మొహమాటమోహం..

మదిని గిలక్కొట్టి వెన్నవంటి భావాలని వెలికితీయి..
కవ్వమే విరిపోయెనని కధలు చెప్పి కల్లోల పరచకు!

నుదుటిన ముద్దిడి ముంగురుల ముసుగులో చిక్కి..
మధువులొలికే పెదాలని ముద్దాడ మత్తు ఎక్కెననకు!

మోహపుదాహాన్ని మొహమాట పడక వెళ్ళగక్కేయి..
నీలోనే దాచుకుని ఏమెరుగని నన్ను లోభిని అనకు!

నిలువెత్తు నీ రూపాన్ని నా గుండెల నిండుగ కుక్కి..
అంటరానితనాన్ని అంటగట్టి ఆమడదూరంలో ఉండకు!

విరబూసిన మల్లెపూరేకుల సువాసన్ని ఎగపీల్చేయి..
ప్రణయపరుపుపై మెత్తదిండుల దిగంబరత్వాన్ని కోరకు!

తనువంతా తడిమేటి వ్యామోహపు తలపులలో నక్కి..
వేడెక్కిన దేహానికి దాహమెక్కువైతే వేశ్యను అనుకోకు!

విరహం పక్కనెట్టి వాంఛల్ని విచ్చలవిడిగా తిరగనీయి..

పురుడు పోసుకునే ప్రేమకు పురిటినొప్పేలని అడుగకు! 

ఊపిరి కాలం..

మనసంతా నింపి మనసులో దాగున్న నన్ను పైకి చూపలేక
అనురాగాన్ని చూపించే అనువైన రోజేదని ఆత్రుతగా అడిగితే
చెంతనలేని మనిషి మనసులో దాగి ఏమిచేయాలో తెలియక
తికమకపడి తీవ్రంగా ఆలోచించి మనసున ఉన్నది చెప్పాను!

మనసు నిండుగా నన్ను నిలుపుకున్న నా మనసైన వాడా
అనురాగానికి ఆదీ అంతమూ అంటూ ఏమున్నది చెప్పు!?
ప్రత్యేకించి చూపాలనుకుంటే నా ఊపిరి ఉండగా వచ్చి చూసి
మరణించే ముందు నాతో ముచ్చటించమని అంటున్నాను!

మనసులో దాచుకున్న మమతను దించి వేసుకునే దారిలేక
అడిగితే ఇచ్చేది ప్రేమా? మరణించేదెప్పుడో చెప్పమని అడిగితే
ప్రశ్నకు జవాబు అడుక్కుని మరీ ప్రేమను పొందటం చేతకాక
తెలివైన నీ ప్రశ్నకు తెలివిలేక ఇలా సమాధానం ఇస్తున్నాను!

మనసువిప్పి చెప్పలేని మమతలు బియ్యంలోని రాళ్ళు కదా
ఏ ప్రాణం ఎప్పుడెలా పోతుందో ఎవరు చెప్పగలరు చెప్పు!?
అందుకే నిర్దిష్టంగా సమయాన్ని నిర్దేశించి వలపు కురిపించక
ప్రాణంపోయే వరకు ప్రతీరోజూ చెంత ఉండాలని కోరుతున్నాను!

వారిజ వైరి...

మోహపు దారాలు వేళ్ళ మధ్య చిక్కుకునె
ముడి విప్పలేక రోమాలు నిక్కబొడుచుకునె!

నా పిచ్చి ప్రేమ ఎందుకో నిన్ను ఎంచుకునె
చెప్పని మాటలెన్నో చెప్పినట్లు ఊహించుకునె!

నీవు పగలైతే నేను నువ్వెళ్ళితే వచ్చే రాత్రినె
ఇద్దరి ఆశలూ సాయంత్రం కలవాలని కలగనె!

చెప్పే ఊసులు అబద్ధాలైనా నామది నిజమనె
సత్యాన్ని చూద్దామంటే దూరంగా తానుండెనె!

కలువకు సూర్యుడు మిత్రుడైనా దూరముండెనె
వెర్రి వ్యామోహం పుట్టి కువలయము కృంగెనె!

నీటిలోలేని కమలం కమలాప్తుని రశ్మికి వాడెనె
పంకమంటని పద్మ వీచే గాలికి కొట్టుకుపోయెనె! 

పరిమళ మత్తు

చూసేటి కనులకు చుట్టూ అన్నీ
సుగంధ పరిమళపు పుష్పాలే..
అవి విచ్చి వెదజల్లటానికి జరిగే
విస్ఫోటకాలు ఎవ్వరికీ కనబడవుగా!

పెరిగే మొక్కల కౌగిట్లో మొగ్గలన్నీ
పువ్వు విచ్చితే జరుగు సంబరాలే..
ఆ పూతేనెను జుర్రుకోవాలని చేసే
కపట కల్మష ప్రయత్నం ఎందరిదోగా!

పూల అమాయకపు అవయవాలన్నీ
అందంగా విచ్చుకుని వేసే చిందులే..
మోహమాయ ముళ్ళలో ఇరుక్కునే
పుప్పడిరెక్కలకు పరిమళం అంటదుగా!

వనమంతా ఝుమ్మనే తేనెటీగలన్నీ
కనబడని మర్మప్రాంతపు దృశ్యాలే..
నిర్జీవ లోకం చూడాలన్న యోచనే
తెలియని ఇంద్రజాలపు ప్రతిబింబంగా!

బ్రతికేయ్..

కొన్నేళ్ళ తరువాత అనుకోకుండా

నువ్వు నేను అకస్మాత్తుగా కలిస్తే

పరిచయం ఉన్నట్లు అనిపించినా..

పరిచయంలేదని పలకరించక వెళ్ళిపో!

కూడబలుక్కుని కన్నకలల నిండా

నువ్వు నేను కలిసి ఉన్నామనిపిస్తే

పీడకలని పడుకో నిద్ర రాకపోయినా..

పుస్తకాల్లో చరిత్ర చదివి జ్ఞానంపెంచుకో!

పేరూ ఊరూ గుర్తు చేసుకోకుండా

రంగురూపం పనిపాట్లు జ్ఞాపకమొస్తే

తెలిసీ తెలియనట్లు గుర్తుకొచ్చినా..

మనసుకు మతిమరుపొచ్చెను అనుకో!

కలిసి మాట్లాడిన ముచ్చట్ల నిండా

ఆడిన ఆటల్లో చేసినబాసలు అనిపిస్తే

అలిగిన అలకలు తీరక బాధించినా..

కంటనీరు రానీయక నవ్వుతూ బ్రతికిపో!

ఆనందాంతం..

ఏ రాత్రో ప్రయాణం చేస్తూ నిద్రలో నక్షత్రంలా రాలి

ఎటువంటి మరణ ఆక్రందన చేయకుండా పోవాలి!

నమ్ముకున్న నమ్మకాలు మదిలో నలిగినా నేను

పలుసార్లు పిప్పి కాక అంతమైనా హాయిగుండాలి!

ఎంతో సుదీర్ఘ ప్రయాణం చేసి అలసిసొలసిన నాకు

మొదలు ముగిసి నిద్రలో అంతా అంతమై పోవాలి!

ఎవ్వరూ లేని రాలేని చోట పోయిన ప్రాణంతో నేను

ప్రశాంతంగా తప్పులని ఆత్మపరిశీలన చేసుకోవాలి!

దేహదాహ ప్రలోభ కాంక్షలకు ఎంతో లొంగిన నేను

మంతనాలు జరిపే మనిషికి కనబడకుండా పోవాలి!

ఎన్నో ఉషోదయాలు నిద్రపోయి వ్యర్థం చేసిన నాకు

స్వగతాలు స్మశానం చూస్తానన్న కోరికను తీర్చాలి! 

చివరకు మిగిలేది...

ఎవరూ ఎవరితో చివరి వరకూ ఉండరు

ఎప్పటికీ ఎవరూ అన్నీ చెప్పి నడిపించరు

మనం చేసిన కర్మని ఎవరూ అనుభవించరు

ఎవరూ అడక్కముందే అన్నీ చెయ్యరు

నాటినవారు నీరు పోస్తారనుకుంటే పోయరు

నాటినవారు వారి చెట్టుఫలాన్ని వారు తినలేరు

మన కష్టనష్టాలకు ఇంకెవరో బాధ్యులుకారు

మన కన్నీటిని వేరెవర్నో త్రాగమన్నా త్రాగలేరు

ఆనందం పంచు అప్పుల్ని పంచితే అంగీకరించరు

కార్యాచరణకు కృషి చెయ్యాలని చెబుతారు

పనైయ్యిందంటే వారు చెప్పబట్టే అయ్యిందంటారు

లేకుంటే మనప్రయత్న లోపమని మనపై నెట్టేస్తారు

ఎవ్వరూ ఇంకొకరి కోసము ప్రాణాలు వీడరు

కడ వరకూ తోడని కల్లబొల్లి కబుర్లు చెబుతారు

మనమది స్థానంలో మరొక మనసుని అమర్చలేరు

ఊపిరున్న మనిషిని కలిసి ఊసులు చెప్పనివారు

చనిపోయిన తరువాత ఆత్మకెందుకు శాంతి చేస్తారు

ఏమైనా ఒంటరిగా వచ్చి ఒంటరిగానే పోతారు అందరూ!

జీవితపాఠం..

ఒక బంధం నుండి బయటపడి మరో బంధంలో చిక్కడమంటే

పేణం మీద నుండి ఎగిరి వెళ్ళి పొయ్యి లోపల పడ్డం వంటిదే

ఒకర్ని మనసులో ఉంచుకుని మరొకర్ని పెళ్ళి చేసుకోడమంటే

ఏ ఎండకు ఆ గొడుగుపట్టి సద్దుమణిగినాక సర్దుకు పోవడమే!

ఒకసారికి ఒకటి చెప్పి మరోసారికి మాట మార్చేయడం అంటే

రాజకీయాల్లోన రాణించే లక్షణాలను పుష్కలంగా లభించినట్లే

ఒకటికి పదిసార్లు చెప్పిందే చెప్పి చేసిందే చేస్తున్నారు అంటే

వయసు పెరిగిన కొద్దీ చాదస్తం ముదిరి తిక్క తలకెక్కడం!

ఒకసారి చేసిన తప్పును ఇంకొకమారు చేయటంలేదు అంటే

అనుభవాలలెన్నో ఆలింగన చేసుకుని బ్రతకడం నేర్చుకున్నట్లే

ఒకే తప్పు ఎన్నిసార్లు వద్దన్నా మళ్ళీ తప్పు చేయడం అంటే

నిండా ములిగిన వాడికి చలేంటని చలేంటని సరిపెట్టుకోవడం!

అలంకారం..

నీలిమబ్బుల వంటి కలల సామ్రాజ్యంలో

అరవిరిసిన విహంగాలు ఊహా సౌధాలు..

చంద్రుడు మబ్బుల మాటున నక్కెననో

తారలు షికారుకెళ్ళి ఇంకా తిరిగి రాలేదనో

వంకలు కొన్ని వెతికి రేయిని పొడిగించరాదా

ఊహలతో మరిన్ని ఊసులు చెప్పనీయరాదా!

మేఘమా! చంద్రుడ్ని మాయచేసి ఒడిసిపట్టి

వెన్నెలనే దోచి కలల కలువల్ని విప్పారనిచ్చి

అంబరాన్ని అవనితో సంధి చేసి సంబరపడరాదా!

ఎగసే సాగరకెరటాల వంటి భావ అలజడులలో

హత్తుకున్న కోర్కెల్లేవు, కొట్టుకుపోయినవీ లేవు

స్థిర సంకల్పానికి నిర్ధిష్టమైన రూపం ఒకటిచ్చి

పట్టుదలని పరిచయం చేసి ప్రణయంగా మార్చి

అంధకారానికి వెలుగుతో పరిణయం చేయరాదా

గమ్యాన్ని సరిగమల సరాగాలతో శింగారించరాదా!

రాయాలనే ఉంది…

ఏ భావం చెప్పి రాయాలన్నా భయంగా ఉంది

మనసు విప్పి చెబితే మతలబు మారిపోతుంది

ఉన్నదేదో ఉన్నట్లు రాస్తే భావం ఉసూరుమంది

వాక్యాల్లో వ్యధ గుమ్మరిస్తే వద్దు పొమ్మంటుంది
 
శృంగారం చిలుకరించబోవ స్త్రీగా సిగ్గుపడమంది

వలపు పులిసిన వాసనతో వెగటు పుట్టించింది
 
నిర్మొహమాటంగా నిజాలను వ్రాస్తే అర్థంకాకుంది

ప్రకృతిని పరవశింపజేసే పదమొక్కటైనా రాకుంది

రాజకీయాలు వ్రాసేకన్నా రచించడం మానేయంది

లోకం తీరు రచించబోవ నా జ్ఞానం సరిపోకున్నది!

వ్యర్థం..

మాట్లాడని మనస్సు ఎన్ని జాగ్రత్తలు తీసుకునేం ప్రయోజనం

కంటితో చూసి మనసు మాటవినకున్నా జారుతూ ఉంటుంది

కలలరెక్కలు కట్టుకుని ప్రతి మదికొమ్మపై వాలేం ప్రయోజనం

లోన ఇమడలేక గుట్టు అతిరహస్యం బట్టబయలు అవుతుంది

సమీక్ష సుగంధాలుగా వెదజల్లు సౌందర్యం ఉండేం ప్రయోజనం

చుంబన ఆలింగనాలతో అక్కడిక్కడ తాకితే మైల పడిపోతుంది

నియమ నిబంధనల్లేని బాహ్య సరస సయ్యాటలేం ప్రయోజనం

సహన స్వచ్ఛతలేని సల్లాపం బూడిదలో పోసిన పన్నీరౌతుంది

గుప్పిట్లో మేను దాచి నగ్నసొగసు దాచాననుకునేం ప్రయోజనం

తనువుపై తనువు హస్తాక్షరం తామరాకుపై నీటి బొట్టవుతుంది

భగ్గుమంటున్న వ్యధాగ్నిపై గుగ్గిలం చల్లి మాత్రమేం ప్రయోజనం

ఒకక్రుంగిన మనసే మరోమనసుని క్రుంగిపోనివ్వక కాపాడుతుంది 

సౌందర్యమంటే!?

అందం అంటే ఏమిటని కలిగె సందేహం
బహుశా అందమైన శరీర సౌష్టవమేమో
కాదు తెల్లని పాలరాతిలాంటి లావణ్యమా
అంతకు మించి అతిసౌందర్య రూపమా!?

చూసే దృష్టికోణాన్నిబట్టి మారును అందం
అంధుడు చూసే అందానికి కొలమానమేది
మనసుతో చూసి మాటల్లో చెప్పలేనివాడు
మూగసైగల సంకేతాలకు రూపం ఉందా!?

పేదవాడికి శ్రమపడిన ఆదాయమేగా అందం
చెవిటివాడు చూపే కంటి హావభావాల్లో లేదా
ఆలోచిస్తే చూడలేని మనసూ అందమే కదా
తాత్వికవాదంతో కంటికి నచ్చిందే అందమా!?

స్త్రీ సహనశీలతలో దాగుంది బోలెడు అందం
మగవాడి అందం మంచిమానవత్వంలో లేదా
పిల్లల అందం వారి బోసినవ్వుల్లో కనపడదా
జీవిత సౌందర్యం ప్రేమలోనే దాగిందందామా!?

అస్తిత్వంతో కూడి నిగ్రహించుకున్నదేగా అందం
శారీరక సౌందర్య ప్రమాణాలు కేవలం అహ్లాదం
సత్యసంఘర్షణాస్ఫూర్తిసృష్టే సౌందర్య నిర్వచనం
మరణం యొక్క అందం జీవించడమే కదా!? 

వస్తావని..

సాగరతరగల పరువం గలగల పొంగి పొర్లిపోతుంటే
చూసి ఈలలు వేయాలన్న కోరిక సహజమే కదా

బిడియంగా బెంబేలు చూపులతో నది నడుస్తుంటే
జలధిని కవ్వించుకోవాలి అనుకోడం తప్పుకాదుగా

సరుగుడు తోపులల్లో హోరుగాలి జగడమాడుతుంటే
తారలు నర్తించే మందాకినిలా కనబడుతుంది కదా

తెల్లని హిమపాతము గిరులపై పైటై పెనవేసుకుంటే
వర్ణకాంతులు వలపురంగరించి వెదజల్లక తప్పదుగా

ఆమని అల్లరి అడుగుల అలికిడికి తోట నర్తిస్తుంటే
పూలగంధ పరిమళ హాసము ఎంత రమ్యమో కదా

నింగిలోని జాబిల్లిరేడు విల్లులా ఒళ్ళు విరుచుకుంటే
పద్మ భానుడికై ఎదురుచూస్తూ అలసి నిదురించెగా!

ఇదేనా జీవితం..

హా....చెప్పు చెప్పూ ఉన్నవీ లేనివీ చెప్పి పొగుడు

లేదంటే ఆ పెట్టే పచ్చడి మెతుకులూ పెళ్ళాం పెట్టదు

దీన్నే సర్దుకుపోయి చక్కగా చేస్తున్న సంసారం అనుకో

లేదంటే రాతిరేళ మంచమెక్కవూ నీ మగ ఆకలి తీరదు!

ఆహా ఓహో అను...నీ అంత మగాడు లేడని పొగుడు

లేదంటే సొమ్ములు సరుకులు తీసుకొచ్చి నీకు ఇవ్వడు

దొర్లుతున్న సమయంతోపాటుగా సమాంతరమని సాగిపో

లేదంటే పతివ్రత ప్రాతివత్యానికి పగుళ్ళు కాపురంసాగదు!

హేయ్ ఓయ్...అని ఉన్నాలేకున్నా పెళ్ళాన్ని ప్రేమించు

లేదంటే మొగుడు కట్టిన తాళికి విలువ పరువు ఉండదు

దాన్ని పవిత్రమైన వివాహబంధమంటూ నమ్మించి నవ్వుకో

లేదంటే జరుగుబాటు అవ్వదు నీ సంతతి వృద్ధి చెందదు!

అమ్మో అయ్యో...మొగుడు తెస్తే తిను తేకుంటే అలుగు

లేదంటే కట్టుకున్నోడి కంచం తీయకు కట్ డ్రాయర్ ఉతక్కు

దిమ్మతిరిగి దేహీ అనేలా నీ కొంగున కట్టి నీవెంట తిప్పుకో

లేదంటే కష్టపడాలి ఎలాగో ఆలికి ఆత్మగౌరవంతో పనిలేదు!

ఇలా అలా ఎలాగోలా...దర్జాగా దాంపత్యజీవనం సాగించు

లేదంటే కట్టినోడినీ కట్టించుకున్నామెనీ సంఘం గౌరవించదు

జీవితమంటే పెళ్ళీ కాపురం పిల్లల్ని పుట్టించడమే తెలుసుకో

లేదంటే లోకం ఒప్పదు మనిషి జన్మకు సార్ధకత ఉండదు!

మగస్త్రీ కణం

స్త్రీ సర్వజగత్తు కానీ ఆమె పరిధిల్లో బిగించబడింది

వాటిని ఉల్లంఘించి లోకం దాటి బయటికి రాలేదు

విరాటపురుషుడి మాటకొస్తే విశ్వవ్యాప్తంగా ఉంటాడు

ప్రపంచం లోపలా బయటా కూడా పరిభ్రమిస్తున్నాడు

స్త్రీ ప్రేమ పురుషుడి ప్రేమకన్నా లోతైన నిగూఢమైంది

ప్రేమలో ఓడిపోవడం సాధించడం అనైతికం నొప్పేకాదు

ఆశనిరాశ సందేహ కథ కల కల్పనలు నిండిన గూడు

జ్ఞాపకాలను కన్నీటితో కడి నిబ్బరంగా నిలబడే మోడు

స్త్రీ తాను ప్రేమికురాలిగా పయనం మొదలిడి సాగిస్తుంది

ఆమెకు ఇంకేం తెలీదు తెలుసుకునే ప్రయత్నం చేయదు

విస్తృతమైన ఆ ప్రేమ అతనికెప్పటికీ తెలీదు తెలుసుకోడు

ఎందుకంటే పురుషుడు నాకేంటనే వలయంలోనే ఉంటాడు

స్త్రీ ప్రేమకు నిదర్శనంగా లోకం రాధ ప్రేమను గుర్తించింది

కృష్ణుడు అసలు ఎవర్నెంత ప్రేమించాడని తెలుసుకోలేదు

రాధ ప్రేమ పరిధిలో కేవలం కృష్ణుడు మాత్రమే ఉన్నాడు

రాధ ప్రేమపరిధి కృష్ణుడు అతడు అనంతమంతా నిండాడు

స్త్రీ ప్రేమ వ్యక్తిగతం పరిమితం తనకంటూ ఉన్న లోకమది

పురుషుడి ప్రేమ విస్తారం విశాలం అర్థంకాదు అంతంలేదు

సాధారణ దృష్టికది కనబడదనేమో జ్ఞాననేత్రం వెతకుతాడు

వ్యక్తపరచడానికి ఉన్న భాషలు చాలక కొత్తభాష కోరతాడు

స్త్రీ ప్రేమ చాలా చిన్నది ప్రతీ ఒక్కరికది అర్థం అవుతుంది

ఆమె ప్రేమలో అతడు పరిపూర్ణుడైనా ఎదగడము చేతకాదు

తన ప్రేమ విస్తృత విస్తార ప్రాపంచిక విశ్వవ్యాప్తమైనప్పుడు

అసలైన మగాడినంటూ తన మగ కణాన్ని విస్తరింపజేస్తాడు

మారుతున్నాయి..

మనిషి బ్రతికుండగా స్వార్థం పెరిగి మమకారాలు కళేబరాలౌతున్నాయి

మనుషుల అస్థిత్వం అబద్ధమై అనుబంధాలు అస్థిపంజరాలౌతున్నాయి

మనుగడకు నాగరికత తోడై రెడీమేడ్ రిలేషన్స్ రాజ్యమేలుతున్నాయి..

మనిషి జీవనశైలి ఆదిమానవుల కాలంనాటికి పరుగులెత్తి పోతున్నాయి!

ఇంట్లోకి బయటగాలి చొరబడకుండా మూసి ఏసీ యంత్రభూతాలున్నాయి

పెరట్లో పెరగాల్సిన మొక్కలు కుండీల్లో చేరి తడారకుండా తడుస్తున్నాయి

అంగట్లో ఆహారానికి బదులుగా ఆర్టిఫిషల్ అనురాగాలమ్ముడౌతున్నాయి..

ముంగిట్లో తచ్చాడాల్సిన చుట్టరికాలు మెస్సేజ్ రూపంలో మెరుస్తున్నాయి!

అందరూ బాగుండాలి అందులో నేనుండాలి అనుకునేమాటలే కరువైనాయి

అందరూ అంటే తాను మాత్రమే అనే స్థాయికి ఆలోచన్లు దిగజారిపోయాయి

అందరూ ఎవరికి వారే గిరిగీసుకుని బ్రతికేలా పధకాలు నిర్మితమైనాయి..

అందరి ఆలోచనా ధోరణిప్పుడు నేను నాదన్నట్లు రూపాంతరం చెందినాయి!

నన్ను నేను నిలబెట్టుకోవాలి!

నాలో ఏదో తెలియని బాధ ఆందోళన
అంతా గందరగోళ అయోమయంగుంది
ఏదో చెయ్యాలని కానీ ఏమీచెయ్యలేను
నేను నా అభిరుచులెన్నో కోల్పోయాను
వ్రాయాలనుకున్నవి వ్రాయలేకున్నాను!

నేను ఏదైనా చెయ్యాలి మళ్ళీ రాయాలి
అనేకానేక అద్భుత భావాల్ని పొంగించాలి
నా కన్నీటికి ఆరోగ్యవంతమైన చికిత్సచేసి
ఎవరూ మాట్లాడలేదని అలిగి కూర్చోకుండా
నన్నునే పరామర్శించుకుని కోలుకోవాలి!

నా అస్తిత్వాన్ని గట్టిపరచుకునేలా అడుగేసి
నిర్వేదము నిస్సహాయత నైరాశ్యం వదిలేసి
మూలాలు నిలబెట్టుకునే నిప్పురవ్వనవ్వాలి
ఒకరి ఎడబాటులో దహించుకుపోక చల్లబడి
కాలంచేసిన గాయంతో సుధీర్ఘంగా నడవాలి! 

తుదిపులకరింపు!

తలపుల కౌగిలింతల్లో శ్వాసల మేళవింపు

పెదవుల కలయికలో ముద్దుల పలకరింపు

మౌనపు ఊసులతో మనసునిండా వలపు!

శృంగార పదభంగిమల్లో తనువు మైమరపు

అనురాగ రాసక్రీడలలో నలిగిన రసరమ్యకైపు

ప్రణయ పరిమళముతో శరీరమంతా సలుపు!

తడిసిన తెల్లచీరలో కనబడె నడుము వంపు

అరవిరిసిన అందాలను చూస్తు తినేసే చూపు

పరవశంతో పొంగిపొర్లె యవ్వనపు గుబాళింపు!

రాచుకున్న రాసలీలల్లో కనీకనబడని మెరుపు

వాత్సాయనకామ కసరత్తులే మరో ఆటవిడుపు

నడుంవంపులో చేసే సాక్షిసంతకమే ముగింపు!

ఏమి చెప్పను!?

ఎడబాటెప్పుడూ వేదనే మిగిల్చిందని అక్కసుతో

వద్దనుకుని వదిలేసి ఒంటరితనాన్ని ప్రశ్నించా..

అది మాత్రం ఏమి మేలుచేసిందని చెప్పుకోను!?

నాపై ఏ పిర్యాదూ లేదని చెప్పు మనస్ఫూర్తిగా

ఎప్పుడైనా నవ్వుతూ నా అవసరం నీకుందను

నా వేదన ఎలా చూపాలో కాస్త వివరించి చెప్పు

నమ్మకుంటే సరే ఇంకిన కన్నీటిని సాక్ష్యమడుగు

హృదిన ఉన్నది నీవని ఎలా నిరూపించేది చెప్పు

మనసున నిన్ను నింపితే ఇంత శిక్షనా చెప్పు!?

నాకు ఈ ఒక్క విషయము చెప్పు నిర్భయంగా

నా శ్వాసలన్నింటా నీవే నీలో నేను ఉన్నానను

నా ప్రతి కథ కదలికా నీవేగా నీరాత నేనని చెప్పు

ఎప్పుడూ నేనే అడగాలా నన్నూ నీవు ఏమైనాడుగు

నమ్మని నేన్నమ్మేలా నన్నేదైనా చేసి చూడని చెప్పు

మనసు ఇవ్వడమే అంత నేరమా నిజం చెప్పు!?

తెగింపు

మనిద్దరి మనసులు విరిగినాక ఇంకేమిగిలింది ఒకముక్క సూర్యరశ్మి లోలోపల తేమగ ఉంది దారప్పోగు ముడి విప్పబోతే చిక్కుపడుతుంది గోడపై రాసిన మన పేరులని వర్షం కడిగేసింది తప్పుడు వాగ్దానాలు చేసుకుని లాభమేముంది ముక్కలైన కలలతో కలిసి ప్రయోజనమేముంది మెదడు ఇలా ఆలోచిస్తున్నా మది ఒప్పకుంది! హేయ్ గుండెను గుండెతో మళ్ళీ అతకాలనుంది కోల్పోయిన నన్ను తిరిగి పొందాలని ఆశగుంది నిన్ను పొంది నన్నునేను నిలద్రొక్కుకోవాలనుంది ఏమేమి అనుకున్నాము ఎందుకు ఇలా జరిగింది కొజ్జారేయి ధీవించగా సమాధి మనకు పానుపైంది అలా నిదురించైనా నీతో కలిసి పయనించాలనుంది 

మనసు చెప్పినట్లు విని చావుని ఎదిరించాలనుంది! 

రారా నా రోబో..

అనుకున్నవి అనుకున్నట్లు నెరవేర్చుకోలేని మనిషి

తన కోర్కెలను తాను తీర్చుకునే సత్తా దమ్మూలేక

కొత్తపుంతల టెక్నాలజీతో సృష్టిని ప్రతిసృష్టి చేసుకుని

ఏం సాధించాలి అనుకుంటున్నాడో అర్థంకాక చస్తున్నా!

రక్తమాంస భావఉద్వేగ అనుభూతులున్న ప్రత్యేకజీవి

తన భౌతికత్వాన్ని నిర్థారించుకునే కొలమానాలులేక

సాంకేతిక పరిజ్ఞానంతో మనసునే మరగా మలచుకుని

ఏ దిశకు మన ప్రగతి పయనమోనని ఆలోచిస్తున్నా!

అనైతిక అవాస్తవాల్ని అవసరానికి మార్చుకునే మనిషి

స్వేచ్ఛగా ప్రకృతివిరుద్ధ ధోరణిలో పరుగిడుతూ నిలువక

అసూయాద్వేషాల్లేని రోబోలతో రమించి క్లోనింగ్ పిల్లలని

కని పెంచుతుంటే ఇంకెక్కడి రక్తసంబంధాలు అనుకున్నా!

కంప్యూటర్స్ కాపురంలో కల్పించబడ్డ కృత్రిమ మేధాజీవి

మానవసంస్కృతినే కాదు మనసుల్నీ మార్చేస్తే ఉండలేక

కల్తీకామ కార్యకలాపాల్లో కణాలు చిక్కుపడి ఊపిరాగెనని

తెలిసీ రబ్బరుబొమ్మనై రోబోర్ట్ తో రొమాన్సుకు రెడీగున్నా!