చక్రంలేని ఇరుసు

నా మనసంటే అతడికి ఎప్పుడూ అలుసే
బహుశా నేనతడిని రమ్మన్నందుకో ఏమో
లేదా ఎందునా సరితూగను అందుకేనేమో
నా బ్రతుక్కి పెట్టుబడి వడలిన నా సొగసే
బహుశా ప్రేమన్నది నా వ్యాపారమో ఏమో
లేదా అనుభవాలు నే పొందిన లాభమేమో
నా కన్నీటి కధలు చేష్టలూ తనకు బిరుసే
బహుశా నేను తన గూటిచిలుకని కానేమో
లేదా తెగిపోయిన గాలిపటపు తెగ నాదేమో
నా కోరికల ఖరీదు తనకు బొమ్మా బొరుసే
బహుశా నా ఆశల అంగడి బరువైంది ఏమో
లేదా తన వాంఛలకు విలువ నే కట్టలేనేమో
నా అనుభూతులన్నీ అతడి కంటికి నలుసే
బహుశా ఆలోచనల్లోని తారతమ్యమో ఏమో
లేదా మా ఇద్దరి వయసుల వ్యత్యాసమేమో
నా సావాసం అతడికి శవం ఇస్తున్న భరోసే
బహుశా నాది ఏ బంధంలేని అవసరం ఏమో
లేదా ఎవ్వరికీ చెప్పుకోలేని నిస్సహాయతేమో

సగటు ఉద్యోగిని..

అన్నింటా సమానత్వమంటూ రెచ్చిపోయి
తీసిపోమని లేనిపోని ఢాంభికాలకు పోయి
ఉద్యోగం చేస్తూ అక్కడిక్కడా నలిగిపోయి
ఏంచెప్పుకోని వెర్రిమాలోకాలం మేమోయి!

ఉద్యోగినుల పై జాలి ఎలాగో లేకుండాపోయె
దానికేం అన్నీ తెలిసినాడదని అపవాదాయె
ఇంటిని ఏలే ఇల్లాలేమో అమాయకురాలాయె
అన్నీ సర్దుకుపోయే ధిమాకోళ్ళం మేమాయె!

మేమెంత కష్టపడ్డా మాకు గుర్తింపే లేదాయె
బయట జల్సా చేస్తుందనే నింద మాకేనాయె
ఉద్యోగినులు అంటే ఇంటాబయట అలుసాయె
అవేం పట్టించుకోని గుండె నిబ్బరం మాదాయె!

సంపాదన కష్టనష్టాలు మాకు తెలుసునాయె
కావాలని అడగటానికెంతో మొహమాటమాయె
ఇల్లాలికి ఉండే కాస్త తీరిక మాకు లేకపాయె
ఇంటికి చేదోడూ సలాహాదారులం మేమాయె!

పనిచేసే స్త్రీలకి ఎప్పటికీ ఆదరణ కరువేనాయె
గారాలుపోయే ఆడాలంటే మగాడికి మోజాయె
అవుననీ కాదనీ వాదించినా వాస్తం ఇదేనాయె
ఏదైతేనేం ఉద్యోగిని పని చేయక తప్పదాయె!!

ఆరని ఆశలు

ఆశల కొక్కానికి కొన్ని కోర్కెలు వేలాడదీసాను
రాత్రివేళ మంచు కురిసి తుప్పు పట్టింది ఏమో
ఆశలరెక్కలు రాలిపోబోతుంటే చమురును అద్ది
ఊగిసలాడుతున్న ఊహలకు ఊతమిస్తున్నాను!

ఆరని మోహాల మత్తులో మనసుని జోకొట్టాను
తీరనిదాహంతో నిశ్చింతకు నిద్రపట్టలేదో ఏమో
ధీమా ఢీలాపడి వికారంగా వాంతిచేసుకో బుద్ది
గతాన్ని నరికివేసి సంతోషాలని సర్దుతున్నాను!

ఆవేశానికి ఆనకట్టవేసి ఆలోచనల్లో బంధించాను
గాలికి ఎగిరిపడే చంచలధూళి తడిబారెనో ఏమో
మొహమాట మోజుబూజుపై మొట్టికాయలు గుద్ది
కొన్ని జ్ఞాపకాల్ని బొంతలా కుట్టి కప్పుకున్నాను!

ఆలోచిస్తూ ఆకాశంవైపు అదోలా చూస్తుంటాను
ఏం ఆశించి పాక్షికంగా కలగంటున్నానో ఏమో
తప్పని తెలిసి కూడా ఆరి అరిగిన కోర్కెలనే దిద్ది
తలపుల ఎడారిని తడిపే కళ్ళాపి జల్లుతున్నాను!