమంటూ జ్ఞాపకాలని జతకూర్చి
కలత పడితే కన్నుల్లో దాగిన కన్నీళ్ళను తడిమి
కమ్మని కోయిల పాటలై ఎద ఊయలపై సేదతీర్చి
పంచభూతాల సాక్షిగా ప్రకృతి నీవు ప్రాణం నేనని
నమ్మి వలచిన ఇరుమది సవ్వడులు ఒకటైనప్పుడు
               ప్రణయానికి  పవరున్నప్పుడు...
                               *****
ప్రమాణపరిణయానికి పసుపుతాడు ముళ్ళెందుకు?
గుండె గోడల్లో కొన్నాళ్ళకి తెలియని బీటలెందుకు??
అ చంచలప్రేమను బలపరిచే రాయబారాలెందుకు???

విత్ లవ్ ఫ్రం.......నరకం!

నావెంటపడి వస్తాను అనకు అల్లంత దూరం
అక్కడ నాకు ఫ్యాన్స్ ఫాలోయింగ్ ఎక్కువట
నీదేమో అది చూసి తట్టుకోలేని ప్రేమస్వార్థం
పాపులు పాతచుట్టాలుగా చుట్టూ చేరతారంట
నీకేమో నేనంటే అసలే వల్లమాలిన అభిమానం
వారు పలకరిస్తుంటే నీకు ఒళ్ళంతా పిచ్చమంట
యముడికి కూడా నేనంటే అమితమైన ప్రియం
చిత్రగుప్తునికి చెప్పి నన్ను త్వరగా రప్పించాడట
నాపై ప్రేమతోపాటు తెలివైన నీకు తగనంత ఆవేశం
అందుకే నిన్ను నావెంట ఒద్దని బ్రతిమిలాడుతుంట
నీ శక్తి సామర్ధ్యాలతో ఇక్కడ ఎందుకులే గందరగోళం
భువిలోనే మంచిమనిషిగా పేరు తెచ్చుకోమని అంట
నీ వెంట ఆయువు తీరిన నేను ఉండలేను కలకాలం
చేసిన క్రియానుగుణంగా వేయిస్తాను నీకు స్వర్గబాట!!

షాక్ సరసం

కన్నుగీటి కొంటెగా కోమలిని రమ్మంటే...
మాపటేల సరసం పగటిపూట వలదనెను!
సంధ్యవేళ సరదాపడి నడుముపై గిల్లితే...
సన్నజాజులు విరియలేదంటూ నవ్వెను!
మోజుగా ముద్దాడి కోరి కౌగిలిలో బంధిస్తే...
ఊపిరాడక ఉక్కిరి బిక్కిరై ఎదపై వాలెను!
మనోహరుడిగా మారి మరులు గొలిపితే...
మరో ఏడు జన్మలకు తోడునీడ తాననెను!
ప్రేయసని ప్రియంగా పిలిచి ప్రాణమడిగితే...
ప్రీతిగా పెకిలించి పువ్వుల్లో పెట్టిస్తాననెను!
వేయిరాత్రుల వెన్నెల ఒకేసారి కోరుకుంటే...
ముసిగానవ్వి మన్మధుడికే మతితప్పుననెను!
ఆ మాటవిని సర్రున షాక్ కొట్టి సొమ్మసిల్లితే...
నుదుటిపై ముద్దాడి చాలునా సరసమనడిగెను!

ప్రియమైన శత్రువు

వందనం నా ప్రియమైన శత్రువుకు
అభివందనం ఓ ప్రియతమా నీకు...
జీవితాన్ని మరో కోణంలో చూపించి
లౌక్యాన్ని తెలిపిన నీకు ప్రణామం!!

వందనం నేను మెచ్చిన నా ధ్వేషికి
మనసుని రాతిబండగా చేసిన నీకు...
ఎత్తుకు పైఎత్తు వేసి మంచిచెడునెంచి
లోకంతీరు చూపిన నీకు నమస్కారం!!

వందనం ప్రియాతిప్రియ ప్రత్యర్ధునకు
అంతర్గతంగా కలవర పరచిన నీకు...
కయ్యానికి కాలుదువ్వి కసిని పెంచి
గెలుపేదో నేర్పిన నీకు ఇంకో సలాం!!

వందనం నేను వలచిన నా విరోధికి
నా వ్యక్తిత్వానికి అర్థమడిగిన నీకు...
అస్తిత్వానికి అసలు రంగుని అద్దించి
నన్ను నన్నుగా నిలిపిన నీకు దణ్ణం!!

ఇలా ఎందుకు???

అంతా భగవంతుని అనుగ్రహమే అనుకుంటే

అనురాగ అనుకోని అతిధుల ప్రవేశమెందుకు?

మూసిఉన్న మది చీకటి తలుపులు తట్టి తెరచి

వ్యధ వెలుగునిచ్చి విధిని నింధించడమెందుకు?

నాకు నేనెవరో తెలియక తెగిపడిన తోకచుక్కనైతే

అలజడిని అమాయకంగా జత చేయడమెందుకు?

ప్రేమచమురు ఇంకని దీపమై వెలుగొందుతుంటే

విహరించని వనంలో విశ్రాంతిని కోరడమెందుకు?

ఆశాకిరణాల మేలుకొల్పుతో వగలు విసరనీయకనే

విరియనిమొగ్గపై విరహసెగల వడగాల్పులెందుకు?

మైలురాయిగామారి మార్గబాటలో దారిచూపుతుంటే

బూటక విమర్శల సోపాన మాటల మార్గమెందుకు?

బంగారపు సాలెగూటిలో చిక్కి బంధమేదో తెలియకనే

విశాలగగనంలో వింతబంధపు వలపుయాత్రలెందుకు?

అంతరంగం

అంతరంగంలోకి తొంగి చూడాలన్న ఆశ ఎందుకు?
అక్కడేం కాలక్షేపపు కుటీరాలు నిర్మించబడి లేవు
సప్తస్వరాలు వినిపించే వలపు వాయిద్యాలు లేవు
సేదతీర్చే గాలితెమ్మెర్ల వింజామరలు అస్సలు లేవు
నా భావావేశవీచిక ప్రతిధ్వనుల శంఖారావాలు తప్ప!

అందని పొదరింట అడుగిడాలన్న ఆతృత ఎందుకు?
అంతర్ముఖాలతో అలజళ్ళురేపే అంతఃపురాలు లేవు
తివాచీ పరచి ఆహ్వానించ పచ్చిక పరిసరాలు లేవు
సెలయేటి స్వచ్ఛ జలపాతాల సిరులంతకన్నా లేవు 
నాలోనే దాగిన కంటిఊసుల కీచురాళ్ళ అలికిడితప్ప!

అందమైన నూతనోత్సాహ మది అన్న తలపెందుకు?
అంతర్గత ఆందోళనలకి కారణాలు ఇక్కడ వెదక లేవు
ప్రగల్భపు ప్రాకులాట పసిడి పలుకులిక్కడ విన లేవు
విఫలయత్నంతో అంతర్లీన అంతరంగాన్ని చూడ లేవు
నా బలమైన అనుభవసారాల కాలాక్షరసుమాలు తప్ప!

 నా ఈ "అంతరంగం" తో 300 పోస్ట్ లు పూర్తిచేసాను.
నేనందించిన భావాలకి ప్రేమాభిమానాలతో స్పందించి నాకు, నా ఆలోచనలకు అక్షర రూపకల్పనాస్ఫూర్తిని ఇచ్చి తప్పుల్ని కూడా సహనానురాగాలతో సరిదిద్దిన ప్రతిఒక్క అస్వాధస్నేహశీలాహృదయానికి శతప్రణామ పద్మాల మాలార్పితాలు.

ఓడిగెలిచాను

పలుకరించబోయి నీ మౌనం ముందు ఓడిపోయాను
కుశలమడి జవాబివ్వని నీనిర్లక్ష్యం ముందు ఓడాను
చూడాలని కలవలేని నీ నిస్సహాయత ముందోడాను
మరువాలి అనుకుని మరింత దగ్గరై ఓడిపోతున్నాను
ఆలోచనల వలలో చిక్కుకుని ఒంటరినై ఓడిపోయాను

                                 ****
కాని....ఎప్పటికైనా నేనోడి నీవు గెలిచిన గెలుపు నాదే
నన్ను నేనోడి నిన్ను గెలిచే ప్రయత్నంలో ఓటమి నీదే

                                 ****
చదువగలను మౌనంతో నీవు భావాలకి కళ్ళెంవేసినా
మనసులో కొలువైనావు కనులకు కనబడకపోయినా
కాలేవు నా తలపులకి దూరం నిన్ను నీవు మరచినా
తనువును వీడిన మనసు గెలిచిందని జీవించగలనా
గెలుపు నాదే నేను ఓడి నువ్వు గెలిచి ఆనందించినా

వలపు ముస్తాబు...

నేడు మరల ముస్తాబౌతున్నా
నీవొచ్చి మరలి వెళ్ళకూడదని
ఆశలనద్దా నుదుట తిలకంగా
నిరీక్షణలని కనులకి కాటుకగా
కెంపుల ముక్కెరని నీ గుర్తుగా
ఊసుల ఊహలని జూకాలుగా
పచ్చలహారాన్ని నీకు ప్రతీకగా
చేసిన బాసలని చేతి గాజులుగా
కలలని కట్టాను కటిమురుగుగా
చివరికి అద్దంలో నిన్ను చూస్తున్నా
రెక్కలు కట్టుకుని రివ్వున రాలేదని
నిన్నునీవు చూడ సందేశమంపనా
వస్తున్నావని కాకి కబురు అందినా
నా వాలుజడ గంటల్ని మ్రోగించనా
అందెల మువ్వలతో స్వాగతమననా
నవ్వుముత్యాలని ముద్దుగా ఇవ్వనా
కౌగిళ్ళ సంకెళ్ళతో నిన్ను బంధించనా
మెట్టెలతో ప్రేమకి సాక్ష్యం చెప్పించనా!

నమ్మేదెలా?

ఉచ్ఛ్వాస నేనుగా మారిపోతానంది నిచ్ఛ్వాస నీవైతే

ఒక నయనం వర్షించే మరోనయనం నిన్ను మరువమంటే

ఒక అధరం మౌనంకోరే మరోఅధరం నీపలుకు కోరితే

ఒక కర్ణం నీ ఉసులే వింటుంది వేరొకటి పేరైనా తలవకుంటే

ఒక మదిభాగం కౌగిలినికోరె మరోభాగం ఎడబాటడిగితే

ఒకవైపు ఉదరం దప్పికేలేదంది మరోవైపు ఆకలి అరుస్తుంటే

ఒక పాదం నీవైపు పయనం వేరొకటి వేరుగా అడుగేస్తే!

ఊహకందని ఈ చీలికలెందుకని నన్ను నేను ప్రశ్నించుకుంటే

రెండు నయనాలు చూసుకోలేమన్నాయి నువ్వునేనులా

రెండు పెదవులుకలిస్తే పలుకెక్కడిది మౌనం రాజ్యమేలుతుంటే

రెండు కర్ణాలకి ఊసులెక్కడివి మోముండగా ఎడబాటులా

రెండైన హృదయాలకి ప్రయోజమేమి విడివడిగా పెనవేసుకుంటే

రెండు కాని ఉదరపు ఆకలితీరినా ప్రేమతృష్ణ తీరునా ఇలా

రెండు పాదాలు కలిసి అడుగేయనిదే పయనం సాగుతుందంటే!

నీలోని నన్ను నే నమ్మేదెలా? నీవులేని నాతో చెప్పేదెలా?

అంతలా...

అంతగా నన్ను ప్రేమించకు
నీ కళ్ళలోకి నే తొంగి చూస్తే
నా మోము నాకే కనిపిఉంచేలా!

అంతగా నాలో ఇమిడిపోకు
కనులుమూసుకుని యోచిస్తే
నీకు నా ఎడబాటే గుర్తొచ్చేలా!

అంతలా నాకై వేచిచూడకు
బంధీనై సమయానికి రాకపోతే
ఓడి అలసి నీవే దోషివై నిలబడేలా!

అంతలా దగ్గరై ఏకమైపోకు
తనువులు రెండు ప్రాణం ఒకటని
లోకం అనుకుని మనం వేరైయ్యేలా!

పనికిమాలిన ప్రేమ

ఉదయాన్నే కలిసి ఉడాయిద్దామంటే "ఊ" అన్నాను
కట్టుబట్టలతో పాటు 50కేజీల బంగారం నీదన్నాను..
పాక్కుంటూ వచ్చి పిలవకుండానే పరిగెత్తిపోయావు
ఫోన్ కాల్ చేసి ప్రశ్నిస్తే బిజీగున్నానని కట్ చేసావు..
నీవంటావు పరికిణీపైట పారిపోవడానికి అనువుకాదని
నాకు తెలిసింది టామీగాడి అరుపులు బెదగొట్టాయని!

మధ్యాహ్నం ముహూర్తమంటే "హ్మ్" అనుకున్నాను
మండుటెండలో మారుతీకారైనా తెస్తాడని ఆశపడ్డాను..
దాహమని మినరల్ నీళ్ళుతాగి మరీ మూర్చపోయావు
సేదతీర్చి సంగతేందంటే సడిచేయకని కనుసైగ చేసావు..
నీవన్నావు వేడికి మిడ్డీ స్కర్ట్ లో నా కాళ్ళు కందేనని
నే కనిపెట్టాను నీ పిరికితనాన్ని కప్పడానికి ఇదో వంకని!

సాయంకాలం సరదాగా షికారుకు అంటే "సై" అన్నాను
విజిలేసి రమ్మంటావని కిటికీలు బార్లా తెరచి ఉంచాను..
బైక్ పై జివ్వునవచ్చి రయ్ రయ్యంటూ వెళ్ళిపోయావు
కారణం అడిగితే కిమ్మనకుండా 'కీ'ని కొరుకుతున్నావు..
నీవు చెప్పే కారణం నేవేసుకున్న జీన్స్ ప్యాంట్ 'టీ'షర్టని
నాకు తెలుసు గుమ్మం దగ్గర మానాన్న నిల్చున్నాడని!

రా......రా......అంటూ రాత్రివేళ నేనే రమ్మని పిలిచాను
నా చేత్తోనే అద్దాలని రాతిగంధం తీసి రెడీగా ఉంచాను..
దొంగచాటుగా గోడదూకి వచ్చి హీరోలా ఫోజ్ ఇచ్చావు
పగటివేళ పిరికివాడివై రేయిమాత్రం నీ బుద్ధి చూపావు..
నీవు చూస్తున్నది నా షిఫాన్ చీరలో దాగిన అందాలని
నాకు తెలిసింది పిరికి హృదయమెన్నడూ ప్రేమించలేదని!

నాకు నీవు...

వద్దనుకునే జీవితం
కావాలనికోరే వ్యసనం
చేయాలనుకునే నేరం!

అంతుచిక్కని ప్రశ్నవి
అందమైన జవాబువి
అర్థం కాని బంధానివి!

తలపుల తనువుకి అల్లికవై
వాస్తవంలో కంటికి దూరమై
పొమ్మంటే మరింతగా దగ్గరై!

ఆనందపు ఆటుపోట్ల అలగా
తట్టుకోలేని వేదనకి రూపంగా
కాదు-అవును మధ్య మదిగా!

లోలోనే జరిగే సంగ్రామం నీవు
ద్వి ప్రవర్తనల సంఘర్షణ నీవు
నా పరావర్తనం విశ్లేషణం నీవు!

"న" పై నా ప్రయోగం

                                             మరుగొలుపుతూ మగువ ఓరకంట చూసి"న"

మతితప్పిన మగాడు లొట్టలు వేయ తగు"నా"

ఆలోచించక ఇంతి అంతింతని ఆడిపోసుకు"ని"

పట్టుతప్పిన తమని తాము కప్పిపుచ్చుకు"నీ"

వలపనుకుని పలకరించెదరు ఆమె నవ్వు"ను"

భాషలోని భావాలను చూపెడతారు చేతల్లో"నూ"

కాదని కన్నెర్రజేస్తే ధూషించి తూలనాడుతారు(నృ)

వయ్యారిని ఒకరివెనుకొకరు చూస్తారు ఓకంట"నె"

ఒంటరిగుంటే ప్రగల్భాలు పలికేరు రాసులుగా"నే"

వేషాలకి లొంగకపోతే వేలెత్తబడును వెలయా"లై"

వాలుచూపుకే లొంగి మీసమెందుకు మెలివేసు"నొ"

ఇలాపడితే పురుష పుర్రెలోని పౌరుషం ఏమను"నో"

బుర్రలేదంటే ఒప్పుకోని బుద్దిమంతుడు బగరా"లౌ"తూ

మాకేంటి బలశాలులం అనుకుంటారెందరో మగజ"నం"

గుజ్జులేని పుర్రెని ఆమె తింటుందని వేస్తారు అభాం"ఢః"

 (ఇది "న" గుణింతం చివర్లో రావాలని చేసిన చిరుప్రయత్నంగా భావించి లై, లౌ లను నై నౌ గా అనుకోవలసిందిగా మనవి, వినమ్రతతో.....పద్మార్పిత)

అభియోగమేల?

తెలుపలేదని నాపై ఇంతటి అభియోగమా!
నా కోటి కంటి ఊసులు నీకు అర్థంకాలేదని
నీమనసుకి ముసుగేసి నాపై వేసిన నిందని
చెరిపేయాలని గొంతువిప్పితే కోకిలగానమని
మనసువిప్పి మాట్లాడితే యుగళగీతమని...

నా హృదయానికే ఇన్ని తెలియని గాయాలా!
గాయమైతేనే తీయని గేయంగా మారతానని
తీయని తేనెమాటల ఉలితోచెక్కిన సరాగాలని
నిజమనక, విరిసిన జ్ఞాపకాల వింజామరలని
విడదీసి ఆరనీయలేదు సమీర కెరటానినని...

క్షణం కూడా నిను వీడని నాపై ఇంత అలుసా!
ఒంటరి హృదయఘోషకి రోజుకోవంక కోసమని
నట్టేట్లో ముంచాలా పయనించే వలపుల నావని
ఒక్క ఈసడింపు కనుసైగచాలు ఊపిరాగడానికి
ప్రేమతృష్ణతో ఏటిగట్టున కట్టనా నా సమాధిని...

అప్పగింతలు

నే పొందని ప్రేమను త్యాగమంటు వంచించాను
ఈ వేదన అనుభవించిన నన్ను మోసగత్తన్నా
నన్ను నేను కోల్పోయి క్షమించుకుందామన్నా
ఇదంతా అతడికి తెలుపలేని నిస్సహాయురాలను
నీవతడి జీవితంలోకి అడుగిడి ఆనందాన్నిపంచు
నాప్రేమ మాధుర్యమేతప్ప తీపెరుగడు గమనించు
వానజల్లులో ఒంటరిగా తడవనీయక చేయందించు
మంచుకురిసేవేళ మౌనంగుంటే వేడికౌగిట బంధించు
చీటికి మాటికి చిరాకు పడినా చిరునవ్వుతో ఛేధించు
కోపంతో అరిస్తే మౌనందాల్చి పెద్దమనసుతో క్షమించు
నన్నుతలచి నిన్ను మరిస్తే నుదుటముద్దిడి లాలించు
పసిపిల్లాడి మనస్తత్వం కరిగిపోయేలా కరుణ చూపించు
నన్నుమరిచి నిన్ను ప్రేమించేలా మురిపించిమరపించు
జంటకూడిన తరుణంలో నాప్రేమని కూడా జతచేసందించు

( ప్రేమ ఫలించని పడతి తన ప్రియుడ్ని వేరొకరికి అప్పగిస్తూ చేసిన అప్పగింతలు)

హృదయ వీలునామా!

ఆ రోజు తప్పక వస్తుంది........
తీరనికోరికల భారంతో పయనమౌతాను
మదిలోనే మసైన కలలతో మిగలలేను
ఏడ్చేడ్చి నీరెండిన కళ్ళతో నిర్జీవినౌతాను!
ఇలా తప్పక జరుగుతుంది........
ఎవరికంటా పడకుండా ఒంటరిగా రోధిస్తావు
అనుకోకుండా నన్ను చేర పయనమౌతావు
సమాధిపై మట్టిని నీ కన్నీళ్ళతో గట్టిపరిచేవు!
ఇది భ్రమగా అనిపిస్తుంది.........
రవిని చంద్రుడు పొందినంత రేయి పగలౌనా
ప్రాణంపోయాక ప్రేమచూపిన ప్రయోజనమౌనా
మన్నించమంటే విధిరాతను ఎవరైనా మార్చేనా!
ఇదేదో బాగున్నట్లుగా ఉంది........
ఒంటరిగా పయనమయ్యే నీవు జంటగా జీవించు
అనిశ్చల జీవితంలో అనంతమైన ప్రేమను పంచు
బ్రతికుండి విశాల హృదయ వీలునామా లిఖించు!

దాగనీ...

రా...ఎదలోయల్లో దాగనీ మన ప్రేమని
నలుగురి కంట పడనీకు అనురాగాన్ని
నరుడి దృష్టికి పగులును నల్లరాయైనా
ప్రేమకి నిర్వచనమననీ చూసినాఎవరైనా!

రా...చిక్కుముడులు పడనీ మనసులని
అల్లుకోనీ ఎవరు విడదీయలేని బంధాన్ని
కంటనీరు చూడాలనుకోకు కారణమేదైనా
తరగనీయకు ప్రేమ సాంధ్రతను ఏదేమైనా!

రా...నేసేద్దాం కలకాని రంగుల జీవితవలని
చేజిక్కనీ నాది నీదైన వలపు సామ్రాజ్యాన్ని
ఏలాలి దాన్ని ఒడిదుడుకులెన్ని ఎదురైనా
ఎదలు ఒకటై విరబూయాలి ఎన్నిజన్మలైనా!

రా...చాటించిప్పుడది అసలైన పరిపూర్ణప్రేమని
నలుగురు మెచ్చి ఆశీర్వధించనీ ఆ జీవితాన్ని

నవరసాల నేను...

నవరసాలుపంచ నేను నటినికాను
అభినయానికి అర్థం ఏం అడగను!!
అలంకారాన్నేకాని అంతరంగినికాను
అర్ధించి అనురాగాన్ని ఏం ఆశించను!

తిలకించి తరించే గాజుబొమ్మను నేను
శృంగారమే ఎరుగని నేనేం అలరించను!
శాంతి అలల కోమలినేకాని కడలినికాను
కోపిష్టినంటూ క్రోధాన్ని ఎవరిపై చూపను!
బిడియమేకాని భీతిల్లని వీరనారిని నేను
భీభత్సం సృష్టించి ఎవరిని భాధపెడతాను!
పరుషపదాలను ఎన్నడూ నే పలుకలేను
కలువబాలనైన నేను కరుణ చూపెడతాను!
అద్భుతమనే మెప్పుకై ఆశించే స్వార్ధిని నేను
హాస్యపు హరివిల్లునై విరబూసే పద్మార్పితను!

ముగ్గురు మిత్రుల కధ...

అనగనగా ముగ్గురు మిత్రులు
జ్ఞానం, ధనం, నమ్మకం వాళ్ళు
ముగ్గురూ భలేమంచి మిత్రులు
ఒకరికై ఒకరు ప్రాణమిచ్చేవాళ్ళు..

కాలం కలిసిరాక విడిపోతూ వారు
ప్రశ్నించుకున్నారు ఒకరితో ఒకరు
కలయికెప్పుడంటూ కార్చి కన్నీరు
విడలేమంటూ పెనవేసుకున్నారు..

జ్ఞానం విద్య, గుళ్ళలో నివాసమంది
మేడలు మిద్దెలు నావని ధనమంది
నమ్మకం కిమ్మనకుండా కూర్చుంది
జవాబుగా కిలకిలా నవ్వి ఇలాగంది..

జ్ఞానం, ధనం కోరితే దొరుకుతారు..
నమ్మకం పోతే మరల తిరిగిరానంది!

నమ్మకాన్ని పెంచే స్నేహం చేసేద్దాం
రోజూ "ఫ్రెండ్ షిప్ డే" చెప్పుకుందాం!!

అనుకుంటున్నా!

జ్ఞాపకపుస్తక పుటల్ని తిప్పుతూ అనుకున్నా
గడిచిన కాలాన్ని తిప్పగలిగితే ఎంతబాగుండ్నో
కలల ఆశలు అలగా వచ్చిపోతుంటే మేల్కున్నా
జీవితంలో నిజమై నెరవేరితే ఇంకెంత బాగుండ్నో
ఏదోకటి ఆశించి ఆదరించే వారిని చూసనుకున్నా
ఆప్యాయంగా అక్కున చేర్చుకుంటే ఎంతబాగుండ్నో
మాటలతో మనసు విరిచి మజాచేసే వారితో అన్నా
విరిగిన మనసు అతగడం నేర్చుకో ఎంత మజాగుండ్నో
మనకోసం ఎదుటివారిని భాధించకూడదని నాతో నేనన్నా
చచ్చికూడా నలుగురి మనసులో బ్రతికుంటే ఎంతబాగుండ్నో

అనుకుంటే పరిష్కారమయ్యేవి కావని సహాయం కోరుతున్నా
ఎవరోకరు ఏదోకటి ఆచరిస్తే ఎంతబాగుండ్నో...అనుకుంటున్నా!

అర్థం కాని మనం

నేను నీకు ఎప్పటికీ అర్థం కాను
నువ్వు నాకు ఎప్పుడూ అర్థం కావు
మన జీవనవీణలోని తీగలు కలిపాను
ఇరుమనసుల మధ్య దూరం పెంచావు
ఎన్నో భావాలకి కవితా రూపమిచ్చాను
భావం మెచ్చి కవితలో నన్ను వెతికావు
ఎదలోనివ్యధ నీ కంటపడనీయక దాచాను
కనులతో వెతికి మనసుతో చూడ మరిచావు
నేను నీకు ఎప్పటికీ అర్థం కాను
నువ్వు నాకు ఎప్పుడూ అర్థం కావు
నేనే జీర్ణించుకోవాలని జీవించబోతాను
అర్థమైతే అలుసనుకుని అందకుంటావు
నీకు అనుగుణంగా అమరి అల్లుకుపోతాను
తామరాకుపై నీటిబొట్టులామారి జారిపోతావు
అలవాటుపడి సర్దుకుపోవాలి అనుకుంటాను
ఆలోచనలకే అందనంత అలజడిని సృష్టిస్తావు
నేను నీకు ఎప్పటికీ అర్థం కాను
నువ్వు నాకు ఎప్పుడూ అర్థం కావు
నిండైన నిబ్బరంతో నిన్ను చూస్తాను
ఆశలన్నీ అణచివేసి నిరాశ పరుస్తావు
చివరి ప్రయత్నమని మొదలుపెడతాను
మారని నీవు మళ్ళీ మొదటికి వచ్చేస్తావు
నా నీ తప్ప మనదంటూ లేని నువ్వు నేను
ముడిపడలేమని తెలిసికూడా ఒకటే అంటావు

మనసుందా!

ఇప్పటికీ నా వద్ద ప్రేమించే మనసుంది
ఇప్పుడు దాన్ని నమ్మించే శక్తి నీకుందా
నిన్నునీవు ప్రేమించుకోలేని నీమనసుంది
దాన్ని మభ్య పెట్టవలసిన అవసరముందా!

రాతినుండి సైతం రాగాన్ని రప్పించగలను
విని మురిసిపోయి కరిగే మనసు నీకుందా
తెమ్మెరఊసుల వింజామరతో సేదతీర్చెదను
ఒళ్ళంతా చెవులు చేసుకుని వినే ఓపికుందా!

ఇప్పటికీ నాదికాని నీమనసు నాదగ్గరుంది
అది నా సొంతం అని చెప్పే ధైర్యం నీకుందా
నీమనసునే నిర్దేశించలేని నీకూ మనసుంది
అది తెలిసికూడా ప్రేమించలేననడం బాగుందా!

రాత్రివేళ కలనై పగటివేళ వెలుగునై రాగలను
జీవితాంతం నాతోనే ఉంటాననే సత్తా నీకుందా
నీవు లేదని చెప్పే మౌనంలో నేనేం వెతకను
ఇవన్నీ తెలిసి మనసివ్వడంలో అర్థముందా!

మసకబారిన అద్దం!!

వద్దు నాకీ రంగులుమారే స్నేహం
అది కలిగిస్తున్న అభధ్రతా భావం!!
బంధాల నడుమ భావాలని మారుస్తూ
ఒంటరిగా ఉన్నప్పుడు ప్రేమొలకబోస్తూ
ఎందుకీ నటనంటే నేనే ప్రాణమంటూ
బాధ్యతలతో బంధీని అయ్యానంటూ!!

వద్దు నాకీ దాగుడుమూతల అనుబంధం
నలుగురిలో పలకరించాలంటేనే సంకోచం!!
బంధుత్వమా అనడిగితే నీళ్ళు నమిలేస్తూ
స్నేహం కాదంటూ బిత్తరచూపులు చూస్తూ
ఎందుకిలాగంటే నేనో అమాయకురాలినంటూ
ఏకాంతపు బిగికౌగిలిలో సర్వస్వం నేనంటూ!!

వద్దు నాకీ తెగే నూలుపోగుముడుల బంధం
అంతరంగానికి సైతం అర్థంకాని అల్పావేశం!!
అవసరం ఉంది అనుకుంటే అతిగా పొగిడేస్తూ
అయినవాళ్ళందరి నడుమ అలుసుగా చూస్తూ
ఏమిటిదంటే ఎదలో దాచుకునే గాజుబొమ్మనంటూ
ప్రతిబింబాన్నైనా చూపలేని అద్దాన్ని నేనంటూ!!!

మూగబోయిన భావం

అనురాగపు సిరా తరిగి నా కలం మూగబోయింది

తడారినకుంచె బండబారిన మదిని ముద్రించనంది

ప్రేమపొందని అక్షరాలు ఒత్తుల్లేని అనావిష్కృతాలై

భావాలని ఎదలోనే బంధించి మూగగా రోధించింది!

అంతరంగపు మరువని తలపులు చదరంగమాడాయి

పరిమళించని జ్ఞాపకాలు విరియలేమంటూ వాడాయి

తోడులేని ఒంటరితనం ఒకవైపు పూడిపోయిన వేణువై

మది ఆర్తనాదాన్ని మౌనరాగాలుగా ఆలపిస్తున్నాయి!

అందలం ఎక్కిన ఆలోచనా సౌరభం కుప్పగాకూలింది

తనువు గాయమైతే మానేది, మనసుకి గాయమైంది

ప్రేమార్తితో ఎదురుచూస్తున్న గుండె అనురాగధారలంటి

ఓదార్పుని ఆశిస్తే ఆ పదమే దాని అర్ధం ఏమనడిగింది!

రెప్పలులేని కళ్ళు తెరచినా మూసినా కన్నీళ్ళేవస్తాయి

వ్యధ నిండిన మది ఏం రాసినా నిట్టూర్పులై రాలతాయి

రాయాలంటే భారమైన మది అనురాగపు కడలిలో కరిగి

భావంపొంగి కవితాక్షరాలకి ఊపిరులూది జీవంపోయాలి!

ఇంకేమడగను?

ప్రశ్న జవాబులు ఏమి అడిగాను
నన్ను తలచావన్న వెక్కిళ్ళు తప్ప
ప్రేమకావ్యం ఏం లిఖించమన్నాను
నీ ప్రేమాక్షర నా ప్రాణగుళికలు తప్ప
వెన్నెలరేయిలో నాతోడు నిన్నేం కోరను
పగటి ఆనందపు వెలుగుని చూడ్డం తప్ప!

కొద్దో గొప్పో నీ ప్రేమని పంచమంటున్నాను
నీవో లేక నీ కలలకౌగిలిలో నే కరగడం తప్ప
మనసుని నీకిచ్చి నాజీవితాన్ని ఏం అడగను
నా చావు నీకన్నా ఒక్క క్షణం ముందు తప్ప
ఇస్తానంటే మనవైన గడియలు కొన్ని కోరతాను
వేయిజన్మల ప్రేమామృతాన్ని ఈ జన్మలో తప్ప!

అతడే నా...

నాకేమో వానలో తడవడం
తనకేమో నన్నుచూసి మురవడం

నేనేమో కిలకిలా నవ్వడం
నానవ్వు చూసి అతడు పరవశించడం

నేను గలగలా మాట్లాడ్డం
నా మాటల్నివింటూ నన్ను చూడడం

నేను అల్లరితో ఆటపట్టించడం
నే చేసే అల్లరిలో తను ఆనందించడం

నేనేం చేసినా తనకి భలేఇష్టం
ఇంకేం చెప్పను!....అతడే నా సర్వస్వం

రంగులద్దుదాం రండి....

 లోకంలోని రంగులన్నీ రంగరించి ఒకటవనీ

రంగువెలసి కళచెదిరిన చిత్రాలని పూర్తికానీ
రక్తం అందరిదీ ఎరుపేనని చిత్రానికి బొట్టద్దనీ
మిగిలున్నవారికి మన అన్న భరోసానివ్వనీ
ఆకుపచ్చరంగద్ది బ్రతుకుపై ఆశను చిగురించనీ
స్వచ్ఛందంగా సేవలందించి క్రొత్తజీవితాలనివ్వనీ
అధికార అహంకారాలపై తెల్లని ముసుగువేయనీ
ప్రాంతాలువేరైనా అంతా మానవజాతేనని తెలుపనీ
నీలంలో ప్రేమపాలుపోసి గంగకోపానికి లేతరంగద్దనీ
ఆ రంగే ఆకాశంలో వంతెనై వారిని గమ్యానికిచేర్చనీ
ప్రళయభీకర చిత్రం చూసి కార్చిన కన్నీటిని కలవనీ
 సహాయపు ఐక్యతాకుంచెలతో చిత్రకారులుగా మారనీ
మనిషిలో ప్రాణమిచ్చే కళాకారుడున్నాడని తెలుపనీ
పూరించిన చిత్రాన్ని చూసి ప్రకృతే యోచిస్తూ జంకనీ
మానవత్వం ముందు వైపరీత్యాలు ఎంతని పారిపోనీ!

(ఉత్తరాఖండ్ విషాదంపై నా భావం)

ఏమైందో ఏమో!

మాటలు పలుకలేని పసిదాన్నేమో
నా ప్రేమను  నీకు సరిగ్గాతెలుపలేదు

స్వరం వినలేని చెవిటిదాన్నేమో
నీ మౌనం నాకు అర్థంకాలేదు

జాణతనమెరుగని జవ్వనినేమో
నిన్ను కొంగున ముడివేసుకోలేదు

ఆటలాడ్డం అలవాటుతప్పెనేమో
నిన్నోడానంటే మనసొప్పడంలేదు

మతితప్పిన వెర్రిదాన్ని కాలేదేమో
నిన్ను మరువడమింకా చేతకాలేదు

అక్షరమైనారాని అజ్ఞానివైనావేమో
నన్నేకాదు నా మనసునీ చదువలేదు

ఇలా జీవించడమెందుకు?

ఆదర్శాలు ధృడమైనవైతే ఆశయాలు నెరవేరతాయంటూ
అనుకున్నది సాధించేవరకు కంటిపై కునుకురానీయకంటూ
అలసటనక ఆలోచించి అడుగేస్తే అంబరానైనా తాకొచ్చంటూ
అన్నిసూత్రాలు వివరించి, నెరవేరకపోతే విధిరాతంటారెందుకు?

ఆవేశం పొంగి ఆవేదన రగిలి ఆశయమార్గాన్ని వెతుక్కుంటూ
ఆకాంక్షతో ఆశగా సాగి అందుకో లేకపోతే మదనపడకంటూ
అంతలా అత్యాశ పడడం అవివేకమని ఆనకట్ట వేయమంటూ
అందని చందమామపై ఆశవలదంటూ వెనక్కి లాగేస్తారెందుకు?

ఆచరించడానికి కాదు ఆదర్శాలు వల్లించడానికే అనుకుంటూ
ఆశయమంటూలేక అధోగతిగా జీవితాన్ని వెళ్ళబుచ్చుకుంటూ
అడుగులో అడుగేస్తూ శూన్యం వైపుకి నిర్జీవిగా కుంటుకుంటూ
అలా జీవఛ్ఛవంలా జీవించాలనుకుంటే ఇన్ని ఆలోచనలెందుకు?