భాధలోను భావంలోను నీవేఓదార్చ నా చెంత నీవు లేవే!
దూరంగా ఉన్నాను అంటావే
చెంత చేరే మార్గమేదో చెప్పవే!
పగలంతా ఏదోలా గడిపేస్తావే
రేయిమాత్రం క్షణమైనా కదలవే!
అందమైన ఆకారమేల కోరతావే
మనసునెరిగి ప్రయత్నించి పొందవే!
కలలసౌధాలను ఇకనైనా వీడవే
వాస్తవాల్ని అక్కున చేర్చుకొనవే!
అబద్ధపు ఆసరాతో చేరువకాలేవే
నిజమై నిలకడగా నాతోనే ఉండిపోవే!
nice
ReplyDeletethank Q...
Deleteనచ్చేసిందిగా పద్మార్పితా:)
ReplyDeleteమీరు మెచ్చితే నాకు నచ్చుతుంది:-)
Deleteచాలా బాగుంది...
ReplyDeleteథ్యాంక్యూ!!!
Deleteచాలా బాగుంది...
ReplyDeleteథ్యాంక్యూ!!!
Deletemeerenduku undipora ani raayaru...
ReplyDeletebagundi, mee feeling.
undipora ani raaste...indipovea aneavaaremo:-)
Deletethanks for comment!
padma.....ur thoughts n ur way of writing is very nice...pls. keep it up.
ReplyDeleteThanks for your compliments and encouragement.
Delete'వే వే '- ల తోడ వేడుట
ReplyDeleteయే - వేడుక - పద్మగారు ! ఎటకేగు మనో
భావన ? మది వీడేనా ?
పూవును వరిమళము వీడి పోవుట నిజమా ?
----- సుజన-సృజన
మీ స్పందనకు నెనర్లు.
Deleteవాస్తవికతకు సౌందర్యానద్దిన మీ భావుకతకు జోహార్లు పద్మాజీ...:-)
ReplyDeleteఆస్వాధించి అందించిన మీ ఆత్మీయ వ్యాఖ్యకు వందనాలు!
Deleteపద్మ గారూ!
ReplyDeleteకవిత బాగుందండీ!
చాలా రోజుల్నించి మీరు కవితా లోకం లో కనిపించలేదు అనుకున్నాను...:-)
మంచి కవిత తో వచ్చారు...
@శ్రీ
ధన్యవాధాలండి!
Deleteచాలా బాగుంది
ReplyDeleteథ్యాంక్యూ!
Deletenice padma garu
ReplyDelete