నేను కన్న కలల్ని నాకు కాకుండా దూరం
చేసిన
అంతర్యామీ! నువ్వు ఏమి కలగంటున్నావో
ఏమో
ఆత్మ వేరైనాకా నేనెలా జీవించాలో
తెలియకుందిగా!
నేను వెళుతున్న మార్గం
నన్నెక్కడుంటావని అడుగ
అంధకారమా! నువ్వే వెలుగుబాటలో ఉన్నావో
ఏమో
గమ్యంలేని నేను దారి ఏం చూపాలో
తెలియడంలేదు
ఇప్పుడైనా మదిక్కడా సవ్వడి అక్కడని
తెలిసిందిగా!
ఇసుకలో రాసినట్లు నానుదుటిరాత
ప్రతిచోటా చెరిగిన
అదృష్టమా! నువ్వే నుదురు
వెతుకుతున్నావో ఏమో
కనీసం నాపై నేనెందుకు అలిగానో నాకు తెలుపలేదు
శ్వాస పీలుస్తున్నా బ్రతికిలేను ఎందుకో
తెలియదుగా!
అనుకున్నవేవీ జరుగవని కన్నీరు
నన్నంతమవ్వమన
ఆత్మవిశ్వాసమా! నువ్వు ఎక్కడికి
పారిపోయావో ఏమో
నమ్మకం ఇంకా కళ్ళుతెరిచి నిద్రిస్తుందో
తెలియడంలేదు
నా తప్పేంటో ప్రాణం శిక్షగా
ఎందుకిచ్చావో తెలుపవుగా!
Mee antarardam artham chesukotam chala kastam.
ReplyDeleteఅదృష్టం మన వెన్నంటి ఉంటే ఇలా ప్రశ్నించరు ఎవ్వరు..మనసు అలజడితో రేకెత్తిన భావాలు మీవి.
ReplyDeletemadam love failure vala stories poetrically covering very well.
ReplyDeleteవారే వాహ్
ReplyDeleteమనసు మదించిన వచ్చే ఆవేశంలో ఆవేదనపాళ్ళు అధికం.
ReplyDeleteనేరం మీది కాదు ప్రేమది :)
ReplyDeleteమనసు స్థితిగతులు బాగా వ్రాశారు.
ReplyDeleteఏమిటి జీవితాన్ని ప్రశ్నించారు?
ReplyDeleteజవాబులు దొరుకుతాయి అనుకుంటున్నారా?
చిత్రం తగినట్లు లేదు పర్మార్పితగారు
Emotional feelings bagapandincharu.
ReplyDeleteజీవితం అనేది ఒక తోటలాంటిది. ఆ తోటలో చెట్లనున్న ఆకులు రాలిపోతాయి. పువ్వులు వాడిపోతాయి. అలాగే జీవితంలో రాలిపోయిన ఆకుల్ని ఏరిపారేసినట్టే మనం మన గతం తాలూకు చేదు జ్ఞాపకాల్ని మనసులో నుంచి తొలగించుకోవాలి. అప్పుడే కొత్తగా చిగురించిన చిగుళ్లు పువ్వులను ఆస్వాదించగలం.
ReplyDeleteనేరం?
ReplyDeleteఅంతర్యామీ ఇచ్చిన జవాబు ఏమిటి?
ReplyDeleteఅంధకారమా! నువ్వు ఏ వెలుగుబాటలో ఉన్నావో ఏమో..బాగుందిచీకటిని ప్రశ్నించిన తీరు.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteమనిషి ప్రతీ ఒక్కరికీ ఏదో ఒక ప్రాబ్లం. మీకు కష్టం అనుకున్నవి వేరొకరికి సులభం. ప్రపంచంలొ ఏకష్టాలు లేని జీవులు ఉండరు అనుకుంటాను. మీ రచనలు ఆలోచించే విధానం ప్రశంసనీయం.
ReplyDeleteGOOD POETRY
ReplyDeleteమీ అత్మబలం మీద నమ్మకం ఉంచండి.
ReplyDeleteఅదే కాలానుసారం మిమ్మల్ని కాపాడుతుంది.
కర్కష కఠోర మనుకుంటున్న భావావేశాలు ఏవి తమకు తాముగా
ReplyDeleteపెనవేసుకో లేవు నీవు చనువు ఇచ్చే దాక ఓ మనసా..
అంధకార మనుకుంటున్న కోపతాపాలన్ని దావానలమున జీర్ణ మవగ తేజోమయ దీప్తమే తోవ జూపే ఓ మనసా..
నిర్వేద మనుకుంటున్న ఆశయాలు అసంపూర్ణమై నిలవగలవ ఆత్మస్థైర్యము మెండుగా నుంటే తానుగా దరికి చేరదా ఓ మనసా..
బాగున్నారా పద్మ గారు..!
ధరణి
ఇసుకలో రాసినట్లు నానుదుటిరాత ప్రతిచోటా చెరిగిన
ReplyDeleteఅదృష్టమా!ఎక్కడున్నావు అంటూ ప్రశ్నించారు కదా! బాగుంది నేస్తం.
ఇతరులు తెలుసుకోలేరు మనసుపడుతున్న వేదన.
ReplyDeleteచాలా చక్కగా విపులంగా వ్యధాభరితంగా వ్రాసారు.
వేదన నిండిన కవిత
ReplyDeleteప్రాణాన్ని శిక్షగా ఇచ్చిన పాపి ఆ విధాత... మనం పైకెళ్లాక వాడి సంగతి చూసుకుందాం గానీ... ఇక్కడ కుమ్మేసుకుందాం కవితలు
ReplyDeleteగంతగనం పాపమేం జేసినావ్
ReplyDelete