కొత్త భ్యాష్యం

నిన్ను చూసి స్థంబించిన మ్రానులా నీపై వాలినప్పుడు

బరువనుకుని ప్రక్కకు జరుగకు అది నా అనురాగం!

పెగలని నా పెదాలు నీ పెదాల్ని లేతగా తాకినప్పుడు

గట్టిగా అరచి గోలచేయకు అదేగా వలపు చుంబనం!

నా చేతివేళ్ళు నీ తలను నిమురుతూ చెరిపేస్తున్నప్పుడు

వెర్రని చిరాకుపడకు అదేమో వ్యామోహానికి నిదర్శనం!

నా మోము నీ చేతుల రాపిడికి ఎర్రగా మారినప్పుడు

కనురెప్పల్ని వాల్చ బాధనా అనడక్కు అదే ఆలంబనం!

మనిద్దరి హస్తాలు హత్తుకుని నులుముకుంటున్నప్పుడు

అదేదో పెనుగులాటని వాపోకు అదో వినపడని గేయం!

వెచ్చని శ్వాస ధ్యాసలు రెండూ వివస్త్రలై ఏకమైనప్పుడు

ఉప్పగుంది స్వేదం అనకు అది అంతరోష్ణ ప్రేమద్రవం!

రెండు శరీరాలు పెనవేసుకుని లతలా అల్లుకున్నప్పుడు

ఒకరికొకరము బంధీలైనాం అనుకోకు అదొక బాంధవ్యం!

మారుతున్న లోకం

ఎన్నో భావాలు రంగులు మార్చి పారిపోతుంటే

పొందికతో పదిలపరచాలని ప్రయత్నం చేస్తున్నా

మనస్తత్వ పోకడల్ని అనుగుణంగా మార్చేస్తుంటే

అవగాహననే ఆహారాన్ని జీర్ణించుకోలేక పోతున్నా

ఆశయాలను అలంకరించి అంగట్లో అమ్ముతుంటే

మనస్శాంతి కరువై నష్టవ్యాపారమని వాపోతున్నా

ఎండిపోయి బీడులా బలహీనమై బంధంక్షీణిస్తుంటే

ఆశామ్లధారతో అనురాగాన్ని తడిమి తడుపుతున్నా

రెక్కవిరిగిన పక్షినై కూడా ఎగరలేక ఎగరబోతుంటే

చీకటి వాస్తవాల నడుమ రేచీకటితో తచ్చాడుతున్నా

నా భావభంగిమలు లోకజ్ఞానంలేక చిందులేస్తుంటే

వాటిపై పొగడ్తల వర్షం కురవాలని ఆశపడుతున్నా

మారుతున్న లోకానికి తగినట్లుగా మారాలనుకుంటే

రాజీకి రాని మనసూ మెదడుల మధ్య నలుగుతున్నా

ఛీ పోరా..

వాగేవాడితో వాగ్వివాదం ఎందుకని

వాటేసుకుని వయ్యారాలు బోతిని...

తెగించినోడికి తెడ్డే లింగం అనుకుని

తెలివిగా తప్పించుకుని తలపడితిని

కసురుకునేటోడికి కవ్వింపు ఎందుకని

కనుసైగతో కసిరి కాపురం చేస్తిని...

నవ్వరానోడికి నిక్కులెక్కువ అనుకుని

నపుసంకుడికి రంభ దొరకెననుకుంటిని

అలిగినోడితో ఆటవిడుపు ఎందుకని

అదును కోసం అదేపనిగా చూస్తిని...

చిరాగ్గా ఉంటే చిద్విలాసం అనుకుని

చిర్రుబుర్రులాడితే చిలిపిగా నవ్వితిని

ముట్టుకుంటే మూలగటం ఎందుకని

ముద్దుకి మురిసి గుద్దుకి అరుపేలని...

తిడితే చచ్చి దీవిస్తే బ్రతకరు అనుకుని

తిట్టనంటూ "ఛీ పోరా" గాడిద అంటిని!