మదికే శిక్ష

కరిగిపోతున్న కల నిందిస్తూ నాతో అంది..
నీవు మనసుకు దగ్గరై కనులకు దూరమని

రాలుతూ తార బింకంగా ముఖం తిప్పుకుంది..
ప్రేమించి వేదన్ని నేనే కోరి కౌగిలించుకున్నానని

కన్నీరు చెంపలపై జారుకుంటూ చర్చల్లోకి దిగింది..
మనసులు ఏకమైతే కళ్ళతో వెతకడం వెర్రితనమని

మనసు మాత్రం మౌనంగా తనలో తానే అనుకుంది..
ప్రేమిస్తే అవయవాలన్నీ కలిపి శిక్షించేది తననే ఎందుకని

కల మరోమారు మేల్కొని మనసుతో మంతనాలు ఆడింది..
అభాంఢమేల తలచినది ఒకటైతే జరిగేదెప్పుడూ మరొకటేనని

వేదనతో శిక్షించబడ్డ మనసు అంబరాన్ని చేరి మరలి వచ్చింది..
వేగంగా వాన వచ్చి పరామర్శించబోయి మనసునే ముంచేసింది
ఎందుకంటే! కన్నీరు తనతో కలిసి కనబడనందుకు కట్టే రుసుమంది!