అవిటి ఆలంబన

నిశ్చింతగా నిదుర పోలేని ఇద్దరమూ..
సమయాన్ని సవాలు చేసి కలువబోయి
విశ్రాంతి ఎరుగని హృదయాలను విడగొట్టి
రాసుకున్నదేమిటో పూసుకున్నదేమిటో!?

పశ్చాతాపపడని మన గుండెలు రెండూ..
మనస్పర్థలకు స్థానమీయక సర్దుకుపోయి
భారమైన భావాలను కనపడనీయక చుట్టి
ఎప్పటికీ విడిపోలేమన్న ధీమా ఏమిటో!?

నిర్దయకాలాన్ని నిలదీయలేని మనమూ..
తటస్థంగుండాలని సముదాయించుకోబోయి
ఒకేదారిన ఎదురెదురుగ అడుగువేసి ఢీకొట్టి
నిదురలేని కళ్ళకి కలలుచూపడం ఏమిటో!?

నేతనేసిన ఆశలు తీరవని తెలిసీ ఇద్దరూ..
బ్రతికి ఉన్నామన్న భ్రమను మభ్యపెట్టబోయి
నీరుగారిన నమ్మకము నాచుపడితే గిలక్కొట్టి
ఒంటరిని చేసి తోడు ఉన్నాననడం ఏమిటో!? 


మనకంపు మనకింపు..

కులం కంపులో పొర్లి అక్కడే దొర్లుతూ
రోడ్డుపై కాళ్ళు కడుక్కుని శుభ్రపడటం
ఇంట్లో తిని వీధిలో ఏరగటం ఏమో..
ఇంటిని ఉద్దరించక ఊరినేం ఉద్దరిస్తారో!

తిన్నాం పడుకున్నాం లేచాము అంటూ
ఎవరికివారే స్వార్థపు శ్వాసతో బ్రతకటం
వారి పెంట వారే వాసన చూడ్డమేమో..
మనకంపు ఎదుటివాళ్ళెలా భరించగలరో!

మతమలినం మనసుకు పులుముతూ
మతాన్ని మనువాడి నీతులు చెప్పటం
మన మలము మనం తినటం ఏమో..
తనది కడ్డుక్కోక వేరొకరిదేం కడుగుతారో!

దేవుడూ లేడు దెయ్యమూ లేదు అంటూ
గాలికి ఊడిపడ్డామని చెప్పుకు తిరగటం
నిడారంబర నాస్తికత్వానికి నిదర్శనమేమో..
పంచభూతాలను సృష్టించిన కర్త ఇంకెవరో!