సగటు ఉద్యోగిని..

అన్నింటా సమానత్వమంటూ రెచ్చిపోయి
తీసిపోమని లేనిపోని ఢాంభికాలకు పోయి
ఉద్యోగం చేస్తూ అక్కడిక్కడా నలిగిపోయి
ఏంచెప్పుకోని వెర్రిమాలోకాలం మేమోయి!

ఉద్యోగినుల పై జాలి ఎలాగో లేకుండాపోయె
దానికేం అన్నీ తెలిసినాడదని అపవాదాయె
ఇంటిని ఏలే ఇల్లాలేమో అమాయకురాలాయె
అన్నీ సర్దుకుపోయే ధిమాకోళ్ళం మేమాయె!

మేమెంత కష్టపడ్డా మాకు గుర్తింపే లేదాయె
బయట జల్సా చేస్తుందనే నింద మాకేనాయె
ఉద్యోగినులు అంటే ఇంటాబయట అలుసాయె
అవేం పట్టించుకోని గుండె నిబ్బరం మాదాయె!

సంపాదన కష్టనష్టాలు మాకు తెలుసునాయె
కావాలని అడగటానికెంతో మొహమాటమాయె
ఇల్లాలికి ఉండే కాస్త తీరిక మాకు లేకపాయె
ఇంటికి చేదోడూ సలాహాదారులం మేమాయె!

పనిచేసే స్త్రీలకి ఎప్పటికీ ఆదరణ కరువేనాయె
గారాలుపోయే ఆడాలంటే మగాడికి మోజాయె
అవుననీ కాదనీ వాదించినా వాస్తం ఇదేనాయె
ఏదైతేనేం ఉద్యోగిని పని చేయక తప్పదాయె!!