స్వయంకృతం

నేను ఎవరి వల్లనో నాశనం కాలేదు

నేను చేసుకున్న కర్మఫలమేగా ఇది

మరి ఇంకెందుకు ఒకరిపై నిందలు

నేనల్లుకున్న వలలో నేనేగా చిక్కింది!

నా కలల కలతల్నెవరో సృష్టించలేదు

నాకు నేనేనల్లుకున్న ఊహలేగా ఇవి

మరి ఎవరిపైనో ఎందుకు నిష్టూరాలు

నా స్వయంకృతం నన్నేగా ముంచేది!

నా ప్రత్యేకతను నాకెవరూ చెప్పలేదు

నన్ను పొగడాలన్న దురాశయేగా ఇది

మరి నాకేల స్వయంజనిత గాయాలు

నా అస్థిరానందం ఇలా అనర్ఘమైంది!

నేను మహాగొప్ప జ్ఞానురాలినేం కాదు

నా అనుభవాల సారాంశముగా ఇది

మరి ఎవరో చెప్పలేదనేల అభాండాలు

నేనే సమస్య నేనే సమాధానం చెప్పేది!

ఏకం కాదు..

ప్రతి చిరునవ్వు నిజం నవ్వు కాదు

ద్వేషం ప్రేమా అంత సులభం కాదు

నవ్వే ప్రతీ నవ్వూ ఆనందము కాదు

సుఖఃదుఃఖాల కన్నీళ్ళకు తేడా లేదు!

పదాలు ఒకటే కానీ అర్థం ఒకటికాదు

గుండె విరిగితే బాధచెప్పేది భాష కాదు

ఏ కలా పలుమార్లొస్తే అది నిజం కాదు

బ్రతుకు సాగుతుంది కానీ జీవం లేదు!

ముఖాలు ఒకటైనా మనసు ఒకటి కాదు

మన పరాయి గుర్తించడం సాధ్యం కాదు

జ్ఞాపకాల జాతరలో మనిషి ఒంటరి కాదు

అపజయాలు ఎన్నైనా ఆశకి చావు లేదు!

మదిసమాహారం ఎన్నడూ ఒంటరి కాదు

చెప్పలేని భావాలు ఎప్పుడూ ఒకటి కాదు

అస్తిత్వాన్ని కొలవడం ఎవ్వరివలనా కాదు

ఏరకం కన్నీరైనా ఇప్పుడు విలువ లేదు!

గిరిగీసి..

ప్రేమలో షరతులేవీ లేవనుకుంటూనే

నిన్ను షరతులపై ప్రేమించి ఉంటాను

అందుకే కళ్ళలోన నక్షత్రంలా మెరిసి

వెలిగే కొవ్వొత్తిలా కరిగిపొమ్మన్నావు!

ఇప్పుడు నువ్వో జ్ఞానసాగర కెరటంలే

నిన్ను కోరే జలపుష్పాల్లో నేనుండలేను

అందుకే నువ్వు పిలిచినా రాను అలసి

నాలోని నీవేమో దీన్ని సమర్ధిస్తున్నావు!

విచ్ఛిన్నమైన హృదయానికిది ఎరుకలే

నిన్ను ఎవరూ ఇలా వదిలేసి ఉండరు

అందుకే నీకు ఇష్టమున్నప్పుడు కలిసి

మరో కొత్త వ్యాపకాన్ని వెతుక్కున్నావు!

నా అవసరం నీకెప్పుడూ రాకూడదులే

నిన్ను నీ ప్రతిబింబం భయపెట్టదిపుడు

అందుకే నువ్వు నన్ను నలుగుర్లో చూసి

లోకం నీవన్న భ్రమలో బ్రతకమన్నావు!