ఆ నిద్రలో నిశ్శబ్దంగా నీ చొక్కా విప్పి
గుండెపై వ్రాసిన పిచ్చిరాతల్ని తలచుకో
నేను పోయానన్న బాధ నుండి కోలుకో
ఆ వంకన నా లాలనాపాలల్ని గుర్తించి
నిష్కల్మషమైన నా ప్రేమని నీలో నింపుకో
నేను లేకున్నా నా గుండెలయ నీదనుకో
ఆ లయకు కొత్తవసంతపు జల్లులు అద్ది
మన బంధానికి ఒక నిర్వచనం ఇచ్చుకో
నేను నీ ఎదను తడుముతున్నా చూసుకో
ఆ స్పర్శలోని అమృతం గొంతులో పోసి
నా భావాలను మసకబారనీయక దాచుకో
నేను నీకు దూరమై దగ్గరున్నాను అనుకో
ఆ అనుకోవడంతో పాటు ఆలోచలని నెట్టి
నవ్వుతూ మరో జీవనానికి ఊపిరిపోసుకో
లేని వేళ తలచి తలచి విలపించుట ఇప్పటి తరం చేయదు.
ReplyDeleteచాలా రోజులకి మనసుకి హత్తుకునే భావాలను అందించారు.
ReplyDeleteLovely write up.
ReplyDeleteఅద్భుతమైన అనుభూతి అయినా బాధాకరం అలా మసలుకోవడం.
ReplyDeleteఅలా హత్తుకుని అల్లుకున్న బంధం దూరమైతే...ఊహల్లో బ్రతకడం కష్టమేమో కదండీ!
ReplyDeleteమీరు వ్రాసిన భావాలు చదువుకోవడానికి బాగున్నా అనుభవించడం బహుకష్టం సుమా!
Rendu hrudayala kalayika eppatiki vidipodu. picture bagundi padmarpita garu.
ReplyDeleteSoooooo beautiful and heart touching words.
ReplyDeleteదూరాల దగ్గరితనం దరి చేరి
ReplyDeleteదగ్గరి దూరాలను మానవేయగా
మానిన గాయాల పై సున్నితంగా
నీ జ్ఞాపకాల లేపనం చేయగా
వైజాగపటం నుండి అమీర్ పేట
కేవలం నాలుగొందల ఇరవై రోజులు
ఆంధ్ర తెలంగాణ విభజన నుండి హుద్ హుద్ అల్లకల్లోలం నడుమ మాటల మాతరలే ఉపశమనం
పన్నీటి జల్లులతో మొదలు కన్నిటి వీడుకోలుతో తుదకు
ఆనందాల రాగాలాపన దరహాసం కాస్త మనసు నిర్వేదపు వేదన
పదిహేడు మే నుండి పదిహేడు మే వరకు దశాబ్దం
మన అమూల్యమైన బంధం అక్షరాల పదిలం
~శ్రీత ధరణి
నేను పోయానన్న బాధ నుండి కోలుకో
ReplyDeleteఆ వంకన నా లాలనాపాలల్ని గుర్తించి
నిష్కల్మషమైన నా ప్రేమని నీలో నింపుకో..హృదయాలాపన మధురం.
Still meeru manasu kavitalatho aakattukuntunnaru.
ReplyDeleteCongratulations to your poetry and paintings madam.
ఆ స్పర్శలో అమృతం.
ReplyDeleteమనసుని తాకింది ప్రతీ పదం...
ReplyDeleteLovely writeup
ReplyDelete