కరిగిన హారతి

నా తనువునూ మనసునూ నేను కోల్పోయేంతగా

నన్ను నువ్వు అల్లుకుపోయావని నీకు తెలియదుగా

ఒకవేళది నీకు తెలిసుంటే ఇలా చేసి ఉండవుగా..

ప్రతీశబ్ధం కూడా నీ రాకగా వచ్చిన సంకేతమేగా

అది విని ముంగురులు మోముకు ముసుగేసాయిగా

మూసుకున్న తలుపులు బార్లా తెరుచుకున్నాయిగా..

కాటుకద్ది కనులు కంగారులో బసగబారినాయిగా

అద్దుకోబోయిన కుంకుమ చెంపనుతాకి ఎరుపెక్కెగా

నీ దృష్టే తగులును అనుకుని నువ్వు రాలేదేమోగా..

నువ్వు వచ్చావు అనుకుంటే గాలొచ్చి చొరబడెగా

తలలో తురుముకుంటున్న పూలేమో తడబడ్డాయిగా

అరాటంలో అటు ఇటు తచ్చాడి కాలు బెణికెనుగా..

అయిన అలికిడులన్నీ నువ్వు వస్తావన్న ఆశలేగా

నీతో ఉండాలని నిన్ను చూడాలనుకున్న కోరికలేగా

నీ పెదవి పలుకులై కరిగిన కమల కర్పూరం నేనేగా..