ముళ్ళబాటలో పయనిస్తున్న నాకేం తెలుసు పూల సుకుమారత్వంనన్ను నేనే మరచిన నాకేం తెలుసు ఎదుటివారిని గుర్తుపట్టడం
పలుచటి గంజికై ప్రాకులాడే నేను ఆశించలేను పాలపాయసం
పరుల చెంత చేరిన నాకెక్కడివి పట్టుపరుపుల సోయగం
వృధ్ధాప్యంలో ఎందుకులే ఈ జీవిత సారం
నీకై ఎదురు చూస్తున్నాను...ఓ మరణం!
పద్మర్పిత గారూ,
ReplyDelete.మీ భావానికి సరిగ్గా సరిపోతుందేమో నేను ఎప్పుడో తీసిన ఈ ఫోటో. లింక్ కింద ఇస్తున్నాను చూడండి.
http://www.orkut.co.in/Main#AlbumZoom?uid=2985348060965006113&pid=1263654131249&aid=1224988708$pid=1263654131249
మరణం కోసం ఎదురుచూపులు బావుంది. ఇంత బాగా తెలుగు రాసే మీరు , ప్రొఫైల్ ఇంగ్లీష్ లో ఎందుకు పెట్టుకున్నారు? ఒక చిన్న సందేహం అంతే.
ReplyDeleteపునరావృతం ఈ స్వగతాలు. ఆపతరం కానివి ఆ ఎదురుచూపులు. ఆ నడుమ తన తర్వాతి తరానికి ఇవ్వాల్సిన తత్త్వం ఇంకెంతో వుంది కాదా?
ReplyDeleteఏమిటో మనసును భారం చేసారు .
ReplyDeleteకవిత చాలా బాగుంది అని చెప్పాలని ఉంది, కానీ ఎంత వృద్దాప్యం అయినా మరణం కోసం ఎదురు చూడటం బాధ కలిగించేది గా ఉంది.
ReplyDeleteబాగుంది
ReplyDeleteబాగుందండీ.. కొందరు వృద్ధాప్యం లో వున్న వారిని చూస్తే ఒక్క ఆర్ధిక పరిస్తితే కాదు అనేక కారణాల వల్ల మరణం కోసం ఎదురు చూస్తున్నట్లు వుంటారు. బలే బాధ అనిపిస్తుంది, భయం వేస్తుంది తలచుకుంటే వృద్ధాప్యాన్ని.
ReplyDeleteవృద్ధాప్యం అంటేనే ఎన్నో కారణాల వల్ల భయం వేస్తుంది. వృద్ధాప్యానికి ముందే మరణిస్తే బాగుంటుంది కదా అనిపిస్తుంది. ఎలాగు చనిపోవాలి. వృద్ధాప్యం దాకా ఎందుకు? గంగగోవు పాలు కడివడైన చాలు, సక్రమంగా బ్రతికితే అనిపిస్తుంది. ఈ కవిత ఎంత బాగున్నా...తలచుకుంటే ఎంత భయం వేస్తుందో!
ReplyDeleteబాగుందండి...కాస్త లేటుగా మీకు సంక్రాంతి శుభాకాంక్షలండి.
ReplyDeleteఅప్పారావు శాస్త్రి గురించి వాది నీచపు బ్రథుకు గురించి ఇక్కద చుదందీ
ReplyDeletehttp://telugusimha.blogspot.com/
యవ్వనం లో పూల సుకుమారత్వాన్ని అనుభవించే గా వ్రుధాప్యం లో అడుగు పెట్టేది ?
ReplyDeleteఅన్ని అయి పోయాక నా కేం తెలుసు అంటే ఎలాగా పద్మర్పిత గారు?
అయినా తిరిగి పుట్టుటకే మరణం అయితే మరణం అంటే మరి మరి ఇష్టం
యి లోకం లో యినా లోకం లో యినా ఇప్పటి లోకం లో
ఎన్నలైన బతకడమిస్తం ఎపుడు రాలినా ఇష్టం
నే రాలి పోయినా ఇష్టం
యి కవితైతే ఆ ఫోటో కి ఇంకా బావుండేదేమో?
ఏవిటో మీ అందరినీ వృధ్ధాప్యాన్ని గుర్తుచేసి అందరినీ వ్యధకి గురిచేసానేమో అన్న ఫీలింగ్. సున్నిత మనస్కుల స్పందలనకు అభివాదములు...
ReplyDelete@కల్పనగారు....ఏదో జస్ట్ ఫర్ చేయింజ్...:)అర్థం చేసుకోరూ:):)
@ ఉషగారూ...కలయా!!! నిజమా!!!
ReplyDeleteనా బ్లాగ్ లో ఎన్నాళ్ళో అయినట్లున్నది మీరు రాక.
మరువపు సువాసనతో అహ్లాదం ఈ రోజంతా ఇక.
మిస్ యూ మిత్రమా!!!
@ శేఖర్ గారూ...థ్యాంకండీ!
@ రవిగారు నా మట్టిబుర్రకి మీ స్పందన అర్థం కాకున్నదేలనో అని ఆలోచిస్తుంటిని???
చిన్న కవితే అయినా బాధ కలిగించేది గా ఉంది.
ReplyDeleteబావుంది.
ReplyDeleteబావుందండి. చిన్న కవిత అయినా చాలా బరువైన కవిత
ReplyDeleteరాజన్
పద్మ గారు! చాలా బాగుంది. గుండె బరువెక్కింది. మీ వయసెంతని.. ఇంత లోతుగా ఆలోచిస్తున్నారు. నాకన్నా ఒక సంవత్సరం పెద్ద.. అంతేగా కాని నాకన్నా చాలా చాలా లోతుగా ఆలోచిస్తున్నారు. మీ నేపధ్యం తెలుసుకోవాలని ఉంది.
ReplyDeleteచాలా బాగుందండీ.. అబ్బో జమాన అయినట్టుంది నేను ఇటుగా వచ్చి. మీ బ్లాగులో చాలా చాలా మార్పులు చేసేశారు.. బాగుంది.
ReplyDelete@ సృజన, వాసు, రాజన్ గార్లకి ధన్యవాదాలు.
ReplyDelete@ సవ్వడి... స్పందించడానికి సంవత్సరాలకి సంబంధం ఉందంటారా! మీ అభిమానానికి కృతజ్ఞతలు.
@ ఆత్రేయగారు బహుకాలానికి బ్లాగ్ కు విచ్చేసి మెచ్చిన మీకు ధన్యవాదాలండి.
పద్మర్పిత గారూ,
ReplyDeleteమీ భావాలు చాలా బాగుందండీ..
బ్రతుకు ప్రయాణంలో చివరి మజిలీ ఈ వృధ్యాప్యం
ReplyDeleteసింహావలోకనం చేసుకోవడానికి మంచి సమయం
మరెన్నో విషయాలు అర్థమయే అద్భుత అవకాశం
ఎన్నో సంఘటనలకు సాక్షులం
రాబోయే తరాలకు ముందున్నామని మరిచిపోకుండా
వారి నాగరితకు పునాది రాళ్ళమని సంతోషించే వయసది.
మీ కామెంట్ స్పేస్ ను వాడుతున్నందుకు ముందుగా క్షమాపణలు. దయచేసి ఒక్కసారి జీవని వెబ్సైట్ www.jeevanianantapur.org ను చూసి మార్పులు చేర్పులు సూచించవలసిందిగా కోరుతున్నాము. మి అమూల్యమైన సలహా తప్పక ఉపయోగపడుతుంది.
ReplyDeletekathasv@gmail.com
jeevani.sv@gmail.com
మీ,
జీవని.
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteచిన్నకవిత!బాగుందండి..
ReplyDeleteవౄద్దాప్యం
ReplyDeleteబ్రతుకు బండిలొ
ప్రయణిస్తున్న
ఒంటరి బాటసారివి నీవు
నీ జీవన పయనంలొ
ఎన్నో మజిలీలు
ఎన్నో విచారాల మద్య
అప్పుడప్పుడు చిన్న సంతోషాలు
గతించిన కాలాన్ని
నీవు తీసుకురాలేవు
మరణాన్ని నీవు కోరుకోలేవు
అది వస్తే నీవు ఆపలేవు
పద్మార్పిత గారు ఈ కవిత మీకు పోటీగా రాసింది కాదు, మీ భావాన్ని నా మదిలో ఊహించుకుని రాసింది. తప్పులుంటే క్షమించండి