అలంకరణ

నీలిమబ్బుల వంటి కలల సామ్రాజ్యంలో

అరవిరిసిన విహంగాలు ఊహా సౌధాలు..

చంద్రుడు మబ్బుల మాటున నక్కెననో

తారలు షికారుకెళ్ళి ఇంకా తిరిగి రాలేదనో

వంకలు కొన్ని వెతికి రేయిని పొడిగించరాదా

ఊహలతో మరిన్ని ఊసులు చెప్పనీయరాదా!

మేఘమా! చంద్రుడ్ని మాయచేసి ఒడిసిపట్టి

వెన్నెలనే దోచి కలల కలువల్ని విప్పారనిచ్చి

అంబరాన్ని అవనితో సంధిచేసి సంబరపడరాదా!

ఎగసే సాగరకెరటాల వంటి భావ అలజడులలో

హత్తుకున్న కోర్కెల్లేవు, కొట్టుకుపోయినవీ లేవు

స్థిర సంకల్పానికి నిర్ధిష్టమైన రూపం ఒకటిచ్చి

పట్టుదలని పరిచయం చేసి ప్రణయంగా మార్చి

అంధకారానికి వెలుగుతో పరిణయం చేయరాదా

గమ్యాన్ని సరిగమ సరాగాలతో శింగారించరాదా!

రూపు మార్చేయ్

మగువనంటూ మదిలోన మదనపడింది చాలు
మదం ఎక్కిన వాడి మగతనాన్ని మసిచేసెయ్!

వెకిలిచేష్టల వారిని వద్దంటూ వారించింది చాలు
వెన్ను వంచి వాడి నరాల్లో వణుకు పుట్టించేయ్!

చంకలోని పసివానికి చనుపాలు ఇచ్చింది చాలు
ఛాతీని చూసి చొంగ కార్చిన వాడి కళ్ళు పీకెయ్!

నలిగిపోయి నలుగురిని న్యాయం అడిగింది చాలు
నడిబజార్లో వాడ్ని నిలబెట్టి నపుంసకుడ్ని చేసెయ్!

సహనానికి మారుపేరు స్త్రీ అంటే సహించింది చాలు
శంకించిన వాడు పతి అయినా పైత్యం పిండేసెయ్!

కామించు అంటే కాదనలేక కుమిలిపోయింది చాలు
కాళిలా మారి వాడి కంఠాన్ని కదంతో తొక్కిపారెయ్!

గిలిగింత...

 చిటికె వేస్తే వస్తానన్న చలి...
చిందులు వేసుకుంటూ వచ్చి
దుప్పట్లో దూరి ఈలవేసి గోలచేస్తూ
ఏదేదో చెప్పి ఏమార్చకు అంటుంది!

బధ్దకాన్ని బావాని  పిలిచి...
ఒక్కసారి కన్నుగీటిన పాపానికి
ఒళ్లంతా తడిమేసి వదలలేనంటూ
బ్రతిమిలాడేకొద్దీ మరీ బెట్టుచేస్తుంది!

ఏదో విధంగా సర్ది చెప్పాలని...
సరసమాడ సమయమే కాదంటే
కురుల వెనుక మోమునే దాచుకుని
పగటిని చూపి రేయిగా మారినానంది!

వెచ్చదనాన్ని ముద్దుగా ఇచ్చి...
చిన్నగా గిల్లినా సన్నగా జారుకోబోతే
రేయిరెప్పల్లో దాచకు వేడి ఉద్రేకాలనని
రాత్రికి వేసే రాజీమంత్రమేదో తెలుసునంది!

గుర్తుకొచ్చే..

 గుండె కొట్టుకుంటూ ఉంటే గుర్తుకొచ్చే
నువ్వు అక్కడున్న జ్ఞాపకం తట్టిలేపె

గడిచిన కాలమంతా కఠినంగానే గడిచె
నీ బాస జ్ఞాపకమై వచ్చి లేపనం రాసె

తట్టుకోలేని గుండె తడబడుతూ అడిగె
దు:ఖాన్ని తరిమే నిబ్బరాన్నీయమనె

ఎదను ఎదిరించే శక్తి నాలోనూ ఎక్కువే
అది తరిగిన క్షణమే మది నిన్ను తలిచె

సేదతీర్చుకోమని నా నీడే నన్ను ఓదార్చె
అప్పుడు, ఆగని కన్నీటికి నీవు గుర్తుకొచ్చె

సాధన

అమ్మ ఆప్యాయంగా కలిపి పెట్టిన అన్నం ముద్ద
ఉడకని అన్నం హాస్టల్లో అరగనప్పుడు గుర్తుకొచ్చే..
ఆమె ఒడిలో గారాలుపోతూ విననన్న మాటలు
గోడపై బల్లి అరిస్తే అమ్మా అంటూ అరవాలనిపించె!

నిద్రపుచ్చుతూ నాన్న చెప్పిన ఎన్నో నీతిపాఠాలు
అర్థంకాని పాఠాలు మెదడ్ని అరగదీస్తే అర్థమయ్యే..
నాన్న ఆశయం తీర్చాలన్న తపన తరుముతుంటే
కష్టపడి శ్రధ్ధగా చదివి సాధించాలన్న పట్టుదలపెరిగె! 

అదేపనిగా చదువుతుంటే చెల్లితో ఆడుకున్న ఆటలు
అలసిపోతివా అక్కా అని అమాయకంగా వెక్కిరించె..
సెలవలివ్వని కాలేజీని కాల్చేయాలి అనుకున్నప్పుడు
ఉద్యోగనికై అన్నయ్య పడుతున్న పాట్లు జ్ఞాపకమొచ్చె!

విరామం లేక విసుగు చెందిన తనువు విశ్రాంతి కోర
స్నేహితులే దరి చేరి సినిమాకి చెక్కేద్దామని సైగ చేసె..
ధృఢసంకల్పమే దూతై వచ్చి గమ్యానికి దారి ఎక్కడన
సాధనతో సాధ్యం కానిది ఏదంటూ నన్ను నే ప్రశ్నించె!

(హాస్టల్స్ లో అహర్నిశలు చదువు చదువు అంటూ నలిగిపోతున్న ఇంటర్ విద్యార్ధులకు అంకితం )

జ్ఞాపకాలు

 చెప్పుకోలేని బాధ ఏదో

చెవుల్లో కీచురాళ్ళలా దొలుస్తూ 

ఆలోచనలకు రెక్కలు మెలిచి...

ఒక్క రాత్రైనా ప్రశాంతంగా ఉండనీయవు!

 పదునెక్కిన ఆలోచనలు ముల్లుకర్రలై 

గాయపడ్డ మదినే మరల గాయం చేస్తూ

జ్ఞాపకాలు సలపరం పెడుతుంటే...

హృదయంలో పొంగు ఉప్పెనలు ఆగవు!

 కునుకుపట్టని కళ్ళు కమిలిపోయి

వేదన నరాల్లో కరెంటులా ప్రవహిస్తూ 

కాగినకన్నీరే తనువుని బొబ్బలెక్కిస్తే

గుంతలో పాతిన గుర్తులేం ఊపిరి పోయవు!

గెలిపించేయ్..

అక్షరాలని అలవోకగా నీవు తాకి
అందమైన కవితకు జీవంపోసేయి
నా పెదాలని నీ పెదవులతో తాకి
ప్రేమకావ్యానికి అమరత్వమీయి!

వయసు పరిమితి లేదని చెరిపివేసి
ప్రణయానికి వేసిన పగ్గాలు తెంపేయి
సంబంధమే లేని బంధమని చెప్పేసి
జన్మజన్మల బంధానికి ఊపిరిపోయి!

ప్రేమిస్తే చూసేది మనసునేనని చెప్పి
ప్రేమసంప్రదాయపు సాంద్రత పెంచేయి
విచారంగా ఉంది ఒంటరి వెన్నెల విచ్చి
మువ్వోలె నవ్వుతూ చెంతకి వచ్చేయి!

నచ్చిందేదీ నాకెన్నడూ సొంతంకాలేదు
నీవు నా సొంతమై విధిరాతనే మార్చేయి
ఓటమే తప్ప గెలుపు నన్ను వరించలేదు
నీ మదిని నీవోడి నా ప్రేమని గెలిపించేయి!

నూతనాధ్యాయం

అన్ని రోజులు ఒకేలా ఉండవులే అనుకుని
పాడైన హృదయాన్ని పీకి పడేయడం రాక
నడుస్తున్న బాటలో కొత్త అర్థాలే వెతుకుతూ
నూతనోదయానికి నాణ్యమైన నాంది వేసున్నా!

ఫలించని స్వప్నాలే విలువనెరిగి పరావర్తించి
సఫలీకృతం అవ్వాలని అదృష్టాన్నే నమ్ముకోక
పట్టుదలతో నాకు నేనే ప్రేరణగా మారి నడుస్తూ
పిల్లకాలువ సాగరం చేరదని నదిని వెతుక్కున్నా!

శిల్పం కూడా ఒకప్పటి రాయేనని తెలుసుకుని
అల్పజ్ఞానంతో మట్టిలో మాణిక్యానికి వెలకట్టలేక
మండే సూర్యుడూ మంచే చేయునని నవ్వుతూ
ఆలోచనాసక్తికి కాస్త యుక్తి చేర్చి అడుగేస్తున్నా!

ఒడిదుడుకాటుపోట్లు, పొరపాట్లు సాధారణమని
పోరాడ్డమే పని అనుకుని ప్రతిఫలం ఏం ఆశించక
అలుపన్నాదే లేకుండా నిశ్శబ్ధంగా యుద్ధం చేస్తూ
విజయంవరించి చేసే శబ్ధానికై ఎదురుచూస్తున్నా!

నీ నా గమకాలు...

సై అంటే సైయని సరదాగా సరసాలాడక
చిలిపిఊహలని చిదిమేసి చిత్రంగా నవ్వి
సన్నాయి ఊదరాక నాదస్వరం ఊదేవు!

కొంటె కోర్కెలతో కవ్వించి ఖుషీ చేయక
కమ్ముకున్న కారుమబ్బులా దరికి చేరి
కోడెత్రాచులాగ కస్సు బుస్సులు ఆడేవు!

వల్మీకపొదమాటున వలపు కురిపించక
మనసుని మెలిపెట్టి మోహము తీరెనని
కుబుసం వీడిన నాగులా సర్రున జారేవు!

ఇరువురి గమకాలతో సృష్టి గమనమనక
తెలిసిన కార్యం ఇదని తెలియకుండా చేసి
వీడని బంధమై చుట్టుకుని నాట్యమాడేవు!

భావమా నీవెక్కడ!

భావాల్లో భాషాపరిజ్ఞానమే కొరవడెనని
వ్యాకరణ వాస్తేదో అంతగా కుదరలేదని
అక్షరదోషాలకి శాంతి చేయించమనంటే
భావం మూగదై బంధీగా మిగిలిపోయె!!

ఆలోచనలకి రూపమీయ అర్థనగ్నమని
భీతితో అవి తడిసిపోగా, పాలిపోయెనని
లేని సామర్థ్యంతో రంగులే అద్దమనంటే
ఆలోచనలు అవాక్కై అకాశాన్ని గాంచె!!

వ్యంగ్య వ్యాఖ్యలతో తప్పులే సరిచేసామని
చంకలెగరేస్తూ నవ్వి నీతులే నేర్చుకోమని
అసూయ, వాక్యాలుగా మారి కాలుతుంటే
మర్మమెరుగని మదికన్నీరే స్వేదమై పారె!!

అక్షరాలని అభిమానిస్తే అదేదో నేరమని
భావాలకే రంకుగట్టి బావలతో సరసమని
పదాలే వేరుగా పలికి పెడార్థాలు తీస్తుంటే
వివేకుల విజ్ఞానమిదేనని వినమ్రత నవ్వె!!

నేను పతివ్రతను కాను!!

ఒక్క భర్తనే భద్రంగా కాపు కాయలేను
పాంచాలినై ద్రౌపదినంటూ ఎలా బ్రతికేది
ఆమె పతివ్రతే అనుకుంటే నేను కాను!!

నేనే బ్రతుకలేక చచ్చి బ్రతికేస్తున్నాను
సావిత్రినై పతి ప్రాణాలు దక్కించుకోలేక
పోరాడి ఊపిరిపోసి పతివ్రతను కాలేను!!

పని వత్తిడిలో ఒక్క పసివాడినే పెంచలేను
అనసూయలా ముగ్గురు పిల్లల్ని పోషించి
పాతివ్రత్యం నిరూపించుకోలేని పతివ్రతను!!

రకరకాల రోగాలతో నీరసించి ఉన్న నేను
పతిని సతీసుమతి వలె భుజాల పై మోసి
కోరింది తీర్చి పతివ్రతను అనిపించుకోలేను!!

ముసుగు మోములో కోర్కె గుర్తించగలను
కానీ, అహల్యలా నేటి ఇంద్రుళ్ళలో రాయినై
రామపాదం తాకి పావనం అవ్వాలనుకోను!!

నిందించడం రాక నన్నునే తిట్టుకుంటాను
వేరెవరో నిందలు వేస్తే సీతలా మౌనం దాల్చి
భరించమని భూమాతను బ్రతిమిలాడలేను!!

అతిరథ సతీమణులతో పోటీపడి గెలవలేను
ఎప్పటికీ రంగులు అంటుకోని శ్వేతపద్మాన్ని,
నేను పతివ్రతను కాను అనుకున్నా కాలేను!!

ఎంతెంత దూరం!

నీకూ నాకు మధ్యన అంతా శూన్యమే కదా..

ఒక రాత్రి మరో పగలు అన్న సన్ననిపొర తప్ప

మనసులో నీవు, బయటికి కనబడుతూ నేను,
ఒకరికొకరం పరిచితులమైనా తెలియని ఆంతర్యం!
నాతోపాటుగా నువ్వూ మౌనంగా నడుస్తుంటావు
ఎందుకంటే చెప్పుకోడానికి మాటలేం మిగల్లేదుగా
నీగురించి నాకు, నాగురించి నీకు అంతా తెలిసినా..
ఒక్కోసారి నిశ్శబ్దం మాట్లాడతానని మొండికేస్తుంది
అంతలోనే ఆలోచనలు ఆనకట్టగా అడ్డుకుంటాయి!
ఉరుకు పరుగుల్లో ఇంకెక్కడ సమయం మిగిలిందని
ఉబుసుపోని కబుర్లు చెప్పుకుని సంభాషించుకోడానికి
నన్ను తలచి నీవు నిన్ను తలచి నేను నవ్విన క్షణం,
అది చాలదా ముచ్చట్లు ముగిసాయని మురియడానికి!
ఇంకా ఏదో దగ్గరవ్వాలన్న అత్రుత నీలో నాలో ఎందుకు
రా...ఇకనైనా నువ్వక్కడ నేనిక్కడ ఒకటిగా నిదురించేద్దాం
కలలోనైనా కొన్ని అనుభూతులను ఆస్వాధించుకుందాం!!

నా పల్లెలో

పల్లెలో ఏముందని పట్నమొచ్చి ఫోజ్ కొట్టబోతే
పిచ్చిదాన్ని అంటూ పల్లె నన్నుచూసి నవ్వింది
ఎందుకా వెక్కిరింపుమాటలో చెప్పి నవ్వమంటే...

నీ దగ్గరేముంది నువ్వు పెంచే నీలిగే ఓ కుక్కపిల్ల
నా పల్లెలోన పాలు ఇచ్చే పాడి పశువులు ఎన్నో

నడుమునైనా పూర్తిగా తడుపుకోలేని స్నానపుగది
నా పల్లెలోన జలకమాడ చెరువులు బావులు ఎన్నో

వెలుగు కోసమై వెంపర్లాడి వాడిపోయిన నీ మోము
నా పల్లె పండువెన్నెల్లో పరుచుకున్న పక్కలు ఎన్నో

గాలిలేని చిన్నిగదుల్లో ఊపిరాడక ఉక్కిరిబిక్కిరి నీవు
నా పల్లెన ఆనందంగా ఆహ్వానిస్తూ పిలిచే చెట్లు ఎన్నో

నిన్ను పలుకరించే నేస్తం నీ కంప్యూటర్ నీ సెల్ ఫోన్
నా పల్లె నిండా పలుకరించి ప్రేమించే మనసులు ఎన్నో

సొంతంకాని సంతోషాలని కొనుక్కునే సొమ్ము నీదగ్గర
నా పల్లెలో డబ్బుతో కొనలేని ఆనందపు ఆస్తులు ఎన్నో

వద్దంటూ వదిలేసి వలస వెళ్ళిన నీకు ఏమని చెప్పను
నా పల్లెటూరి గొప్పలు చెప్పుకుంటూపోతే ఇలా ఎన్నెన్నో!!

నీ జాడలేదు

పలుకైనా పలుకలేదు ఒక కబురైనా పంపలేదు
ఏమైనావో ఎక్కడున్నావో వివరమే తెలియలేదు
ఎదను భారంచేసి ఎందు దాగినావో జాడనేలేదు!

నిట్టుర్పేదో వదిలే ఉంటావది నా చెవిని తాకలేదు
సందేశం ఏదో పంపే ఉంటావు నా దరికి చేరలేదు
నా ఏమరుపాటిది అనుకోనిదే ఊపిరి ఆడ్డంలేదు!

సూచాయిగా సూచనే చేసావు నేనది చూడలేదు
కనులు మూసి తెరిచే కునుకులోన కనబడలేదు
ఏల క్షణమైనా కునుకు వేసానో అర్థకావడంలేదు!

నా మోముపై అశ్రువక్షరాలు నీవు చదువలేదు
వెళ్ళొద్దని దారిలో నా మాటలేవీ నిన్ను ఆపలేదు
మూగబోయిన మనసు దూరాన్ని తగ్గించలేదు!

జ్ఞాపకాల ముళ్ళే గుండెలోదిగి నొప్పి ఆగడంలేదు
నీ నిరీక్షణలో కారిన కన్నీటిధార ఆవిరైపోవడలేదు
నిన్ను మరువమంటే మనసుమాట వినడంలేదు!

కలానికి వేవిళ్ళు

ఊహలతో ఊసులే చెప్పి వలచేవట
అందుకే నిన్ను వేదనే వరించానంది
ఉబుసుపోక వేసే వేషాలని వదిలేవా
వయసు మారాంచేస్తూ విరబూస్తుంది!

కోరికలే గుర్రాలై ఉరకలేయబోయెనట
అందుకే ఆశయమే కాలుజారిపడింది
ముక్కలైన మనసు అతికించబోతివా
మరపు లేపనమై గతం జ్ఞాపికౌతుంది!

బ్రతుకు ఆశతో ఏడడుగులు వేసెనట
అందుకే నిరీక్షణయే కౌగిలి కావాలంది
తమకానికి తలపుల్ని కాపలా పెడితివా
రెప్పలమాటున భావమై మిగిలిపోతుంది!

భావాలు కలలతో కాపురం చేసెనంట
అందుకే కామోసు కలమే కక్కుకుంది
కలాన్ని సిరా వేవిళ్ళంటూ వెక్కిరించబోవ
కవితలే పుట్టునని కాలం కబురుపంపింది!

అస్థిర జీవం

తటస్థంగా ఉండలేనన్న అసంతృప్తి ఆత్మను అనలేక

నిరాశ ఆమ్లక్షారాలని గొంతులో పోసుకుని గోలచేస్తూ

కళ్ళనే చెమ్మచేసె, ఆవేదనపు సాంద్రతను తెలుపలేక

మస్తిష్కమే వేదనతో పొంగ, మోమేమో ముసురుపట్టె!

రంగులేని వర్ణం లోలోన చిగురాశ స్పటికంగా జనించి

కనిష్టమైన కోర్కెలు గరిష్టమై జ్ఞాపకాల పరిభ్రమణంలో

ఆటపాటలకి దూరంగా ఆవేశపు ఆలోచనలలో అలసి

పాలపుంతలాంటి శరీరం అగ్నిగోళమై భగభగా మండె!

వెలుగు చూడలేని హృదయ దర్పణం పారదర్శకమై

కాలానికి వ్రేలాడదీయబడ్డ నిర్లిప్తత ఆశలవైపు చూడ,

ఒంటరితనంతో స్నేహం చేయనన్న జీవితం డోలకమై

బ్రతుక్కీ చావుకీ మధ్య ఊగిసలాడే యంత్రంగా మారె!!!

జలపాతమంటి జోరు..

కుదురుగా కూర్చుంటే చూసి కుర్తాలం జలపాతమని

కూనీరాగం తీస్తూ కల్లబొల్లి కబుర్లు ఎన్నో చెప్పబోతివి

తడి తనువు చూసి తబ్బిబై తలకోన జలపాతమని

మాడిపోయిన మోముని మంచుశిఖరంతో పోల్చితివి

నడిరేతిరి నడుముచూసి నయాగరా జలపాతమని

మనసు చూడకనే మహాలోతైన సముద్రం అంటివి

కారుచీకటిలో కురులు చూసి కుంట్ల జలపాతమని

కళ్ళకాటుకని మనసుకి పూసి మాయచేసి పోతివి

ఏవంకనో ఎక్కడెక్కడో చూసి ఎత్తిపోతల జలపాతమని

ఎదను దోచకనే ఏదో కావాలంటూ ఇంకేదో అడగబోతివి

జారినపైట చూసి జోరుగా ఈలవేసి జోగ్ జలపాతమని

తాళి కట్టినాకనే సరసమంటే జామురేతిరి జారుకుంటివి

నీదినాది

రాయలసీమ రాటుతనమేమో నీది
కోనసీమ కోమలత్వం అంతా నాది..
ఛల్ మోహనరంగా...జోడు కుదిరింది!

మొగలిపొదల మొరటుతనం నీది
బొండుమల్లెపూల పరిమళమే నాది..
పద పదరా...పండువెన్నెలే రమ్మంది!

గట్టి గడ్డపెరుగులాంటి కఠినత్వం నీది
పాల పొంగులాంటి పరువమేమో నాది..
కలసి తోడుకడదాం...ఈడు పిలుస్తుంది!

అంబరాన్ని తాకాలన్న ఆవేశమే నీది
అగాధాన్ని చూడరాదన్న ఆలోచనే నాది..
ఆచి తూచి అడుగేద్దాం..ఆనందమే నీదినాది!

తెల్లకాగితం

ఈ మనసే ఒక తెల్లని కాగితం...
దానిపై ఏం వ్రాయకనే వదిలేయ్
ఏ వ్యధలు, వేదనలు వ్రాయొద్దు
ఎటువంటి పిర్యాదులు, పితూరీలొద్దు!

ఏవో గుర్తులు, పాత విషయాలు...
ప్రేమ పలుకులు, గడిచిన రాత్రులు
దగ్గర దూరమని అనుభూతులు వ్రాసి
ఊపిరి పోస్తున్నానంటూ ఊపిరితీయొద్దు!

గుండె సవ్వడులను ప్రశ్నించవద్దు...
వేగంగానో నిదానంగానో కొట్టుకోనీయ్
నేడు వ్రాసిన రాతలు రేపటికి జ్ఞాపకాలని
అందమైన చెరుపలేని అక్షరాలని చెప్పొద్దు!

మది తేలికంటూ మరక చేయొద్దు...
నాలుగరల్లో ఏ మూలో ఆడే శ్వాసల్ని
పదధూళిలో ఊపిరాడనీయక బంధించొద్దు
ఇది ఒక తెల్లకాగితం దానిపై ఏం లిఖించొద్దు!

ప్రయత్నించు

 ప్రయత్నించు, ప్రయత్నిస్తూనే ఉండు..
ఊపిరి ఉన్నంత వరకూ ప్రయత్నించు
ఓడిపోక, ఆగిపోక అలసట అన్నదే లేక
ఆశ తీరేదాక గెలుపు కోసం ప్రయత్నించు!

విశ్వాసాన్ని విరిచేసే కష్టాలు ఎదురైనా..
ఇబ్బందులన్నీ ఏకమై ధైర్యాన్ని వెలివేసి
జీవితానికే విశ్రాంతని రెచ్చగొట్టినా, బెదరక
తుదిశ్వాస వరకూ గమ్యానికై ప్రయత్నించు!

నిబ్బరాన్ని నీలో నిండుగా నింపుకుని..
ఎందరో మహానుభావులను తలచి కొలచి
స్వార్థం వీడి, పేరు ప్రతిష్టల కొరకు ఆశించక
ప్రాణం పోయే వరకూ తప్పక ప్రయత్నించు!

దారిలో విఛ్ఛిన్నం చేసే విభేధాలని వీడి..
గాఢనిద్ర నుండి మేల్కొని, బద్ధకాన్ని బలిచ్చి
సంఘర్షణలని గెలిచి, ఆకర్షణలకి అంతుచిక్కక
అపజయంలోని జయం దక్కేలా ప్రయత్నించు!

మారిపోయాయి

మేఘం నేలని తాకి రూపం మార్చింది
నీరెండకు నీడ కూడా రూపుమార్చింది
అద్దంలో చూసుకుంటే మోమే మారింది
చూస్తుండగానే అన్నీ మారిపోయాయి!!


వాధించలేనన్న మనసు మారిపోయింది
ప్రశ్నించుకుంటే జీవితమే మారిపోయింది
ఊహలనే వలచిన నిద్ర నడిరేతిరి పట్టింది
కునుకు పట్టగానే కలలే మారిపోయాయి!!


బంధీ అయిన ఆశేమో ఆకారం మార్చింది
అనుగుణంగా కాలం వేషాన్ని మార్చింది
గెలుపు స్థితి పై అలిగి, ఓటమిగా మారింది
సంతోషమే కన్నీళ్ళుగా మారిపోయాయి!!


సర్దుబాటు కాలేక సమస్యే మారిపోయింది
గమ్యం దరికి చేరబోవ దారి మారిపోయింది
అలవాటుపడ్డ జీవితం చివరికి రాజీ పడింది
అలసిన అనుభవాలు ముడతలై మిగిలాయి!!

అసాధ్యం!

  నీకు దూరమై నిన్ను మరువడం.....
నా మనసు నీవు అర్థం చేసుకోవడం
సులభం అనుకున్నా, కానది అసాధ్యం!

అనాదిగా ప్రేమ అన్నదే ఒక పెద్ద నేరం
ప్రపంచాన్ని ఎదిరించి నిన్ను పొందడం
సాధ్యం అనుకున్నా, కానది అసాధ్యం!

ప్రేమ గుడ్డిది అన్న లోకంలో జీవించడం
అంధుల మధ్య అంధురాలిగా బ్రతకడం
సులభం అనుకున్నా, కానది అసాధ్యం!

ఎంతకాలమని ఈ ఎదురీతలో పోరాటం
ఓడిపోయిన నన్నే మళ్ళీ ఓడిపోమనడం
సాధ్యం అనుకున్నా, కానది అసాధ్యం!

మనిద్దరి నడుమ దూరాన్ని తగ్గించడం
ఏర్పడ్డ వలపు గోడల్ని కూల్చివేయడం
సులభం అనుకున్నా, కానది అసాధ్యం!

కావాలి!

పగటిపలక పై దిద్దిన ఆశల అక్షరాలని
చీకట్లో తనివితీరగా తలచుకుని రోధించి
రాసుకోవడానికి కొన్ని రాత్రులు కావాలి!

పెనుగాలికి ఎగిరిపోయిన కోర్కెల రెక్కల్ని
ఏరి తీసుకొచ్చి అందంగా పేర్చి బ్రతకమని
బరోసా ఇచ్చే మృదువైన చేతులు కావాలి!

బురదలో దొర్లి పొర్లే ఆలోచనలని వడపోసి
మట్టికొట్టుకొని పోయిన మనసులను కడిగి
హత్తుకుని ముద్దాడే మనిషి తోడు కావాలి!

వానకురిసి రాలి నలిగిన జ్ఞాపకాల పూలని
పాడు పరిమళం అంటించుకోక కుప్ప చేసి
ఎత్తేసి శుభ్రపరిచే నిశ్చల నైపుణ్యం కావాలి!

నీరెండలాటి మాటలకు వ్యధల కన్నీరే ఎండి
ఆర్ద్రత తొణికిసలాడే అమృత స్పర్శగా మారి
మరో కొత్త జీవితానికి ఈ ఆశే ఊపిరి కావాలి!

ఆనందమా..నీ చిరునామా!

ఓ ఆనందమా! ఏది నీ చిరునామా
నాపై అలిగి ఎందెందు దాగినావో చెప్పవా
నీ అలుక తీరే మార్గమేదో ఇకనైనా తెలుపవా!

నీ కై వెతికా మేడమిద్దెల్లో, స్వాదిష్టి భోజనంలో
కానరాక వెతికి వేసారి, షాపింగ్ మాల్స్ ని,
నగల నగీషీలనీ నీ జాడ చెప్పమని అడిగా
విసుగ్గా ముఖం చిట్లించి...వెర్రిదానా అంటూ 
నీకోసమే వాటి అన్వేషణ అని నవ్వుతూ..
సంతోషాన్ని నీవు చూసావా అంటూ ప్రశ్నించె!

వేదనతో పరిచయమైన నాకు తెలీదని తల్లడిల్లి
శోధనలో సహాయ పడమని దుఃఖాన్ని కోరగా
నిన్ను గుర్తించే ఆనవాళ్ళు చెప్పమనే...
చిన్ననాటి స్మృతులనే చూడామణిగా ఇచ్చా!

ఇన్నేళ్ళుసత్తువే సొమ్మసిల్లి, అలసట సేదతీరె
అయినా ఆశచావక వెతుకుతూనే ఉన్నా...
అకస్మాత్తుగా ఓ అరుపు...అర్పితా ఆలకించని!
దిక్కులన్నీ వెతికి దిగులు చెందకని ఓ మెరుపు
నేను నీలోనే, నీ చుట్టూనే ఉన్నానంటూ..
నేను వస్తువుని కాను కొనుగోలు చేసుకోడానికి
నిష్కపటమైన ప్రేమలో, నిస్వార్థమైన సేవలో
నిర్మలమైన నవ్వులో, నిశ్చలపనిలో ఉన్నానని

"ఆనందం" అనుభూతని, వెతక్క బంధించనె!
సంతృప్తి తన తోబుట్టని, కోరికలే శత్రువులనె!

వింత వైద్యం

మనసు గాయానికి ఆయింట్మెంట్ అవసరంలేదు
స్వాంతన పరిచే సెంటిమెంట్ మాటలుంటే చాలు!

తలపుల తలనొప్పి, మాత్రలు వేసుకుంటే తగ్గదు
చెలి చెంత చేరి చేసే చిలిపి వలపు చేష్టలే చాలు!

ప్రణయరాగాలకు పల్స్ చూసి పరీక్షలు అక్కర్లేదు
స్పంధించే హృదయానికి ప్రతిస్పందనలే పదివేలు!

విరహంలో వేగి వైరస్ లక్షణాలు అనుకుంటే కాదు
తనువుల ఘర్షణలే వలపు జ్వరానికి విడుపులు!

సరసాల సమ్మోహనానికి సర్జరీలు చేయనక్కర్లేదు
సరదాగాసాగితే మన్మధుడే వేసేను వలపుబాణాలు!

సుమధుర ప్రేమకావ్యానికి సూదిమందు పనిలేదు
అంతు చిక్కని అంటువ్యాధది అనురాగమే చాలు!

పరవళ్ళు త్రొక్కే గుడ్డిప్రేమ ఏ ట్రీట్మెంట్ కి లొంగదు
లేని వలపు ఉందని ఎక్సరేలు తీస్తే అబాసుపాలు!

తడి-సడి

చిట పట చినుకుల అందెల సడిలో తడిసి ముద్దై
గూటికి చేరి ముంగురులను మారాం చేయబోకన్న
మూతి ముడుచి జడలో ఒదిగిపోతే ఎంత అందం
వేడివేడి పకోడీలు చేతికందిన....ఆహా ఏమి భాగ్యం!
 

జడివానలో జోరుగా నడిచి సంధ్యవేళ ఇంటికి వచ్చి
తడి ఆరబోస్తూ మధురగీతాలు మనసార వింటున్న
చలిగాడు బయటపడలేక ఉడుక్కుంటే భలే సంబరం
మిరపకాయ బజ్జీలు చెంత చేరిన....అదే కదా స్వర్గం!


కుండపోతగా కురిసేటి వర్షాన్ని కిటికీలోంచి చూస్తూ
చేతిగాజులు సవ్వడికి చిలిపిఊహలే అల్లుకుంటున్న
పెదవులే హరివిల్లై విరియగా మురిసి నవ్వె ఆకాశం
చిల్లుగారెలు ఎందుకో చిన్నబోయె...ఏమీ చిద్విలాసం!

ప్రణయ అలలు

నిష్కల్మష ప్రేమకు నిర్వచనమే నీవని తెలిసె
పదాలన్నీ పేర్చి నీ పేరిట పద్యమే రాయబోతే!

సుమధుర నాదస్వరమే ఊదినట్లు అనిపించె
నీ ఊపిరేదో నన్ను తాకకనే గిలిగింతలు పెడితే!

సజల సహజ నయనాలే నీకై దిక్కులు చూసె
సతతహరిత సరళ సరస సల్లాపాలేవో కరువైతే!

మండుటెండలో మలయమారుత గాలులే వీచె
నా కురులలో నీ మోముదాచి రాతిరని నవ్వితే!

సిగలోని మల్లెలు పిర్యాదు దొంతర్లే నీకు చేరవేసె
అధరాలు అదురుతూ మకరందాన్ని దాయబోతే!

నింగిలోని తారకలన్నీ సిగ్గుమొగ్గలై తలలు వంచె
ప్రణయఅలలకే తడిసి పసిడిమేనే నిగనిగలాడితే!

కౌగిలి వీడలేక వీడిన కపోతాలు విరహంలో అలిసె
కనురెప్ప మూసి తెరచి యుగమాయెనని చెబితే!

కనువిప్పు

వానకు తడిసిన గోడలు కూలిపోయినట్లుగా

మమకారమున్న మనసుపొరలు మాసిపోతే

నిర్లిప్తభావాలు నిస్సంకోచంలో సగం చిట్లిపోయి

గోడ పై అందంగా పేర్చబడ్డ గాజుముక్కలయ్యే!

గెలవాలన్న ప్రయత్నం యుద్ధం చేసినా కూడా

వందమార్లు ఓడి నూటొకటవసారైనా గెలవలేక

వానవెలిసాక కరెంటుతీగకు వేలాడే నీటిచుక్కలై

చేతకాని ఆశలన్నీ ఆత్మహత్యకు తయారయ్యే!

ఇంధ్రధనస్సే విల్లై వంగి ధైర్యమే దూసుకురాగా

నిబ్బర నిక్షేపాలు ఉరుములై వెచ్చని ఊపిరైతే

నీడ కంపించి నిజాలెన్నింటినో కక్కి నిలకడనిస్తే

చూరట్టుకు వ్రేలాడుతున్న సూక్తులే జారిపొయ్యే!

పదాలు వెచ్చని పందిర్లు కాగా నిశ్శబ్దం నవ్వగా

ఓర్చుకోలేనన్న బాధని ఉప్పెనైనా ఊరడించలేక

ముసురు పట్టిన భావాలు బురదలో కొట్టుకుంటూ

విరిగిన చెట్టుకొమ్మపై నిలచి శోధనకి సిధ్ధమయ్యే!